کمردرد در بارداری

کمردرد در دوران بارداری یک شکایت رایج است که در 60 تا 70 درصد از بارداری ها رخ می دهد و به صورت دردی که بین دنده دوازدهم و چین های سرینی در طول بارداری بروز می کند، تعریف می شود. این درد می تواند به سمت خلفی-جانبی ران، زانو و ساق پا هم انتشار یابد. این کمردرد ناشی از یک آسیب شناسی شناخته شده مانند فتق دیسک نیست و می تواند در هر زمانی حین بارداری بروز شود. اگرچه این کمردرد در اکثر موارد خفیف است، تقریباً یک سوم زنان درد شدید را تجربه می کنند. کمردرد مربوط به بارداری می تواند با الگوهای مختلفی بروز کند و علاوه بر ناحیه کمر، گاهی در لگن تمرکز داشته باشد.

آناتومی ناحیه کمر

ناحیه کمر از پنج مهره تشکیل شده است که برای مقاومت در برابر وزن بدن و حفظ انحنای کمر (لوردوز) طراحی شده اند. کانال مهره ای ناحیه کمر قسمت انتهایی نخاع (موسوم به کونوس) و رشته های عصبی منشعب از آن (موسوم به دم اسب) را در خود جای داده است.

برای حفظ ثبات و استحکام فقرات، ناحیه کمر توسط شبکه پیچیده ای از رباط ها متصل و ایمن نگه داشته می شود: رباط طولی قدامی و خلفی، رباط فلوا (Flava)، رباط بین خاری (interspinata)، رباط بین عرضی (intertransversarium) و رباط فوق نخاعی (suraspinale). تمام رباط های ذکر شده موجب ثبات فقرات می شوند و البته، رباط طولی به منظور حفظ دیسک ها در جایگاه خود به دیسک بین مهره ها متصل می شود. علاوه بر این، ناحیه کمر توسط عضلات قوی کمر، عضلات لگن و عضلات شکم پشتیبانی می شود.

اپیدمیولوژی

برخی از مطالعات، شیوع کمردرد را در دوران بارداری در جمعیت های مختلف بررسی کرده اند. نتایج این بررسی ها متناقض است و شیوع آن از 8 درصد تا بیش از 89 درصد متغیر است.  

شیوع کمردرد در طول سه ماهه سوم بارداری بیشترین میزان را دارد. این ناراحتی عمدتا از ماه پنجم تا هفتم بارداری شروع می شود، زمانی که تأثیرات تغییر وضعیت و وزن بدن افزایش می یابد.

علل بروز کمردرد در بارداری

کمردردهای مرتبط با بارداری می توانند ناشی از مجموعه ای از عوامل مکانیکی، هورمونی، گردش خون و روانی-اجتماعی باشد.

علل مکانیکال

چندین مکانیسم احتمالی وجود دارد که می تواند باعث ایجاد کمردرد مرتبط با بارداری شود. در دوران بارداری، تغییراتی در مفاصل فاست (facet)، در عضلات پشت و در رباط ها رخ می دهد. این امر عمدتاً ناشی از افزایش ترشح هورمون ریلکسین (relaxin) است، که باعث شلی رباط ها می شود و لذا، می تواند بر ثبات ستون فقرات تأثیر بگذارد و منجر به کمردرد شود.

در دوران بارداری، بزرگ شدن رحم، مکانیک بدن و بار وارد آمده بر آن را تغییر می دهد. مرکز ثقل بدن را به سمت جلو منتقل می کند و فشار روی کمر را افزایش می دهد و باعث ایجاد لوردوز اضافی می شود. این امر موجب افزایش انحنای طبیعی ستون فقرات به سمت داخل می شود که نتیجه آن، افزایش فشار مکانیکی بر روی کمر است. همچنین فشار مضاعفی بر دیسک بین مهره ای وارد می کند و احتمالاً باعث کاهش ارتفاع و فشرده شدن کلی ستون فقرات می شود.

یکی دیگر از عوامل موثر، افزایش وزن ناشی از بارداری است. به طور متوسط ​​حدود 11 تا 15 کیلوگرم افزایش وزن در دوران بارداری رخ می دهد. افزایش وزن مقدار نیروی وارد شده بر روی مفاصل را زیادتر می کند و مرکز ثقل بدن را به سمت جلو تغییر می دهد. جابجایی قدامی مرکز ثقل باعث می شود زنان سر و قسمت بالایی بدن خود را به سمت عقب منتقل کنند که باعث افزایش انحنا (هیپرلوردوز) در ستون فقرات کمری شود. این به نوبه خود، فشار بیشتری را بر دیسک‌های بین مهره‌ای، رباط ‌ها و مفاصل فاست وارد می‌کند و می‌تواند منجر به التهاب مفصل شود. علاوه بر این، عضلات شکم کشیده و ضعیف می شوند و وزن اضافه شده می تواند شبکه عصبی لومبوساکرال را تحت فشار قرار دهد.

