لاموتریژین (لامیکتال)

Lamotrigine

0 زمان مطالعه 20 دقیقه

از لاموتریژین به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای درمان حملات صرع در بزرگسالان و کودکان استفاده می شود. همچنین از لاموتریژین برای به تاخیر انداختن دوره های خلقی در بزرگسالان مبتلا به اختلال دو قطبی (افسردگی جنون) استفاده می شود.
هنگامی که به عنوان بخشی از ترکیب داروهای تشنج تجویز می شود، می توان از آن در لاموتریژین با رهاسازی سریع استفاده کرد. با این حال، این فرم نباید به عنوان یک دارو در کودک یا نوجوان که کمتر از 16 سال دارد استفاده شود.
لاموتریژین با انتشار طولانی مدت فقط در بزرگسالان و کودکانی که حداقل 13 سال دارند استفاده می شود.
از لاموتریژین نیز ممکن است برای مواردی استفاده شود که در این راهنمای دارو ذکر نشده است.

موارد استفاده: صرع , اختلال دو قطبی , سندرم لنوکس-گاستات

لاموتریژین

بررسی کلی

تاریخچه

1991 – اولین بار در انگلستان از لاموتریژین به عنوان داروی ضد تشنج استفاده شد.
دسامبر 1994 – لاموتریژین برای اولین بار برای استفاده در ایالات متحده و همچنین برای درمان تشنج فوکال مورد تایید قرار گرفت.
آگوست 1998 – برای استفاده به عنوان درمان کمکی سندرم Lennox-Gastaut در بیماران کودکان و بزرگسالان مورد استفاده قرار گرفت، فرم دوز جدید: قرص های قابل جویدن.
دسامبر 1998 – به عنوان مونوتراپی برای درمان تشنج فوکال در بیماران بزرگسال هنگام تبدیل از یک داروی ضد تشنج القا کننده آنزیم کبدی مورد استفاده قرار گرفت.
ژانویه 2003 – به عنوان درمان کمکی برای تشنج های فوکال در بیماران کودکان از 2 سالگی مورد استفاده قرار گرفت.
ژوئن 2003 – تایید شده برای درمان نگهدارنده اختلال دو قطبی II ؛ اولین داروی مصرفی بعد از لیتیوم است.
ژانویه 2004 – به عنوان مونوتراپی برای درمان تشنج جزئی در بیماران بزرگسال هنگام تبدیل از داروی ضد صرع والپروات مورد استفاده قرار گرفت.

در ابتدا لاموتریژین توسط GlaxoSmithKline با مارک تجاری لامیکتال به بازار عرضه شد. همچنین به صورت عمومی با بسیاری از نام های تجاری در سراسر جهان موجود است.
قرص خوراکی لاموتریژین به عنوان داروهایی با نام تجاری و به عنوان داروهای عمومی در دسترس است.
نام های تجاری: Lamictal ،Lamictal XR (آهسته رهش)، Lamictal CD (قابل جویدن) و (قابل حل شدن بر روی زبان) Lamictal ODT.
لاموتریژین به چهار شکل وجود دارد: قرص های خوراکی آزاد فوری، قرص های خوراکی آهسته رهش، قرص های خوراکی جویدنی و قرص های تجزیه خوراکی (قابل حل شدن روی زبان).
قرص خوراکی لاموتریژین یک داروی تجویزی است که برای درمان انواع خاصی از تشنج در افراد مبتلا به صرع استفاده می شود. همچنین برای درمان اختلال دو قطبی استفاده می شود.

