آیا ماری جوانا می تواند علائم اختلالات عصبی را کاهش دهد؟

اخیراً یک کانابینوئید برای درمان انواع خاصی از صرع تصویب شده است. ما شواهد تأیید آن و اینکه آیا می توان از آن برای درمان سایر اختلالات استفاده کرد را بررسی می کنیم.
پدر و مادرش یادآوری می کنند وقتی لیام اوبراین کودک نوپایی بود ، ناگهان دچار تشنج شد – سرش تکان خورد و سریع افتاد. آنها لیام را نزد پزشک متخصص اطفال بردند و وی گفت که او را تحت نظر بگیرند. متعاقباً ، لیام یک سری حرکات غیرمعمول را به نمایش گذاشت: بدن او سفت و محکم می شود ، دست یا پایی از آن بیرون می رود و سرش پایین می افتد. مادر او یک متخصص مغز و اعصاب تماس گرفت.
متخصص مغز و اعصاب مشکوک به تشنج لیام بود ، که توسط الکتروانسفالوگرام بعدی (EEG) تایید شد که فعالیت الکتریکی غیرطبیعی را در مغز او نشان می دهد. طی چند سال بعدی تشنج لیام بدتر شد و به خوبی توسط داروهای ضد صرع (AED) کنترل نمی شد. وی با صرع جنرالیزه علامتی ، نوعی صرع مشابه سندرم لنوکس-گاستوت ، با علائمی مانند تشنج که درمان آن دشوار است ، تاخیرهای شناختی و رشدی و فلج مغزی تشخیص داده شد.
مایا آداچی اولین حمله تشنجی خود را در 6 ماهگی تجربه کرد. در ابتدا این بیماری،تشنج ناشی از تب تشخیص داده شد ، که بعضی از نوزادان هنگام تب آن را تجربه می کنند. اما تشنج مایا بدون وقفه ادامه یافت – اغلب تا 15 بار در روز. پس از آزمایش های متعدد ، وی در سن 8 سالگی برای وی  سندرم دراوت تشخیص داده شد ، نوعی صرع شدید که به طور معمول از نوزادی شروع می شود. علائم شامل تشنج های مکرر و طولانی مدت است که غالباً در اثر دمای بالای بدن (هایفوتراپی) ایجاد می شود ، همچنین تاخیر در رشد ، اختلال گفتار ، آتاکسی ، اختلالات خواب و سایر مشکلات سلامتی جزو علائم این بیماری میباشد.
مایا و لیام هر دو مبتلا به نوعی از انواع صرع صعب العلاج هستند – تشنج که با استفاده از داروهای ضد تشنج فعلی کنترل انها دشوار است. هر کدام داروهای مختلفی را امتحان کردند. مایا برای برداشتن نواحی مغزی که باعث تشنج شده است ، از لوبکتومی گیجگاهی وقسمتی از لوب فرونتال برخوردار بود. اما برای هر دو کودک هیچ یک از روش های درمانی موثر نبود.

آزمایش های نجات

پس از چهار یا پنج سال تلاش ناموفق برای جلوگیری از تشنج آنها ، متخصصان مغز و اعصاب کودکان پیشنهاد کردند لیام و مایا در آزمایش های Epidiolex ، فرمولاسیون کانابیدیول (CBD) – نوعی کانابینوئید استخراج شده از گیاهان ماری جوانا – که توسط شرکت داروسازی GW تولید می شود ، ثبت نام کنند.
خانواده ها مشتاق ثبت نام فرزندان خود بودند. در آن زمان ، لیام روزانه 50 تا 60 تشنج داشت. برخی از آن تشنجات  به صورت افتادن ناگهانی بودند ، به این معنی که او هر لحظه ممکن است زمین بخورد و برای جلوگیری از آسیب دیدگی مجبور به استفاده از کلاه ایمنی بود. او همچنین نمی توانست حرف بزند یا حساب کند.
مایا هنوز روزی 10 تا 15 حمله تشنجی را تجربه می کرد. او می توانست صحبت کند ، اگرچه در سطح سنی خود نبود و راه رفتن ، شنا و اسکیت روی یخ را آموخته بود ، اما از نظر رشد به تأخیر افتاد و تشنجات وی باعث تغییر خلق و خو و کنترل غیرقابل کنترل شد.