عضلات شکم نیز در برابر رحم در حال انبساط کشیده می شوند. با کشش، ماهیچه ها خسته می شوند و توانایی خود را برای حفظ حالت طبیعی بدن از دست می دهند و در نتیجه، باعث می شود که قسمت پایین کمر اکثر وزن افزایش یافته تنه را تحمل کند.

علل هورمونی

بخشی از زنان باردار کمر درد را برای اولین بار در سه ماهه اول بارداری تجربه می کنند. در این دوره تغییرات مکانیکی هنوز نقش مهمی در شروع درد ندارد. این نشان می دهد که تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند باعث التهاب و درد در کمر شود. هورمون ریلکسین که در دوران بارداری ده برابر افزایش می یابد، کلاژن را نرم می کند و باعث شلی رباط ها می شود؛ رباط های ساکروایلیاک و همچنین سایر رباط هایی که کمربند لگنی را احاطه کرده اند، شل می شوند. این امر ثبات فقرات را کاهش می دهد و موجب ایجاد فشار بالقوه در کمربند لگنی و ناحیه کمر می شود.

علل مرتبط با گردش خون

رحم در حال انبساط می تواند به ورید اجوف فشار وارد کند، به خصوص در شب که بیمار دراز کشیده است. این امر همراه با افزایش حجم گردش خون ناشی از احتباس مایعات در دوران بارداری، منجر به احتقان وریدی و هیپوکسی در لگن و ستون فقرات کمری می شود. این کمردرد شبانگاهی گاهی به اندازه ای شدید است که خانم باردار را بیدار کند.

علل روانی-اجتماعی

عوامل روانی و اجتماعی نیز می توانند کمردرد را افزایش دهند. وضعیت روحی فرد باردار مانند ابتلا به اضطراب و افسردگی و نیز زمان و مکان بروز درد موجب مواجهه اغراق آمیز با درد و درک نامتناسب از شدت درد می شود. این یافته ها یک مدل زیستی-روانی-اجتماعی را برای کمردرد پیشنهاد می کند که به ویژه در سه ماهه سوم بارداری بارزتر است. 

عوامل خطر بروز کمردرد در بارداری

عوامل متعددی با ایجاد کمردرد در دوران بارداری مرتبط است. به طور خاص، کار پرزحمت، سابقه کمردرد قبل از بارداری و سابقه کمردرد در بارداری های قبلی به عنوان عوامل خطر برای ایجاد کمردرد مرتبط با بارداری شناسایی شده است. مصرف سیگار، سابقه سقط های مکرر و سبک زندگی کم تحرک از سایر ریسک فاکتورهای بروز کمردرد در بارداری است که در مطالعات قبلی اشاره شده است. جالب است که در برخی مطالعات ارتباطی بین وزن جنین و بروز کمردرد پیدا نشده است.

توافق نسبی وجود دارد که وزن بالای فرد پیش از بارداری ممکن است یک عامل خطر برای کمردرد در بارداری باشد، با این حال، مطالعاتی وجود دارد که این ادعا را رد می کنند. همین تناقض در مورد تعداد بارداری های قبلی نیز وجود دارد.

یک مطالعه در سال ۲۰۰۲ نشان داد که در مادرانی که جنین پسر باردار هستند، احتمال بروز کمردرد بیشتر است.

به نظر نمی رسد که بیحسی نخاعی (اپیدورال) در هنگام زایمان موجب تداوم کمردرد پس از زایمان شود.

علایم بالینی کمردرد در دوران بارداری

شایع ترین زمان شروع کمردرد در ماه های پنجم و ششم بارداری است. درد معمولاً در هنگام عصر بدتر می شود. اغلب، شروع درد در حدود هفته هجدهم اتفاق می افتد و بین هفته های 24 تا 36 بارداری به اوج شدت خود می رسد. درد می تواند به طور خود به خود در عرض 3 ماه از بین برود اما 7 تا 8 درصد از بیماران درد مزمن و مداوم دارند. درد گاهی در سه ماهه اول شروع می شود یا ممکن است بروز آن تا سه هفته پس از زایمان به تعویق بیفتد. 

