کمردرد، علائم و علت بروز آن

ستون فقرات کمری یا کمر ساختاری است که به خوبی طراحی گشته و از استخوان ها، مفاصل، اعصاب، رباط ها و ماهیچه های متصل به هم تشکیل شده که همگی با هم فعالیت می کنند تا حمایت، قدرت و انعطاف پذیری ایجاد کنند. با این حال، این ساختار پیچیده کمر را مستعد آسیب و درد نیز می کند. این مقاله مدلی را برای درک علائم، یافته های فیزیکی، مطالعات تصویربرداری و تکنیک های تزریقی برای انجام تشخیصی دقیق، ارائه می دهد. هنگامی که به تشخیص دقیق علت کمردرد رسیدید، می توانید گزینه های درمانی را بر اساس بهترین روش های پزشکی امروزی انتخاب کنید.

چه مشکلی می تواند در ستون فقرات کمری وجود داشته باشد؟

کمر از وزن بالاتنه پشتیبانی و تحرک مورد نیاز برای فعالیت های روزمره، مانند خم شدن و چرخیدن، را فراهم می کند. ماهیچه های کمری مسئول خم شدن و چرخیدن مفصل ران در حین راه رفتن و همچنین حمایت از ستون فقرات هستند. اعصاب ناحیه کمری باعث ایجاد حس و نیرو در ماهیچه های لگن، اندام تحتانی و پا می شوند.

بیشتر کمردردهای حاد ناشی از آسیب به عضلات، رباط ها، مفاصل یا دیسک هاست. بدن ما نیز با ایجاد یک واکنش التهابی التیام دهنده، به این آسیب پاسخ می گوید. اگرچه این التهاب به نظر جزئی می آید، اما می تواند باعث درد شدیدی شود.

هم پوشانی قابل ملاحظه ای در عصب دهی بسیاری از دیسک ها، ماهیچه ها، رباط ها و سایر ساختارهای ستون فقرات وجود دارد و برای مغز درک دقیق اینکه کدام عصب منشا درد است، دشوار می باشد. به عنوان مثال، یک دیسک کمر تحلیل رفته یا پاره شده می تواند احساسی شبیه به احساس یک عضله کشیده شده را ایجاد کند – چرا که هر دو باعث ایجاد التهاب و اسپاسم عضلانی دردناک در یک ناحیه می شوند. ماهیچه ها و رباط ها به سرعت بهبود می یابند، اما دیسک پاره شده ممکن است بهبود بیابد یا حتی نیابد. دوره زمانی درد به تعیین علت آن کمک می کند.

طیف علائم کمردرد

کمردرد میتواند طیف گسترده ای از علائم را در بر داشته باشد. این علائم می توانند خفیف و صرفاً آزاردهنده باشند یا شدید و ناتوان کننده. کمردرد ممکن است یا ناگهانی، یا به آرامی – احتمالاً به این صورت که کمردرد بیاید و دوباره برود – شروع شود و به تدریج با گذشت زمان بدتر گردد.

بسته به علت زمینه ای درد، علائم آن را می توان به طرق مختلف تجربه کرد. به عنوان مثال:

• درد کمری مبهم یا مداومی که چندان شدید نیست.
• درد سوزش مانندی که از ناحیه کمر به پشت ران ها و گاهی اوقات به اندام تحتانی یا پا منتقل می شود. می تواند شامل بی حسی یا گزگز (سیاتیکا (Sciatica)) باشد.
• اسپاسم و سفتی عضلات در ناحیه کمر، لگن و هیپ (Hip).
• دردی که پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت تشدید می شود.
• مشکل در صاف ایستادن، راه رفتن یا تغییر حالت از وضعیت ایستاده به نشسته.