ماری جوانا برای برخی از صرع ها

Orrin Devinsky ، MD ، FAAN ، مدیر دانشگاه نیویورک می گوید ، در سه مطالعه بالینی ، داروی CBD ، در ترکیب با سایر داروهای ضد تشنج، نشان داد که این دارو در کاهش تشنج در بیماران مبتلا به سندرم دراوت و سندرم لنوکس-گاستوت ایمن و موثر است. دکتر Devinsky از شرکت داروسازیGW  غرامت دریافت کرد تا در جریان بررسی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) به عنوان شاهد خبره ظاهر شود.
این دارو توسط اکثر کودکان به خوبی تحمل می شود و عوارض جانبی آن بسیار کم و گذرا است. در دو بیمار داروی ضد تشنج کلوبازام نیز به دلیل اثر آرام بخشی و اثر متقابل دارویی ، دوز ان کاهش یافت. در بیمارانی که اسهال ، کاهش وزن و کاهش اشتها را تجربه کردند ، دوز اپی دیولکس کاهش یافت. در ترکیب با برخی از داروی ضد تشنج ، به ویژه اسید والپروئیک (Depakote) ، محققان به افزایش سطح آنزیم کبد اشاره کردند که در طول آزمایشات برطرف شد و منجر به نارسایی کبدی در هیچ بیماری نشد. دکتر Devinsky می گوید ، با این وجود به پزشکان توصیه می شود سطح آنزیم کبد را در بیمارانی که CBD تجویز کرده اند کنترل کنند.
در ژوئن 2018 ، FDA  اپیدیولکس را برای درمان سندرم دراوت و لنوکس گاستوت تأیید کرد. این اولین داروی مورد تایید است که حاوی عصاره خالص شده گیاه ماری جوانا یا حشیش است.

مفید اما درمانی نیست

Elaine C. Wirrell ، MD ، FAAN ، مدیر صرع کودکان در کلینیک Mayo در Rochester ، MN ، که اپیدیولکس را یک افزودنی مفید برای مجموعه ای از داروهای ضد تشنج می داند ، می گوید: نتایج آزمایش بالاترین سطح شواهد را برای سود اپیدیولکس در این صرع های کودکی ارائه می دهد.
با این حال دکتر ویرل هشدار می دهد که این دارو نه یک دارو است و نه درمانی. یافته های یکی از آزمایشات منتشر شده در مجله پزشکی نیوانگلند در تاریخ 25 می 2017 ، مزایای متوسطی را در بیشتر بیماران نشان داد. دکتر ویرل خاطرنشان می کند که برای تقریباً 40 درصد از آنها ، تشنج حداقل به نصف کاهش یافته است. کمتر از 5 درصد قطع کامل تشنج را تجربه کردند و او نگران است که ممکن است برخی والدین انتظارات غیرواقعی داشته باشند.
Shlomo Shinnar ، MD ، PhD ، FAAN ، استاد مغز و اعصاب در مرکز پزشکی Montefiore و کالج پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک و رئیس انجمن صرع آمریکا می گوید: این دارو برای هر بیمار موثر نبود. وی می گوید: “اما برای بسیاری از افراد میزان تشنج را كاهش داد و در این صرع های صعب العلاج این كاهش می تواند كیفیت زندگی را فوق العاده بهبود بخشد.” (دکتر شینار هیچ تضادی در رابطه با اپیدوولکس ندارد.)