حدود 67 درصد از زنان کمردرد را در شب تجربه می کنند. کمردرد با عواملی مانند ایستادن، نشستن، سرفه یا عطسه، راه رفتن و زور زدن در حین اجابت مزاج تشدید می شود. با این حال شدت درد و ناتوانی در اغلب زنان خفیف تا متوسط ​​است و فقط اندکی از زنان باردار (کمتر از 20 درصد) درد را شدید توصیف می کنند.

جایگاه درد، عمقی است. البته ممکن است که محل درد در طول زمان تغییر کند. زنان باردار درد کمربند لگنی را به‌ صورت “خنجر زدن”، درد در ناحیه کمر را به صورت “درد مبهم” و درد در ستون فقرات سینه‌ای را “سوزاننده” توصیف کرده اند. سایر توصیفات درد عبارتند از: درد تیرکشنده و احساس فشار شدید.

در کل، کمردرد مربوط به بارداری با درد مبهم مشخص می شود که در خم شدن به جلو تشدید می شود و با محدودیت در حرکت ستون فقرات همراه است. لمس عضلات اطراف ستون فقرات (پارااسپینال) نیز ممکن است درد را تشدید کند.

تشخیص های افتراقی

برخی از بیماری های کمتر شایع که معمولاً با کمردرد مربوط به بارداری اشتباه می‌شوند عبارتند از: درد سیاتیک، مرالژیا (meralgia paresthetica)، درد قفسه سینه و دنده، درد لگن، درد استخوان دنبالچه، سقط‌ های خودبخودی، استئومیلیت، استئوآرتریت ستون فقرات یا لگن، سندرم دم اسبی (cauda equina)، بیماری های بدخیم و دیاستاز رکتوس شکمی. سایر تشخیص های افتراقی شایع تر عبارتند از: بیماری دیسک، درگیری مفصل فاست و درگیری مفصل ساکروایلیاک. افتراق این بیماری ها از هم اهمیت زیادی دارد.

بیماری دیسک

درد و سفتی صبحگاهی، درد هنگام تحمل وزن، درد همراه با افزایش فشار شکم، سابقه تروماهای کوچک و مکرر، درد هنگام بالا رفتن از سربالایی، درد با نشستن طولانی مدت و درد هنگام بلند شدن از مشخصات آن است. در زمان خواب معمولاً مشکلی نیست، درد در طول روز کاهش می یابد اما ممکن است در اواخر روز دوباره بدتر شود. 

درگیری مفاصل فاست

بروز درد بدون وزن اندازی، درد در زمان حرکت (بویژه چرخش به طرفین)، تشدید درد با افزایش فشار جانبی، سابقه آسیب های جزئی و مکرر از مشخصات این بیماری است. درگیری مفاصل فاست (facet) درد معمولاً به پاها انتشار نمی یابد؛ با استراحت کاهش می یابد و سرفه یا عطسه بر آن تأثیر نمی گذارد.

درگیری مفصل ساکروایلیاک

این درد معمولا یک طرفه است و خط وسط نیست؛ می تواند به اندام تحتانی انتشار داشته باشد؛ چرخش در حالت خوابیده به پشت باعث درد می شود؛ پیاده شدن از ماشین باعث درد می شود؛ درد به کشاله ران یا ناحیه تناسلی منتشر می شود. این درد به دلیل اثرات هورمون ها بر رباط های مفصل ساکروایلیاک ایجاد می شود.

همچنین مهم است که بین کمردرد مربوط به بارداری و درد کمربند لگنی در بارداری تفاوت قائل شویم زیرا مدیریت و پیش آگهی این دو وضعیت ممکن است متفاوت باشد. ویژگی های درد شامل محل آن، نوع و شدت آن، عوامل تحریک‌کننده، ناتوانی ناشی از آن و معاینات دقیق بالینی به افتراق آن ها کمک می کند. 

روش های تشخیصی کمردرد در دوران بارداری

به منظور تشخيص صحيح، بايد از بيمار در مورد سوابق قبلی پزشكي سؤال کرد. تمرکز بر علائم تجربه شده و محدودیت های حرکتی ایجاد شده مهم است. سوالاتی در مورد بارداری های گذشته کمک کننده هستند. در زمان ارزیابی اولیه، تمایز بین درد ستون فقرات کمری و اختلال عملکرد لگن مهم است. برای این کار می توان در مورد عوامل تشدید کننده درد پرس و جو کرد. سپس می توان این موضوع را با طیف وسیعی از آزمایشات بالینی و تصویربرداری برای ارزیابی مفصل ساکروایلیاک و ناحیه سمفیز تأیید کرد.