به علاوه، علائم کمردرد معمولاً با نوع شروع و مدت زمان آن شرح داده می شود:

• درد حاد: این نوع درد معمولاً ناگهانی ایجاد می شود و چند روز یا چند هفته طول می کشد. این نوع درد واکنش طبیعی بدن در برابر صدمه یا آسیب بافتی محسوب می شود. با بهبودی بدن، این درد به تدریج کاهش می یابد.
• درد تحت حاد: بین 6 هفته تا 3 ماه طول می کشد. این نوع درد معمولاً ماهیتی مکانیکی دارد (مانند کشیدگی عضلات یا درد مفاصل) اما طولانی مدت است. ممکن است یک تمرین پزشکی برای این درد در نظر گرفته شود و زمانی توصیه میشود که درد شدید باشد و توانایی فرد را برای مشارکت در فعالیتهای روزانه، خوابیدن و کار محدود کند.
• درد مزمن: معمولاً به عنوان درد در ناحیه کمر که بیش از 3 ماه طول بکشد تعریف می شود. این نوع درد معمولاً شدید است، به درمان های اولیه پاسخ نمی دهد و برای تعیین منشأ دقیق آن نیاز به یک فعالیت کامل پزشکی داریم.

انواع کمردرد

روش های زیادی برای دسته بندی انواع کمردرد وجود دارد – دو نوع رایج آن عبارتند از:

درد مکانیکی

درد مکانیکی (درد محوری) با اختلاف شایع ترین علت درد در ناحیه کمر است که در درجه اول ناشی از ماهیچه ها، رباط ها، مفاصل (مفاصل فاست (Facet) و ساکروایلیاک (Sacroiliac)) یا استخوان های داخل و اطراف ستون فقرات است. این نوع درد معمولاً در ناحیه کمر، نشیمنگاه و گاهی بالای اندام تحتانی قرار دارد و معمولاً تحت تأثیر افزایش فشار بر روی ستون فقرات قرار می گیرد. این نوع درد ممکن است بر اساس حرکت (رو به جلو / رو به عقب / چرخیدن)، فعالیت، ایستادن، نشستن یا استراحت کردن متفاوت باشد.

درد رادیکولار

این نوع درد میتواند زمانی ایجاد شود که ریشه عصب نخاعی دچار ضربه یا التهاب شده باشد. درد رادیکولار (Radicular) ممکن است با دنبال کردن الگوی ریشه عصبی یا درماتوم (Dermatome)، به سمت نشیمنگاه و/یا اندام تحتانی گسترش یابد. احساس خاص آن دردی تیز، الکتریکی و سوزشی است و می تواند با بی حسی یا ضعف (سیاتیکا) همراه باشد. معمولاً فقط در یک طرف بدن حس می شود.

درد منشأهای دیگری نیز دارد، از جمله درد لنگش (ناشی از تنگی)، درد میلوپاتی (Myelopathic)، درد نوروپاتیک (Neuropathic)، دفورمیتی (Deformity)، تومورها، عفونت ها، درد ناشی از شرایط التهابی (مانند آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis) یا اسپوندیلیت انکیلوزان (Ankylosing spondylitis)) و دردی که منشا آن قسمت دیگری از بدن است ولی در کمر (مانند سنگ کلیه یا کولیت اولسراتیو ((Ulcerative colitis) ظاهر می شود.

همچنین ممکن است درد کمر بدون علتی قطعی ایجاد شود. هنگامی که درد از این نوع باشد، تمرکز اصلی بر درمان علائم (به جای درمان علت علائم) و سلامت کلی بیمار است.

تشخیص کامل برای کمردردهای حاد و مزمن مهم است تا زمینه را برای درمان و توانبخشی مناسب ایجاد کند. درمان کمردرد احتمال وقوع مجدد آن را کاهش می دهد و به پیشگیری از ایجاد کمردرد مزمن کمک می کند.

علل کمردرد

بیشتر اوقات این مشکلات مکانیکی و آسیب های بافت نرم هستند که علت کمردرد می باشند. این آسیب ها می توانند شامل آسیب به دیسک های بین مهره ای، فشرده شدن ریشه های عصبی و حرکت نامناسب مفاصل ستون فقرات باشد.

شایع ترین علت درد در ناحیه کمر، پارگی یا کشیدگی عضله و/یا رباط است.