مکانیسم عمل

لاموتریژین چگونه کار می کند؟

لاموتریژین عضوی از کلاس مسدود کننده کانال سدیم داروهای ضد صرع است. این ممکن است باعث ترشح گلوتامات و آسپارتات، دو انتقال دهنده عصبی تحریک کننده غالب در سیستم عصبی مرکزی شود. لاموتریژین عوارض جانبی کمی با داروهای ضد تشنج غیر مرتبط مرتبط با مهار کانالهای سدیم دارد که بر خصوصیات منحصر به فرد آن تاکید می کند.
لاموتریژین یک مشتق تریازین است که کانالهای سدیمی حساس به ولتاژ را مهار کرده و منجر به تثبیت غشای عصبی می شود. همچنین کانالهای کلسیم L- ، N- و P را مسدود کرده و گیرنده 5-HT3 سروتونین را به میزان ضعیفی مهار می کند. تصور می شود که این اقدامات باعث مهار ترشح گلوتامات در نواحی لیمبیک جسم مخطط شکمی می شود، و از اثرات محافظت نورونی و ضد گلوتاماترژیک آن به عنوان عوامل موثر در ایجاد ثبات در خلق و خوی آن یاد می شود. مشاهدات نشان می دهد که لاموتریژین باعث کاهش اسید γ-آمینو بوتیریک (GABA) انتقال عصبی انتقال دهنده عصبی در آمیگدال موش می شود ، که نشان می دهد که یک مکانیسم GABAergic نیز ممکن است دخیل باشد. به نظر می رسد که لاموتریژین سطح خون GABA را در انسان افزایش نمی دهد.
لاموتریژین بر روی هیچ یک از گیرنده های انتقال دهنده عصبی معمول که ضد تشنج تاثیر می گذارد (آدرنرژیک، دوپامین D1 و D2، موسکارینی، GABA، هیستامینرژیک H1، سروتونین 5-HT2 و N-متیل-D-آسپارتات) اثرات مشخصی ندارد. اثرات مهاری در انتقال دهنده های 5-HT، نوراپی نفرین و دوپامین ضعیف است. لاموتریژین یک مهار کننده ضعیف دی هیدروفولات ردوکتاز است، اما اینکه آیا این اثر برای کمک به مکانیسم عمل کافی است یا خطر اثر روی جنین را در دوران بارداری افزایش می دهد، مشخص نیست.
لاموتریژین دارای طیف بالینی وسیعی از فعالیت نسبت به فنی توئین و کاربامازپین است و شناخته شده است که در برابر صرع ژنرالیزه ابسانس و سایر سندرم های صرع ژنرالیزه، از جمله تشنج های تونیک- کلونیک ژنرالیزه اولیه، صرع میوکلونیک نوجوانان و سندرم لنوکس – گاستات محافظت می کند.
اساس این طیف گسترده تری از فعالیت لاموتریژین ناشناخته است، اما می تواند مربوط به اثرات دارو در کانال های کلسیم فعال شده با ولتاژ باشد. لاموتریژین کانالهای کلسیمی نوع T را به طور ضعیف مسدود می کند. با این حال، کانالهای کلسیم فعال شده با ولتاژ بالا (N- و P / Q / R) را در غلظت های درمانی مهار می کند. اینکه آیا این فعالیت در کانالهای کلسیم طیف بالینی وسیع تری از فعالیت لاموتریژین را در مقایسه با فنی توئین و کاربامازپین حساب می کند، هنوز مشخص نشده است.

نحوه مصرف

نحوه مصرف لاموتریژین

همه دوزهای ممکن و اشکال دارویی ممکن است در اینجا وجود نداشته باشد. دوز، فرم و تعداد دفعات مصرف دارو به موارد زیر بستگی دارد:

سن شما
وضعیت تحت درمان است
شدت وضعیت شما
سایر شرایط پزشکی که دارید
نحوه واکنش شما به دوز اول

عوارض جانبی

عوارض جانبی لاموتریژین

قرص خوراکی لاموتریژین ممکن است باعث خواب آلودگی شود. تا زمانی که بدانید این دارو چه تاثیری روی شما دارد ، رانندگی نکنید ، از ماشین آلات سنگین استفاده نکنید و یا فعالیت های خطرناک دیگری انجام ندهید.
لاموتریژین همچنین می تواند عوارض جانبی دیگری ایجاد کند.

عوارض جانبی شایع تر

عوارض جانبی شایعتری که می تواند با استفاده از لاموتریژین رخ دهد شامل موارد زیر است:

سرگیجه
خواب آلودگی
سردرد
دید دوتایی
تاری دید
تهوع و استفراغ
اسهال
دل درد
عدم تعادل و هماهنگی
مشکل خواب
کمردرد
گرفتگی بینی
گلو درد
دهان خشک
تب
راش
لرزش
اضطراب

اگر این اثرات خفیف باشد، ممکن است طی چند روز یا دو هفته از بین بروند. اگر شدت آنها بیشتر است یا از بین نمی روند ، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

عوارض جانبی جدی

در صورت بروز عوارض جانبی جدی، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
عوارض جانبی جدی و علائم آنها می تواند شامل موارد زیر باشد:

بثورات پوستی جدی به نام سندرم استیونس _جانسون و نکرولیز اپیدرم سمی