درمان کمردرد در بارداری

اگرچه مداخلات متعددی برای کمردرد در دوران بارداری توصیه شده است، رایج ترین و پرکاربردترین آنها یک برنامه ورزشی خاص است که توسط یک فیزیوتراپیست طراحی می شود. یکی دیگر از مداخلاتی که در تحقیقات اثرات مفیدی نشان داده، طب سوزنی است. مطالعات اخیر نشان می دهد که یک هفته طب سوزنی مداوم در نقاط خاص می تواند درد را کاهش دهد و ظرفیت برخی از فعالیت های بدنی را افزایش دهد که می تواند به کاهش نیاز به دارو کمک کند.

سایر مداخلات

• هنگام خواب یا استراحت به پهلو دراز بکشید و از یک بالش گوه ای شکل برای حمایت از شکم استفاده کنید.
• در حالت خوابیده به پهلو یک بالش بین پاها قرار دهید (بالش و پاها را هنگام غلت زدن به هم فشار دهید).
• از جوراب های فشاری (واریس) برای تقویت بازگشت وریدی خون و کاهش ادم (تورم) پاها استفاده کنید.
• از کمربند طبی استفاده کنید.
• ماساژ ملایم کمک می کند.
• قرص استامینوفن، در صورت تایید پزشک
• انجام تمرینات یوگا
• آب درمانی
• تزریق داخل مفصلی در شرایط خاص (مانند تزریق مفصل ساکروایلیاک در بیماری اسپوندیلیت انکیلوزان)

بیشتر استراتژی های درمانی بر اقدامات پیشگیرانه در زنان باردار و کسانی که قصد باردار شدن دارند تاکید دارند. نشان داده شده که زنانی که در اوایل بارداری در برنامه های آموزشی و تقویتی پیشگیرانه شرکت می کنند در ادامه، کمتر دچار مشکلات ناشی از کمردرد می شوند.

فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی برای درمان کمردرد در بارداری

هنگامی که درمان برای کمردرد ضروری است، اقدامات حمایتی و محافظه کارانه بهترین گزینه است. درمان با آموزش و تعدیل فعالیت ها آغاز می شود. استراتژی‌های آموزشی بر اصول مراقبت از کمر تمرکز دارد مانند ارگونومی، که به زنان باردار وضعیت صحیح بدن را آموزش می‌دهد. زنان باردار باید بیاموزند که چگونه بایستند، راه بروند یا به درستی خم شوند، بدون اینکه به ستون فقرات فشار اضافی وارد کنند. وضعیت صحیح بدن برای بهبود کمردرد ضروری است. اگر اجرای این دستورالعمل ها کافی نباشد، کمربند های طبی (و سایر بریس هایی) که وضعیت صحیح بدن را تضمین می کنند نیز در دسترس هستند. با توجه به تغییرات فعالیت، استراحت برنامه ریزی شده در طول روز برای تسکین اسپاسم عضلانی و درد حاد مفید است. در مدت استراحت نیز وضعیت بدن مهم است زیرا هر دو پا باید بالا باشند، که به خم شدن باسن و کاهش لوردوز کمری ستون فقرات کمک می کند. 

مطالعات نشان داده است که زنان باردار مبتلا به کمردرد که هم آموزش ها را به کار می گیرند و هم از مداخلات فیزیوتراپی بهره می برند، درد و ناتوانی کمتر و کیفیت زندگی بالاتری دارند و در آزمون های فیزیکی نیز بهبودی نشان می دهند. فیزیوتراپی شامل تکنیک های متعددی مانند تعدیل وضعیت بدن، تقویت عضلات پشت، تمرینات کششی و تکنیک های خود-حرکتی (self-mobilization) است. با تقویت عضلات اطراف ستون فقرات کمری از طریق تمرینات مختلف، می توان ثبات عملکردی را در طول بارداری حفظ کرد.

نوع درمان بستگی به تشخیص و زمان بارداری (قبل یا بعد از زایمان) دارد. بیمار باید شناخت کافی از علائم خود داشته باشد و برای فعال ماندن انگیزه داشته باشد.