داروی جدید ، زندگی جدید

این برای لیام اوبراین درست بود. تنها پس از یک هفته ، تشنج های وی کاملاً متوقف شد و دو سال بعد هیچ پیشرفت چشمگیری نداشته است. وی به عنوان بخشی از یک مطالعه طولانی مدت ، مصرف اپیدیولکس را همراه با کلوبازام ادامه می دهد. هنگامی که او درمان را در 6 سالگی آغاز کرد ، نمی توانست صحبت کند ، تعادل وحشتناکی داشت و در راه رفتن مشکل داشت و هر روز انواع مختلفی از تشنج را تجربه می کرد. امروز ، او از نظر جسمی و روحی در حال پیشرفت است و می تواند دوچرخه سواری کند ، صحبت کند و آواز بخواند.
از نظر مایا آداچی ، نتایج کاملاً چشمگیر نبودند. به عنوان بخشی از یک مطالعه کنترل شده با دارونما ، به شرکت کنندگان چهار ماه اول یا دارونما یا اپی دیولکس داده شد. از ماه پنجم ، به همه شرکت کنندگان اپیدیولکس داده شد. اگرچه پدرش راهی ندارد که بفهمد مایا برای شروع دارونما دریافت کرده است ، اما در ابتدا تغییری در وضعیت او مشاهده نکرد. سپس حدوداً در نیمه راه ماه پنجم ، او ناگهان دچار حملات تشنجی متعدد شد. از آن زمان ، او نسبتاً بدون تشنج باقی مانده است. او گاهاً دچار تشنج بصورت خیرگی است که در آن هر بار چند دقیقه به فضا خیره می شود و این حملات هر دو هفته یک بار اتفاق می افتد.
مایا که اکنون 11 سال دارد ، با تشنج کمتر ، انرژی لازم برای ورزش را دارد و در تابستان امسال در اولین اردوی اسکیت روی یخ خود شرکت کرد. در حالی که پدرش پیشرفتهای چشمگیری در رشد ذهنی و تحصیلی او ندیده است ، اما بهبود زیادی در روحیه و انرژی او دیده است. او امیدوار است که پیشرفت علمی را نیز به دنبال داشته باشد.

کانابیدیول چگونه کار می کند ؟

انسان و سایر پستانداران به طور طبیعی اندوکانابینوئیدها ، مواد شیمیایی متقابل با گیرنده های کانابینوئید در مغز و سایر قسمت های سیستم عصبی مرکزی ، تولید می کنند. داروهای GW به عنوان شاهد خبره در طی روند بررسی Epidiolex ، کانابیدیول (CBD) تولید شده توسط GW ظاهر می شوند.
محققان نحوه عملکرد سیستم آندوکانابینوئید را به طور کامل درک نمی کنند ، اما آنها می دانند که این سیستم بر بسیاری از سیستم های بدن از جمله سیستم عصبی ، قلبی عروقی ، تولید مثل ، غدد درون ریز و سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد. گیاه ماری جوانا بیش از 100 کانابینوئید دارد ، ترکیباتی که از نظر شیمیایی مشابه اندوکانابینوئیدهایی هستند که بدن ما تولید می کند. دکتر گیدال می گوید ، این کانابینوئیدها می توانند با گیرنده های سیستم عصبی انسان ، از جمله در مغز ، ارتباط برقرار کنند و نقشی در نحوه برقراری ارتباط نورون ها با یکدیگر دارند.
تتراهیدروکانابینول (THC) و (CBD )دو ترکیب مورد مطالعه هستند. THC روان گردان است و در افرادی که ماری جوانا را به صورت سرگرم کننده استفاده می کنند ،با میزان بالایی از تحریک همراه هست. از طرف دیگر ، CBD نه روانگردان است و نه تولید تحریک بالایی دارد. دکتر گیدال می گوید ، این یک مولکول بزرگ است که به روش های پیچیده ای با گیرنده ها ارتباط برقرار می کند ، گاهی اوقات اثرات اندوکانابینوئیدهای تولید شده در بدن را مهار می کند و گاهی آنها را تقویت می کند.
در مورد صرع ، CBD می تواند تحریک پذیری عصبی و تشنجات مغزی را در برخی افراد کاهش دهد. همچنین ، از آنجا که با تعامل با سیستم اندوکانابینوئید کار می کند ، مانند دیگر داروهای ضد تشنج تأیید شده نیست. دکتر گیدال می گوید ، در سه آزمایش بالینی ، از اپیدیولکس در ترکیب با داروهای ضد تشنج استاندارد ، از جمله کلوبازام (Onfi) و والپروئیک اسید (Depakote) استفاده شد.

