اثرات و خطرات مواد و داروهایی که مورد سوء مصرف قرار می گیرند بسیار متفاوت است. آنها ممکن است مستقیماً بر مغز و تشنج تأثیر بگذارند یا با داروهای ضد تشنج تداخل داشته باشند. اثرات آن بر داروهای مختلف و از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
کوکائین
همه اشکال استفاده از کوکائین می تواند در عرض چند ثانیه، چند دقیقه یا چند ساعت پس از مصرف باعث تشنج شود. تشنج ناشی از کوکائین به طور منحصر به فردی خطرناک است و ممکن است با حملات قلبی مانند ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی قلبی) و مرگ همراه باشد. حملات تشنج ناشی از کوکائین حتی می تواند در فردی که سابقه تشنج ندارد، رخ دهند. لذا، اگر مبتلا به صرع هستید، قطعاً باید از کوکائین اجتناب کنید.
آمفتامین و سایر محرک ها
آمفتامین ها محرک مغز هستند. وقتی تحت نظر پزشک و با دوز مناسب استفاده شوند، به نظر نمی رسد آمفتامین ها یا سایر محرک ها خطر تشنج را در افراد مبتلا به صرع افزایش دهند. با این حال، استثنائاتی هم وجود دارد.
- اگر آمفتامین ها یا داروهای مرتبط مانند “اکستازی” (MDMA) سوء مصرف می کنید، ممکن است محرومیت از خواب، گیجی یا اختلالات عمده روانی را تجربه کنید. در این صورت ممکن است مصرف داروی تشنج خود را فراموش کنید که می تواند باعث تشنج شود. در ضمن، بیخوابی نیز از عوامل عود تشنج است.
- برخی از محققان نشان داده اند که استفاده از برخی از انواع محرک ها موجب آسیب پایدار مغز شده است. دوزهای بسیار بالای آمفتامین می تواند باعث تشنج شدید تونیک کلونیک، حمله قلبی و مرگ شود.
ماری جوانا
مطالعات روی حیوانات نشان داده است که تتراهیدروکانابینول (THC، ماده فعال ماری جوانا که روانگردان است) و کانابیدیول (CBD، ماده ای در ماری جوانا که اثر روانگردان ندارد) می توانند به جلوگیری از تشنج و همچنین تحریک آن کمک کنند. با این حال، اطلاعات کافی در مورد اینکه کدام ماده و چه مقدار از آن می تواند به افراد مبتلا به صرع کمک می کند یا به آنها آسیب می رساند، مشخص نیست. ماری جوانا عوارض جانبی آزاردهنده ای نیز دارد و قطع ناگهانی ماری جوانا بعد از مدتی استفاده تفریحی از آن می تواند خطر تشنج را افزایش دهد. در این سایت مقالاتی در مورد کاربرد کانابیس در پزشکی قابل دسترسی است. در هر صورت، مطالعات بیشتری در مورد استفاده های پزشکی از ماری جوانا و خطرات یا مزایای آن مورد نیاز است.
هروئین
هروئین و سایر مواد مخدر (نظیر اکسی کدون) داروهای مشتق شده از تریاک هستند و از نظر شیمیایی شبیه تریاک می باشند. این داروها به طور مستقیم بر احتمال بروز تشنج در افراد مبتلا به صرع تأثیر نمی گذارد اما افرادی که از این داروها استفاده می کنند اغلب فراموش می کنند داروهای ضد تشنج تجویز شده خود را مصرف کنند و لذا، ممکن است تشنج کنند. مصرف مقادیر زیاد مواد مخدر می تواند باعث کمبود جدی اکسیژن در مغز شود که به تشنج منجر می شود.
نیکوتین و کافئین
هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد استفاده از این دو ماده رایج و قانونی در مقادیر معمولی یا “نرمال” بر کنترل تشنج در افراد مبتلا به صرع اثرگذار باشد. البته، گاهی اوقات روایت هایی از افراد مستعد وجود دارد که با مصرف مقادیر زیاد از این مواد دچار تشنج شده اند.
- در مورد کافئین، تعیین میزان دریافتی شما دشوار است زیرا بسیاری از نوشیدنی ها، غذاها و داروها حاوی آن هستند.
- کافئین ممکن است با تداخل در خواب بر تشنج فرد تأثیر بگذارد، نه اینکه مستقیماً باعث تشنج شود.
- سیگار کشیدن برای افراد مبتلا به تشنج خطرناکتر از اثرات نیکوتین است: بروز تشنج در حین سیگار کشیدن می تواند منجر به زمین افتادن سیگار روشن و ایجاد آتش سوزی شود.