کشیدگی عضلات و پیچ خوردگی رباط ها

کشیدگی عضلات یا پیچ خوردگی رباط های کمر می تواند به طور ناگهانی اتفاق بیفتد یا به مرور زمان در اثر حرکات تکراری ایجاد شود.

• کشیدگی زمانی رخ می دهد که عضله ای بیش از حد کشیده شده، پاره شود و به ماهیچه آسیب برسد.
• پیچ خوردگی زمانی رخ می دهد که رباط ها بیش از حد کشیده و پاره شوند، رباط هایی که استخوان ها را به هم متصل می کنند.

در عمل مهم نیست که آیا ماهیچه آسیب دیده یا رباط، زیرا علائم و درمان هر دو نوع یکسان است.

علل شایع پیچ خوردگی و کشیدگی عبارتند از:

• بلند کردن یک جسم سنگین یا چرخاندن ستون فقرات هنگام بلند کردن.
• حرکاتی ناگهانی که فشار زیادی را بر کمر وارد می کند، مانند زمین خوردن.
• وضعیت بدنی بد در طول زمان.
• آسیب های ورزشی، به ویژه در ورزش هایی که شامل پیچ خوردن یا ضربه هایی با نیروی زیاد می باشند.

اگرچه پیچ خوردگی ها و کشیدگی ها جدی به نظر نمی رسند و معمولاً باعث درد طولانی مدت نمی شوند، اما درد حاد ناشی از آنها می تواند بسیار شدید باشد.

علل کمردرد مزمن

درد زمانی مزمن تلقی می شود که بیش از سه ماه طول بکشد و از روند بهبودی طبیعی بدن فراتر رود. درد مزمن در ناحیه کمر اغلب شامل مشکل در دیسک، مشکل مفصلی و/یا ریشه عصبی تحریک شده می باشد. علل شایع عبارتند از:

• فتق دیسک کمری (Lumbar herniated disk) : مرکز ژله مانند دیسک کمر می تواند لایه سخت خارجی را بشکند و ریشه عصبی مجاور را تحریک کند. قسمت فتق شده دیسک مملو از پروتئین هایی است که با رسیدن به ریشه عصبی باعث التهاب می شود؛ التهابی که همراه با فشردگی عصب باعث درد ریشه عصبی می شود. دیواره دیسک نیز به میزان زیادی توسط فیبرهای عصبی عصب دهی می شود و پارگی دیواره می تواند باعث درد شدیدی گردد.
• بیماری دژنراتیو دیسک (Degenerative disk disease) : هنگام تولد، دیسکهای بین مهره ای پر از آب هستند و در سالم ترین حالت خود قرار دارند. با گذر زمان و با افزایش سن افراد، این دیسک ها آب خود را از دست داده و از بین می روند. وقتی دیسک آب خود را از دست بدهد، نمی تواند در برابر نیروها نیز مقاومت کند؛ به طوری که نیروها را به دیواره دیسک منتقل کرده که ممکن است باعث ایجاد پارگی، درد یا ضعف گردد که خود می تواند منجر به فتق شود. دیسک همچنین می تواند در هم فرو بریزد و باعث تنگی شود.
• اختلال عملکرد مفصل فاست (Facet joint dysfunction) : پشت هر دیسک در هر بخش متحرک ستون فقرات کمری، دو مفصل فاست وجود دارد. این مفاصل دارای غضروف بین استخوانی هستند و توسط یک رباط کپسولی احاطه شده اند که به شدت عصب دهی شده است. این مفاصل می توانند خود به خود دردناک شوند یا همراه با درد دیسک بروز پیدا کنند.
• اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک (Sacroiliac joint dysfunction) : مفصل ساکروایلیاک استخوان خاجی را در قسمت پایین ستون فقرات به دو طرف لگن متصل می کند. این مفصل یک مفصل قوی و کم تحرک است که عمدتاً ضربه و کشش بین بالاتنه و پایین تنه را جذب می کند. مفصل ساکروایلیاک در صورت ملتهب شدن (ساکروایلئیت (Sacroiliitis)) یا حرکت بسیار زیاد یا بسیار کم مفصل، میتواند دردناک شود.
• تنگی کانال نخاعی (Spinal stenosis) : در این حالت تنگ شدن کانال نخاعی – که ریشه های عصبی در آن قرار دارند – باعث درد می شود. این تنگی می تواند مرکزی، در سوراخ بین مهره ای یا فورامینال (Foraminal) یا هر دو باشد و همچنین می تواند در یک یا چند سطح در کمر رخ دهد.
• اسپوندیلولیستزیس (Spondylolisthesis) : این حالت زمانی رخ می دهد که یک مهره از روی مهره مجاور خود بلغزد. 5 نوع اسپوندیلولیستزیس وجود دارد اما رایج ترین آن ناشی از نقص یا شکستگی پارس (Pars) (بین مفاصل فاست) یا ناپایداری مکانیکی مفاصل فاست (دژنراتیو) است. درد می تواند ناشی از ناپایداری (پشت) یا فشردگی اعصاب (اندام تحتانی) باشد.
• استئوآرتریت (Osteoarthritis) : این وضعیت ناشی از ساییدگی دیسک ها و مفاصل است که باعث درد، التهاب، ناپایداری و تنگی – به میزانی متغیر – می شود و می تواند در یک سطح یا چند سطح از ستون فقرات کمری رخ دهد. استئوآرتریت نخاعی با افزایش سن ارتباط دارد و به آرامی پیش می رود. همچنین از آن به عنوان اسپوندیلوزیس (Spondylosis) یا بیماری دژنراتیو مفصل (Degenerative joint disease) نیز یاد می شود.
• دفورمیتی : تغییر شکل انحنای ستون فقرات می تواند شامل اسکولیوز (Scoliosis) یا کیفوز (Kyphosis) باشد. اگر این ناهنجاری منجر به تخریب دیسک ها، مفاصل فاست، مفاصل ساکروایلیاک یا تنگی شود، ممکن است با کمردرد همراه باشد.
• ضربه یا تروما (Trauma) : شکستگی یا دررفتگی حاد ستون فقرات می تواند منجر به درد شود. کمردردی که پس از ضربه – مانند تصادف وسیله نقلیه موتوری یا زمین خوردن – ایجاد می شود، باید از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار گیرد.
• شکستگی کمپرشن (Compression fracture) : نوعی شکستگی که در مهره استوانه ای شکل ایجاد می شود و به موجب آن استخوان اساساً در خود فرو می رود. می تواند باعث درد ناگهانی گردد. این نوع شکستگی بیشتر به دلیل ضعف استخوانی، مانند پوکی استخوان، شایع است و در افراد مسن بیشتر دیده می شود.

توجه به این نکته ضروری است که وجود یک یا چند مورد از این شرایط لزوماً به این معنا نیست که آنها علت درد هستند. به عنوان مثال ممکن است استئوآرتریت یا بیماری دژنراتیو دیسک در تصاویر ظاهر شوند، اما فرد دردی را گزارش نکند.

علل کمتر شایع کمردرد

کمردرد نیز ممکن است ناشی از موارد زیر باشد، هرچند که به طور قابل توجهی کمتر رایج هستند:

• عفونت : به آن استئومیلیت (Osteomyelitis) نیز گفته می شود. عفونت ستون فقرات نادر است اما می تواند باعث درد شدیدی شود و در صورت عدم درمان تهدید کننده حیات باشد. این وضعیت می تواند ناشی از جراحی، تزریق یا پخش شدن عفونت از طریق جریان خون باشد. بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی بدن مستعد ابتلا به عفونت در ستون فقرات هستند.
• تومور : بیشتر تومورهای ستون فقرات از قسمت دیگری از بدن شروع شده و به آن متاستاز می دهند. شایع ترین تومور هایی که به ستون فقرات سرایت می کنند از سرطان سینه، پروستات، کلیه، تیروئید یا ریه شروع می شوند. هرگونه علائم جدید کمردرد در بیمار مبتلا به سرطان، باید از نظر متاستاز احتمالی در ستون فقرات مورد ارزیابی قرار گیرد.
• بیماری خودایمنی : کمردرد یک علامت احتمالی مرتبط با نوعی بیماری خودایمنی است؛ مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت روماتوئید، لوپوس (Lupus)، بیماری کرون (Crohn’s disease)، فیبرومیالژیا (Fibromyalgia) و غیره.

این لیست علل شایع کمردرد را شامل می شود، اما دلایل بسیار دیگری نیز وجود دارند. پیدا کردن درمان بهینه برای کمردرد به تشخیص بالینی صحیح احتیاج دارد؛ تشخیصی که علت اصلی علائم بیمار را مشخص کند.

علائم کمردرد

کمردرد ممکن است در نتیجه آسیبی به صورت حاد شروع شود، اما می تواند مزمن گردد. مدیریت مناسب درد در مراحل اولیه می تواند به محدود کردن زمان و شدت علائم کمک کند.

شناسایی علائم و به دست آوردن تشخیصی که علت اصلی درد را به دقت مشخص می کند، اولین قدم برای دستیابی به تسکین مؤثر درد است.

علائم شایع مشکلات کمر

شناسایی و توصیف علائم می تواند به تشخیص دقیق تر و برنامه درمانی موثرتر کمک کند.

کمردرد معمولاً با ترکیبی از علائم زیر مشخص می شود:

• درد مبهم و مداومی که چندان شدید نیست : دردی که در ناحیه کمری وجود دارد (درد محوری) معمولاً به عنوان درد مبهم و مداومی که چندان شدید نیست توصیف می شود نه درد سوزشی و تیز. این نوع درد می تواند با اسپاسم خفیف یا شدید عضلات، محدودیت حرکتی و درد در ناحیه لگن و هیپ همراه باشد.
• دردی که به نشیمن گاه، اندام تحتانی و پا منتقل می شود : گاهی اوقات کمردرد شامل یک حس تیز، سوزش مانند، گزگز یا بی حسی است که از ران ها به سمت پایین و ساق و پا حرکت می کند. به آن سیاتیکا نیز گفته می شود. سیاتیکا در اثر تحریک عصب سیاتیک ایجاد می شود و معمولاً تنها در یک طرف بدن احساس می شود.
• دردی که پس از نشستن طولانی مدت بدتر می شود : نشستن به دیسک ها فشار می آورد و باعث می شود که کمردردتان بعد از نشستن طولانی مدت تشدید شود. راه رفتن و کشیدن بدنتان می تواند کمردرد را به سرعت تسکین دهد، اما دوباره نشستن ممکن است باعث بازگشت علائم شود.
• دردی که هنگام تغییر موقعیت بهتر می شود : بسته به علت زمینه ای درد، برخی از موقعیت های بدنی برای شما راحت تر از بقیه هستند. به عنوان مثال در صورت ابتلا به تنگی کانال نخاعی راه رفتن معمولی ممکن است دشوار و دردناک باشد، اما متمایل شدن به جلو به سمت هر چیزی، مانند سبد خرید، ممکن است درد را کاهش دهد. نحوه تغییر علائم در صورت تغییر موقعیت ها می تواند به شناسایی منبع درد کمک کند.
• دردی که بعد از بیدار شدن شدیدتر است و بعد از حرکت کردن بهتر می شود : بسیاری از بیماران مبتلا به کمردرد، علائمی را گزارش می دهند که در صبح اول وقت شدیدتر است؛ اما با این حال پس از بلند شدن و حرکت کردن، این علائم برطرف می شوند. درد صبحگاهی به دلیل سفتی ناشی از استراحت طولانی مدت، کاهش جریان خون در هنگام خواب و احتمالاً کیفیت تشک و بالش های استفاده شده است.

البته بیماران به روش های دیگری نیز کمردرد را تجربه می کنند. کمردرد از فرد به فرد متفاوت است و عوامل زیادی بر تجربه درد تأثیر می گذارد؛ از جمله سلامت روحی و روانی، فشار اقتصادی، یا سطح ورزش و فعالیت.

شروع علائم کمردرد

شروع علائم کمردرد بسته به علت آن میتواند بسیار متفاوت باشد. کمردرد ممکن است به صورت های زیر باشد:

• دردی که با گذشت زمان به آرامی پیشرفت می کند : علائم ناشی از حرکات تکراری یا موقعیت های استرس زا، به تدریج ظاهر می شوند و به صورت پیشرونده ای بدتر می گردند. این نوع درد میتواند بعد از فعالیتهای خاصی یا در پایان یک روز طولانی ایجاد شود و ممکن است مانند یک درد مداوم نه چندان شدید احساس شود.
• دردی که می آید و می رود، اما با گذشت زمان بدتر می شود : کمردرد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک می تواند خاموش و روشن شود، اما شدت درد در یک دوره طولانی مدت به تدریج شدیدتر می شود.
• درد فوری پس از آسیب : حرکات ناگهانی یا تکان دهنده می تواند به ستون فقرات و ماهیچه های حمایت کننده آن آسیب برساند و باعث درد فوری و حاد گردد.
• علائم تاخیر یافته پس از آسیب : علائم درد گاهی اوقات چند ساعت یا چند روز پس از تصادف یا آسیب ظاهر یا بدتر می شوند. درد تاخیر یافته عموماً به عنوان عارضه جانبی فرایندهای بهبود طبیعی ماهیچه ها در نظر گرفته می شود.

علائم کمردرد بر اساس محل آن

بزرگترین مهره های بدن در ستون فقرات کمری یافت می شوند و قسمت اعظم وزن بالاتنه را تحمل می کنند. این مهره ها بسیار مستعد تحلیل و آسیب هستند. آسیب در یک سطح نخاعی می تواند مجموعه خاصی از علائم را ایجاد کند:

• L3-L4 : ریشه عصبی L3-L4 احتمالاً باعث ایجاد درد در قسمت قدامی ران می شود که احتمالاً شامل بی حسی یا سوزن سوزن شدن است. درد یا علائم عصبی ممکن است به قسمت جلوی زانو، ساق پا و پا نیز سرایت کند، هرچند که کمتر رایج است.
• L4-L5 : درد ناشی از قسمت L4-L5 معمولاً به صورت درد سیاتیک در خلف ران ظاهر می شود. همچنین درد ناشی از آن احتمالاً علاوه بر اینکه باعث کمردرد محوری میشود، به پشت ساق پا نیز سرایت می کند.
• L5-S1 : در جایی که قاعده ستون فقرات به استخوان خاجی متصل می شود، دو مفصل وجود دارد که پشتیبانی و انعطاف پذیری را فراهم می کنند. یکی مفصل لومبوساکرال (Lumbosacral joint) است که به نشیمنگاه اجازه می دهد از طرفی به طرف دیگر بچرخد و دیگری مفصل ساکروایلیاک (Sacroiliac joint) است که دارای تحرک محدودی بوده و عمدتاً ضربه را از قسمت فوقانی بدن به قسمت تحتانی بدن جذب می کند. درد ناشی از قسمت L5-S1 عموماً ناشی از مشکلات این مفاصل یا ریشه عصبی فشرده شده است. مشکلات مربوط به بخش L5-S1 معمولاً باعث سیاتیکا می شود.

ریشه های مختلف عصبی بسته به ساختارهای کمری آسیب دیده تحریک می شوند و با اشاره به نواحی خاصی از درد رادیکولار می توان به تشخیص دقیق تر منبع کمردرد رسید.

علائمی که نیاز به توجه فوری دارند

گاهی اوقات کمردرد میتواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای جدی باشد. به افرادی که هر یک از علائم زیر را تجربه می کنند توصیه می شود که فوراً به دنبال مراقبت باشند.

• از دست دادن کنترل مثانه و روده.
• کاهش وزن اخیری که ناشی از تغییر شیوه زندگی، مانند رژیم غذایی و ورزش، نیست.
• تب و لرز.
• درد شدید و بی وقفه در ناحیه شکم.

به علاوه، به افرادی که علائم درد را پس از یک ضربه بزرگ (مانند تصادف رانندگی) تجربه می کنند، توصیه می شود که به پزشک مراجعه کنند. اگر کمردرد با فعالیت های روزمره، تحرک، خواب یا علائم ناراحت کننده دیگر تداخل داشته باشد، باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

کمردرد مزمن معمولاً با علائم دیگری ارتباط دارد. اکثر افراد مبتلا به کمردرد و/یا درد اندام تحتانی مداوم، دچار مشکل در خواب (به خواب رفتن و/یا در خواب باقی ماندن)، افسردگی و اضطراب می شوند.

تشخیص کمردرد

رسیدن به تشخیص دقیقی که علت زمینه ای درد را مشخص کند و صرفاً علائم را مرتبط نکند، در هدایت درمان مهم است.

بیمار توصیف مفصلی از علائم و شرح حال پزشکی خود را ارائه می دهد که اساس فرآیند تشخیص است. با توجه به این اطلاعات، پزشک معمولاً ایده ای کلی از منبع درد بیمار خواهد داشت.

• شرح حال بیمار : قبل از شروع معاینه فیزیکی، از بیمار خواسته می شود اطلاعات مربوط به علائم و شرح حال پزشکی خود را ارائه دهد. سوالات به طور معمول شامل موارد زیر است:
• اطلاعاتی در مورد علائم فعلی : درد در ساعات خاصی از روز مانند بیدار شدن از خواب یا بعد از کار بهتر است یا بدتر؟ درد تا کجا گسترش می یابد؟ آیا علائم دیگری به صورت همزمان مانند ضعف یا بی حسی وجود دارد؟ درد چه احساسی دارد – مداوم و نه چندان شدید، تیز، سفت، مبهم، داغ، نیش مانند؟
• سطح فعالیت : آیا شخص به طور کلی سبک زندگی فعالی دارد یا کم تحرک است؟ به عنوان مثال، آیا کار بیمار نیازمند نشستن پشت میز یا ایستادن طولانی مدت در خط مونتاژ است؟ شخص هر چند وقت یکبار ورزش می کند؟
• عادات خواب : به صورت کلی، بیمار چند ساعت می خوابد؟ با چه وضعیتی می خوابد؟ بیمار از چه نوع و/یا کیفیتی از تشک و بالش استفاده می کند؟
• حالت بدنی : بیمار با چه حالت بدنی ای احساس راحتی یا ناراحتی می کند؟ آیا بیمار معمولاً راست می نشیند یا قوز می کند؟
• صدمات : آیا شخص اخیراً دچار جراحت شده است؟ آیا در گذشته صدمه ای بوده که ممکن است با شرایط کنونی مرتبط باشد؟
  پاسخ به این سؤالات تصویر کامل تری از زندگی روزمره بیمار را در اختیار پزشک قرار می دهد که نشان دهنده احتمالات بیشتری برای کمردرد است. شرح حال پزشکی اغلب قوی ترین ابزار برای یافتن تشخیص است.
• معاینه فیزیکی : هدف از معاینه فیزیکی این است که علل احتمالی درد را کمتر کند. یک معاینه فیزیکی معمولی برای کمردرد شامل ترکیبی از مراحل زیر است:
• لمس کردن : پزشک با دست زدن (که به آن لمس نیز گفته می شود) در امتداد کمر دقت می کند تا هر گونه اسپاسم یا سفتی عضلانی، نواحی حساس یا ناهنجاری های مفصلی را تشخیص دهد.
• معاینه عصبی : این نوع روش تشخیصی احتمالاً شامل یک معاینه حرکتی است که شامل حرکت دستی هیپ، زانو و خم شدن و باز شدن انگشت شست پا (حرکت به جلو و عقب) و همچنین حرکت مچ پا می شود. یک معاینه حسی به احتمال زیاد شامل آزمایش واکنش بیمار به لمس سطحی، پین پریک (Pinprick) یا سایر حس ها در قسمت پایین تنه، نشیمنگاه و اندام تحتانی خواهد بود.
• تست دامنه حرکتی : ممکن است از بیمار خواسته شود که در موقعیت های خاصی خم بشود یا پیچ بخورد. این فعالیت ها برای جستجوی موقعیت هایی است که درد را بدتر میکند یا یا دوباره باعث ایجاد آن میشود، و نیز اینکه بدانیم آیا حرکات خاصی به دلیل راحت نبودن فرد محدود شده است یا خیر، انجام می شود.
• تست رفلکس : رفلکس های اندام تحتانی بیمار برای ارزیابی رفلکس های ضعیف شده و قدرت عضلانی کاهش یافته بررسی می شود. در صورت کاهش رفلکس، ممکن است ریشه عصب آنطور که باید پاسخ ندهد.
• تست بالا بردن پا : از بیمار خواسته می شود که به پشت دراز بکشد و یک پا را تا جایی که ممکن است مستقیم و صاف بالا بیاورد. اگر این آزمایش باعث کمردرد شود، ممکن است به فتق دیسک مشکوک شویم.