استراتژی های درمانی

آموزش بیمار

ارتباط با بیمار و ارائه اطلاعات در مورد آناتومی فقرات کمر، اصول ارگونومی، آموزش حرکات صحیح کمر (برای جلوگیری از استرس مکانیکی غیر ضروری بر روی کمر) و نحوه مدیریت فعالیت های روزانه (راه رفتن، ایستادن، نشستن، دراز کشیدن و وضعیت کارکردن) مهم است. تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی علائم به خانم باردار توضیح داده ‌شوند، بیماران احساس راحتی بیشتری می‌کنند و ممکن است اضطرابشان نیز کاهش یابد.

برخی از این آموزش ها عبارتند از:

• استفاده از یک بالش کوچک بین پاها هنگام نشستن و غلتیدن به منظور تثبیت کمر.
• اصلاح وضعیت بدن با ایستادن در وضعیت خنثی (اجتناب از انحنای بیش از حد کمر)
• عدم نشستن یا ایستادن طولانی مدت (راه رفتن و حرکات کششی را به طور متناوب در نظر داشته باشید)
• استراحت در یک وضعیت راحت (با تکیه دادن از کمر حمایت کنید تا عضلات خسته  تسکین یابند)
• خوابیدن به یک پهلو با بالشی بین پاها
• استفاده از یک زیرپایی کوتاه برای یک پا در حالت نشسته یا ایستاده و تعویض آن بین پاها به طور متناوب 
• اجتناب از پیچش ستون فقرات به طرفین هنگام بلند کردن اشیا

ورزش های کمر

علی رغم آن که به اکثر زنان باردار توصیه می شود که در حد مقدور ورزش کنند، مطالعات نشان می دهد که کمتر از 50 درصد آنها واقعاً این کار را انجام می دهند. همچنین ثابت شده که تمرینات برای تقویت عضلات شکمی به دلیل ضعف آنها در دوران بارداری بی فایده خواهد بود. 

با تمرین های استقامتی برای تثبیت عضلات کمر باید ثبات، هماهنگی و حفظ عملکرد فقرات پشت ارتقا داده شود. چرخش لگن به جلو و عقب، کشش زانو، بالا بردن و باز کردن پاهای کشیده، دراز و نشست، و حرکات ایروبیک در آب توصیه می شود زیرا این ورزش ها می توانند درد کمر را در بارداری تسکین دهند. تمرینات تمدد اعصاب (relaxation) و توجه دقیق به تنفس صحیح نیز مفید هستند.

ماساژ درمانی نیز به منظور درمان کمردرد تحت حاد و مزمن در بارداری توصیه شده است.

ورزش های کششی

ورزش های کششی تمرینات ساده ای هستند که در منزل نیز می توان انجام داد:

کشش کمر: اعمال کشش بر عضلات اکستانسور کمر و ران می تواند منجر به افزایش انعطاف پذیری کمر و لگن شود.

نحوه انجام کشش کمر به شرح زیر است:

1. انگشتان خود را دور زانوی راست گره کنید.
2. به آرامی و تا حد امکان زانوی خود را به سینه نزدیک کنید. کمر خود را شل کنید و اجازه دهید در حین کشش، ناحیه باسن بر روی زمین بچرخد (شکل بالا).
3. آهسته تا 3 بشمارید و در این وضعیت بمانید. 
4. به وضعیت عادی برگردید.
5. مراحل 1-4 را، 12-15 بار تکرار کنید.
6. اکنون، زانوی چپ خود را بگیرید، کف پای راست را روی زمین بگذارید و مراحل 1-5 را تکرار کنید
7. در نهایت، هر دو زانو را با دستان خود بگیرید و آن ها را به قفسه سینه نزدیک کنید (شکل بالا).
8. مراحل 2-5 را تکرار کنید.

کشش ترکیبی squat (کشش همزمان عضلات کمر و همسترینگ): این تمرینات عضلات ران ها و باسن را تقویت می کند و عضلات همسترینگ، داخل ران، عضلات کف لگن و پشت را تحت کشش قرار می دهد.