آینده کانابینوئیدها

تحقیقات در مورد کانابینوئیدها محدود شده است زیرا ماری جوانا در بسیاری از جاها غیرقانونی است. در پاسخ به تأیید Epidiolex توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در ماه ژوئن برای سندرم Dravet و سندرم Lennox-Gastaut ، آژانس اجرای داروی ایالات متحده کانابیدیول خالص (CBD) را به عنوان یک داروی برنامه V طبقه بندی کرد ، به این معنی که مزایای پزشکی را تأیید کرده است و پتانسیل نسبتاً کمی برای سو استفاده دارد. باری گیدال ، فارم دی ، استاد داروسازی در دانشکده داروسازی دانشگاه ویسکانسین در مدیسون ، می گوید این ممکن است بیشتر محققان را ترغیب به مطالعه کانابینوئیدها و کشف مکانیسم ها و مزایای بالقوه آنها کند.

داده های کمی برای سایر بیماریهای عصبی

از آنجا که کانابینوئیدها با گیرنده های سیستم عصبی واکنش نشان می دهند ، محققان و مدافعان معتقدند ماری جوانا ممکن است در درمان سایر بیماری های عصبی از جمله اختلال طیف اوتیسم ، بیماری آلزایمر ، مولتیپل اسکلروزیس (MS) و بیماری پارکینسون مفید باشد. براساس پایگاه داده آزمایشات بالینی موسسات ملی بهداشت در سراسر جهان ، بیش از 700 مطالعه در مورد اثرات کانابینوئیدها در حال انجام یا به تازگی انجام شده است. این موارد شامل مطالعاتی در مورد عوارض جانبی مصرف ماری جوانای تفریحی ، اثرات خاص کانابینوئیدها در درمان انواع شرایط و کانابیدیول در دوران کودکی و صرع های دیگر است.
بسیاری از کارشناسان می گویند ، با این حال ، اعتیاد به مواد مخدر درباره ماری جوانا برای سایر اختلالات فعلاً از این علم پیشی گرفته است. Vijayshree Yadav ، MD ، FAAN ، مدیر کلینیکی مرکز مولتیپل اسکلروزیس در دانشگاه علوم و بهداشت Oregon در پورتلند می گوید ، داده های مربوط به ایمنی و کارآیی این ترکیبات کافی نیستند یا فاقد آن هستند. بررسی سیستماتیک ماری جوانای پزشکی توسط آکادمی عصب شناسی آمریکا در سال 2014 نگرانی های دکتر یداو را پشتیبانی می کند. این شواهد کمی یا ناکافی را نشان داد که ماری جوانا علائم بیماری پارکینسون ، بیماری هانتینگتون ، سندرم توره یا دیستونی را بهبود ببخشد.
در این بررسی شواهد محکمی وجود دارد که عصاره های حشیش خوراکی سفتی و درد گزارش شده توسط بیمار را در بیماری ام اس بهبود می بخشند. اما همان بررسی در هنگام اندازه گیری توسط پزشکان هیچ بهبود عینی در این علائم پیدا نکرد. علاوه بر این ، دکتر یداو می گوید ، بسیاری از داروهای مورد تایید FDA برای درمان علائمی مانند درد و سفتی عضلات در MS در دسترس هستند. و پزشکان از قبل مشخصات این داروها و عوارض جانبی آنها را می دانند. پزشکان همچنین می توانند به قوام ، خلوص و قدرت داروها اطمینان داشته باشند.