معمولاً پزشک می تواند کمردرد را بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از شرح حال پزشکی و معاینه فیزیکی تشخیص دهد و آزمایش بیشتری لازم نیست.

آزمایشات تصویربرداری تشخیصی

گاهی اوقات برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد علت درد بیمار، اسکن تصویربرداری مورد نیاز است. اگر درد بیمار شدید باشد، طی دو یا سه ماه بهبود نیابد و با درمان های غیر جراحی بهتر نشود، ممکن است آزمایش تصویربرداری تشخیصی انجام شود.

آزمایشات رایج تصویربرداری عبارتند از:

• رادیوگرافی : جهت مشاهده استخوان های ستون فقرات استفاده می شود. اشعه ایکس ناهنجاری هایی مانند آرتریت، شکستگی، خار استخوان (Bone spur) یا تومور را نشان می دهد.
• CT اسکن/میلوگرام (Myelogram) : تصویری مقطعی از ستون فقرات ارائه می دهد. در CT اسکن (توموگرافی کامپیوتری (Computed tomography)) اشعه ایکس از میان ستون فقرات ارسال می شود، رایانه آن را برداشت کرده و مجدداً به یک تصویر سه بعدی تبدیل می گردد. این تصویر دقیق به پزشکان اجازه می دهد تا ستون فقرات را به دقت و از زوایای مختلف مشاهده کنند. گاهی اوقات میلوگرام همزمان با CT اسکن انجام می شود. در میلوگرام رنگی اطراف ریشه های عصبی تزریق می شود تا ساختارهای ستون فقرات برجسته گردند و تصویر واضح تر شود.
• MRI : یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (Magnetic resonance imaging)، تصویری دقیق از ساختارهای ستون فقرات را بدون استفاده از اشعه مورد نیاز در تصویربرداری اشعه ایکس ارائه می دهد. MRI ستون فقرات می تواند ناهنجاری های بافت نرم – مانند عضلات، رباط ها و دیسک های بین مهره ای – را تشخیص دهد. MRI همچنین ممکن است برای تعیین ناهماهنگی یا رشد بیش از حد مفصل در ستون فقرات استفاده شود.
• مطالعات تزریقی : تزریق داروهای بی حس کننده موضعی و داروهای استروئیدی با هدایت فلوروسکوپ (Fluoroscopic-directed) در ساختارهای آناتومیکی خاص است. این روش در تأیید منشأ درد مفید است و همراه با توانبخشی در تشخیص استفاده می شوند و پیش بینی کننده نتایج جراحی هستند.

گاهی اوقات پزشکان می دانند چه چیزی باعث کمردرد می شود اما نمی دانند که دقیقاً در کجا اتفاق می افتد، بنابراین از تصویربرداری برای تعیین دقیق تر منشأ استفاده می شود. آزمایشات تصویربرداری نیز برای بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند استفاده می شود تا پزشکان و جراحان از قبل بتوانند برای این پروسه جراحی برنامه ریزی کنند.