این مطالعه نشان می دهد که مغز هنگامی که برای اولین بار با شخصی یا جسمی خارج از شرایط طبیعی خود روبرو می شویم چگونه واکنش نشان می دهد. یافته ها نشان می دهد که چگونه سیستم حافظه برای بهره وری تلاش می کند و فقط اطلاعات کاملاً اساسی را کد می کند.
آیا تا به حال تجربه رویارویی با یک همکار در سوپرمارکت و عدم توانایی شناسایی را داشته اید ؟ مغز درخشان و تنبل خود را سرزنش کنید.
یک مطالعه جدید به سرپرستی استادیار الیور باومن از دانشگاه باند ، روش تازه ای را در مورد تصور خاطرات از پیچیده ترین اندام بدن نشان می دهد.
محققان به طور خاص نحوه واکنش مغز را در هنگام برخورد افراد برای اولین بار با شخص یا جسمی خارج از متن بررسی کردند.
دکتر باومن گفت که همانطور که ما فقط همکار را در مطب دیده ایم ، به نظر می رسد سیستم حافظه یک عکس فوری تولید می کند که فرد و مطب را با هم ترکیب می کند.
دکتر باومن گفت: “مغز ما فکر می کند که آن شخص در آن اتاق است.”
“اگر در جای دیگری با آنها روبرو شوید ، این مشکلی ایجاد می کند که ممکن است آنها را تشخیص ندهید.
” وقتی که مغز ما یاد بگیرد فرد به طور مستقل از اتاق وجود دارد این اتفاق نمی افتد. بار دوم ، بار سوم ، مغز ما دوباره مرتکب آن اشتباه نمی شود بلکه شخص و اتاق را جداگانه کد می کند. “
دکتر باومن گفت این پدیده نشان می دهد مغز ما “ذاتاً کارآمد یا تقریباً تنبل است.”
“اگر درختی را ببینیم و به جنگل مرتبط باشد ، ممکن است فرض کنیم که همه درختان و سنگهای مختلف موجودیت جداگانه ندارند بلکه به عنوان یک واحد کدگذاری می شوند.این اطمینان می دهد که ما مغز خود را بیش از حد بار نمی کنیم و فضا و انرژی را هدر نمی دهیم.
مغز ما تلاش می کند تا به عنوان یک واحد مستقل رمزگذاری کند ، فقط زمانی تصور می شود که یک شی یا شخص جدا از پس زمینه مفید باشد.
در این مطالعه ، از دانش آموزان دراز کشیده در اسکنر مغز MRI خواسته شد چندین تصویر از اشیا (مانند کوله پشتی ، ساعت یا کیک کوچک) را در پس زمینه (از جمله سالن بدن سازی ، لباسشویی و باغ) بخاطر بسپارند.
نیمی از اشیا یک روز زودتر به دانش آموزان نشان داده شده بود. این امر باعث می شد که در مواردی که اشیا آشنا هستند یا فقط یکبار با آنها روبرو شده اند ، به تفاوت پاسخ مغز نگاه کنیم.
دکتر باومن گفت این پدیده نشان می دهد مغز ما “ذاتاً کارآمد یا تقریباً تنبل است.” تصویر در دامنه عمومی است.
وی گفت: “فراموش شدن را می توان به عنوان یك ویژگی در نظر گرفت ، زیرا ما نباید بیش از آنچه نیاز داریم رمزگذاری كنیم و همیشه بیشتر از این بهتر نیست.”
“افراد مبتلا به هایپرتیمزیا (Hyperthymesia) تقریباً همه چیز در زندگی خود را به یاد می آورند و گرچه به نظر می رسد این یک کار خوب باشد ، اما با یک نقطه ضعف همراه است زیرا انها این اطلاعات عظیم را در اختیار دارند و تمرکز روی یک کار بسیار دشوار می شود.
“فراموشی به سر و صدا کردن فضای ذهنی ما کمک می کند و همه چیز در موقع خو کارایی دارد.”
دکتر باومن گفت این تحقیق می تواند گامی کوچک در جهت کاشت مغز باشد که حافظه را بازیابی می کند.