نحوه انجام این تمرینات به شرح زیر است:

1. روی پاهای خود چمباتمه بزنید بطوری که پاها با زاویه 45 درجه به طرفین باز باشند و پاشنه ها روی زمین قرار گرفته باشد.
2. زانوهای خود را با استفاده از عضلات ران کاملا باز کرده، آنها را از هم جدا کنید بطوری که مستقیماً روی پاهای شما قرار گیرند (شکل بالا).
3. در این وضعیت به آرامی شروع به باز کردن زانوها و بلند کردن باسن خود کنید تا زمانی که پاهایتان تا حد ممکن صاف شود- توجه کنید زانوها قفل نشود (شکل بالا).
4. سر، گردن و شانه های خود را شل کنید.
5. تا 10 شماره در این وضعیت بمانید.
6. سعی کنید در حالیکه زانوهایتان را روی پاهای خود نگه می دارید، به آرامی باسن را پایین بیاورید تا زمانی که به حالت اولیه برگردید.

قوس دادن پشت (back tuck arch): با پشت به دیوار تکیه دهید و سپس با حرکات متناوب لگن، کمر را قوس دهید و دوباره به دیوار بچسبانید (شکل زیر).

تمرین “گربه عصبانی”: در حالیکه کف دست ها و زانوها بر روی زمین است، کمر خود را به بالا و پایین حرکت دهید (شکل زیر).

در طول این تمرین مهم است که دست ها را کشیده و درست زیر شانه‌ها قرار دهید و ماهیچه‌های شکم را نیز در کل تمرین سفت نگه دارید.

تمرین چرخش لگن (pelvic tilt): با زانوهای خم شده دراز بکشید و لگن را به سمت جلو و عقب حرکت دهید (شکل زیر).

ورزش های ایروبیک

پیاده‌روی، شنا، تای ‌چی، دوچرخه‌ زدن در حالت دراز کشیده، ​​در شدت کم تا متوسط ​​مفید هستند. در هنگام این تمرینات فشار روی کمر باید حداقل باشد.

یوگا

یوگا می تواند به طور موثری شدت کمردرد را کاهش دهد.

پیش آگهی کمردرد در بارداری

کمردرد بارداری در طی چند هفته یا چند ماه پس از زایمان بهبود می یابد اما علائم ممکن است در بارداری آینده بازگردند. بین 8 تا 10 درصد از زنان تا 2 سال پس از زایمان همچنان درد دارند.

چه زمانی باید زودتر به پزشک مراجعه کرد؟

کمردرد همراه با هر یک از علایم زیر نگران کننده است و باید هرچه سریع تر به پزشک مراجعه کرد:

• خونریزی واژن
• سرگیجه یا احساس ضعف
• تنگی نفس
• درد قفسه سینه
• علایم نورولوژیک مانند سردرد یا ضعف عضلانی
• درد یا تورم ساق پا
• انقباضات رحمی
• کاهش حرکت جنین
• نشت مایع واژن

آیا کمردرد در هفته های اول بارداری (مثلا هفته های پنجم و ششم) طبیعی است؟

در هفته های اول بارداری ممکن است علائمی مانند کمردرد و گرفتگی عضلات تجربه می کنید که باعث نگرانی شما شود. شاید بترسید که این علائم (که در حول و حوش قاعدگی هم رخ می دهند) ممکن است نشان دهنده مشکلی در بارداری و مراحل اولیه سقط جنین باشد. با این حال، این علائم در اوایل بارداری شایع هستند و می تواند در بسیاری از زنان رخ دهد.

همانطور که در این مقاله اشاره شد، بروز کمردرد در طول بارداری شایع است. اگرچه در سه ماهه سوم بارداری بدلیل افزایش وزن از ناحیه شکم، کمردرد شایع تر است، در اوایل بارداری نیز، حتی در هفته پنجم، کمردرد می تواند بروز کند. بسیاری از علائم اولیه بارداری شبیه علائم قبل از قاعدگی هستند و کمردرد در این دسته قرار می گیرد. بنابراین، یک درد مبهم کمر – اما قابل تحمل – به خودی خود در هفته پنجم بارداری باعث نگرانی نیست (مگر آنکه با علایمی که در بالا ذکر شد، همراه باشد).

دردهای کرامپی شکم و پشت در هفته های اول یک بارداری طبیعی می تواند به دلیل لانه گزینی جنین در رحم ایجاد شود. زمانی که تخمک، خود را در دیواره رحم جای می دهد، ممکن است گرفتگی و کرامپ های مبهم مشابه کرامپ های قبل از قاعدگی را تجربه کنید. گرفتگی‌های بسیار دردناک می‌تواند نشانه‌ای از وجود مشکل در بارداری باشد، بنابراین اگر در هفته پنجم بارداری دچار کرامپ های عضلانی شدید و ناتوان‌کننده در کمر و پشت شدید، با پزشک متخصص زنان و زایمان یا مامای خود تماس بگیرید.