اخبار و مطالب روز

استفاده مادران از داروهای ضد تشنج، خطر اوتیسم و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی در فرزندان

استفاده مادر از والپروئیک اسید در دوران بارداری ممکن است خطر ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ASD) و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی (ADHD) را در کودکان افزایش دهد ، در حالی که طبق نتایج مطالعه منتشر شده در Neurology ، لاموتریژین چنین خطراتی را ندارد.
مطالعات قبلی افزایش خطر ابتلا به پیامدهای نامطلوب هنگام تولد مرتبط با استفاده از داروهای ضد تشنج در دوران بارداری را گزارش کرده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی خطر اختلالات طیف اوتیسم و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی در کودکان متولد شده از مادرانی است که در دوران بارداری از داروهای ضد تشنج استفاده کرده اند.
با استفاده از داده های ثبت شده سوئدی ، این مطالعه شامل 14614 کودک متولد شده از زنان مبتلا به صرع از اول ژانویه 1996 تا 31 دسامبر 2011 است. محققان مطالعه کودکان را تا 31 دسامبر 2013 دنبال کردند. در مجموع 3316 مادر گزارش دادند که از هر داروی ضد تشنج در سه ماهه اول بیشترین داروهای مورد استفاده ، کاربامازپین (1417 مورد ، 7/9 درصد) ، لاموتریژین (996 نفر = ، 8/6 درصد) و والپروئیک اسید (699 = 4/8 درصد) بود.
محققان تشخیص های اختلالات طیف اوتیسم را توسط متخصص و موارد کمبود توجه و اختلال بیش فعالی را توسط متخصص یا از طریق نسخه های کامل داروهای محرک انجام دادند. در مورد هر دو ، تشخیص های در نظر گرفته شده تنها پس از 2 سالگی انجام شد.
در مقایسه با کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری استفاده از داروی ضد تشنج گزارش نکرده اند ، کودکان مادرانی که در طی بارداری تحت درمان با اسید والپروئیک قرار گرفتند 2.3 برابر افزایش خطر ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم و 1.7 برابر افزایش خطر کمبود توجه و اختلال بیش فعالی را نشان دادند .
پس از تعدیل برای متغیرهای مهم ، از جمله مشکلات روانپزشکی والدین و شدت تشنج / صرع ، استفاده از لاموتریژین در دوران بارداری گزارش شده توسط مادر با افزایش قابل توجه خطر برای اختلالات طیف اوتیسم (HR ، 0.86 ؛ 95 C CI ، 0.50-1.48) یا کمبود توجه و اختلال بیش فعالی همراه نبود.
در مدلهای تعدیل نشده ، استفاده از کاربامازپین با افزایش خطر برای اختلالات طیف اوتیسم و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی همراه بود ، اما پس از تنظیم برای متغیرهای مطالعه ، ارتباطات ضعیف تر بودند و از نظر آماری برای اختلالات طیف اوتیسم (HR ، 1.26 ؛ 95٪ CI ، 0.88-1.79) و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی معنی دار نبودند ( HR ، 1.18 ؛ 95٪ CI ، 0.91-1.52).
این مطالعه محدودیت های زیادی داشت ، از جمله سوگیری بالقوه بقا ، زیرا محققان این مطالعه فقط کودکان را بعد از 2 سال ، عدم توانایی در تنظیم تشخیص اختلالات طیف اوتیسم و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی توسط والدین و عدم توانایی در بررسی تأثیر دوز داروی ضد تشنج بر خطر را در نظر گرفتند.
محققان این مطالعه نوشتند: “اگرچه ما نمی توانستیم همه عوامل مخدوش کننده احتمالی را رد کنیم ، اما یافته های ما به شواهد فزاینده ای اضافه می کند که نشان می دهد برخی از داروهای ضد تشنج یعنی لاموتریژین) ممکن است در بارداری ایمن تر از سایرین باشد”.

میانگین امتیازات 5 / 5. تعداد امتیازات 7

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا