دوز توپیرامات در مادر بر خطر شکاف دهانی در کودک تأثیر می گذارد

یک مطالعه جدید تایید می کند که خطر شکاف دهانی در کودکان متولد شده از زنان با دوزهای بالاتر توپیرامات ، که به طور معمول برای درمان صرع استفاده می شود ، در اوایل بارداری افزایش می یابد.
تجزیه و تحلیل نشان داد که ارتباط بسیار ضعیف تری بین شکاف های دهانی و دوزهای پایین توپیرامات وجود دارد که برای درمان علائم غیر صرع مانند میگرن و اختلال دو قطبی استفاده می شود.
” دکتر سونیا هرناندز-دیاز ، استاد اپیدمیولوژی ، نویسنده اصلی ،” توصیه من برای پزشکان بالینی و زنان در سنین باروری ، یا برنامه ریزی برای بارداری ، این است که ازتجویز دوزهای بالای توپیرامات جلوگیری کنند ، مگر اینکه مزایای آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد. ” Harvard TH دانشکده بهداشت عمومی چان ، بوستون ، ماساچوست ، به Medscape Medical News گفت
این مطالعه به صورت آنلاین در تاریخ 27 دسامبر 2017 ، در عصب شناسی منتشر شد.
بارداری های بدون برنامه
مطالعات قبلی نشان می دهد برای زنان مبتلا به صرع که در دوزهای روزانه حدود 200 میلی گرم توپیرامات مصرف می کنند ، حدود پنج برابر افزایش خطر شکاف دهانی در نوزادان آنها وجود دارد ، اما مشخص نیست که آیا دوزهای پایین همان خطر را افزایش می دهد.
دکتر هرناندز-دیاز گفت ، برای ارزیابی این مورد نیاز به “اندازه نمونه های عظیم” است زیرا تعداد نسبتاً کمی زن در دوزهای پایین تر از دارو استفاده می کنند.
دانستن خطر ابتلا به دوزهای پایین بسیار مهم است ، خصوصاً به این دلیل که یک کپسول با رهش طولانی که ترکیبی از توپیرامات با دوز پایین با فنترمین است (Qsymia، Vivus Inc) در ایالات متحده برای چاقی تأیید می شود ، وی افزود تاثیراین دارو در بارداری نشان داده نشده است اما بسیاری از بارداری ها بدون برنامه ریزی است.
این مطالعه همگروهی مبتنی بر جمعیت ، داده های مربوط به زنان باردار را در سراسر کشور ازطریق 2000 تا 2010 در Medicaid Analytic eXtract (MAX) مورد بررسی قرار داده است.
در این مطالعه 2425 زن در معرض توپیرامات قرار گرفتند که به عنوان پر کردن حداقل یک نسخه از دارو در سه ماهه اول بارداری تعریف شده است.
گروه مرجع اولیه شامل 1،322،955 زن بارداری بود که در سه ماهه اول نسخه داروی توپیرامات یا سایر داروهای ضد تشنج را پر نکردند.
عوامل مخدوش کننده احتمالی شامل سن مادر ، نژاد ، اندیکاسیون توپیرامات (صرع ، میگرن ، اختلال دوقطبی ، وضعیت درد) ، چاقی ، سیگار کشیدن ، بیماری های همراه ، داروهای همزمان و وضعیت کلی سلامتی بودند.
تشخیص شکاف دهانی شامل شکاف لب یا شکاف کام است.
این مطالعه نشان داد که خطر شکاف دهانی 4.1 در هر 1000 تولد زنده در گروه توپیرامات و 1.1 در هر 1000 در گروه غیرمستقیم است. نسبت خطر تنظیم شده (RR) برای شکاف های دهانی برای گروه در معرض توپیرامات 2.90 (فاصله اطمینان 95٪ [CI] ، 1.56 – 5.40) در مقایسه با گروه غیرمخاطره بود.
گروه مرجع دوم شامل 2796 زن باردار در معرض لاموتریژین بود که حداقل یک نسخه از این داروی ضد تشنج را در سه ماهه اول پر کرده اند. خطر ایجاد شکاف دهانی در این گروه 1.5 در 1000 تولد زنده بود. نسبت خطر تنظیم شده تنظیم شده برای شکاف های خوراکی با استفاده از توپیرامات در مقایسه با گروه لاموتریژین 2.38 (95٪ CI ، 0.71 – 7.96) بود.
تجزیه و تحلیل فقط در زنان مبتلا به صرع یک نسبت خطر تنظیم شده تنظیم شده را برای افرادی که در معرض توپیرامات قرار دارند ، 8.30 (95٪ CI ، 2.65 – 26.07) نشان داد. برای زنان فاقد صرع ، میزان نسبت خطر تنظیم شده تنظیم شده 1.45 (95٪ CI ، 0.54 – 3.86) بود.
نسبت خطر تنظیم شده تنظیم شده برای شکاف های دهانی در کسانی که دوزهای روزانه 100 میلی گرم یا کمتر توپیرامات مصرف می کنند ، 64/1 (95٪ CI ، 53/0 – 5،07) و برای افرادی که دوزهای بالاتر مصرف می کنند ، 16/5 (95٪ CI ، 94/1 – 1373) است.
دکتر هرناندز-دیاز گفت: “بهترین تخمین ما این است که زنان مبتلا به صرعی که از 200 میلی گرم یا بیشتر توپیرامات استفاده می کنند در حدود 8 برابر خطر بیشتری دارند و در افرادی که از دوزهای پایین استفاده می کنند خطر دو برابر یا کمتری وجود دارد.” “نتایج نشان می دهد که خطر با دوزهای پایین تر ، در صورت وجود ، بسیار کمتر از دوزهای بالاتر است.”
با این حال ، نویسندگان تأکید کردند که یافتن خطر کمتری برای شکاف دهانی در دوزهای پایین باید با احتیاط تفسیر شود زیرا اندازه نمونه نسبتاً کوچک بود. همچنین ، کسانی که دوز کمتری دریافت می کنند ممکن است سطح پایبندی متفاوتی داشته باشند ، و ممکن است تداخلاتی بین اندیکاسیون اساسی و دارو وجود داشته باشد.
محققان چندین تحلیل حساسیت انجام دادند. در یکی ، آنها زنانی را بررسی کردند که حداقل دو نسخه از داروهای توپیرامات را در سه ماهه اول بارداری پر کرده اند ، با این فرض که این زنان احتمالاً حداقل به نسخه اول پایبند بوده اند. در اینجا ، RR 3.50 (95% CI, 1.46 – 8.41)بود.
تجزیه و تحلیل دیگر قرار گرفتن در معرض توپیرامات به پنجره در بارداری را که در آن شکاف دهانی ایجاد می شود ، محدود کرد. ارتباط بین قرار گرفتن در معرض توپیرامات و افزایش خطر شکاف دهانی در این تجزیه و تحلیل حساسیت و سایر موارد باقی مانده است.
دکتر هرناندز-دیاز خاطرنشان کرد: “منابع نشان می دهد که شکاف های دهانی به طور معمول دلیلی برای خاتمه دادن به بارداری توسط زنان نیست” ، احتمالاً به این دلیل که این ناهنجاری نسبتاً در اواخر بارداری شناسایی شده و با جراحی قابل اصلاح است.
یافته های فعلی همان نتایج مطالعات قبلی است. دکتر هرناندز دیاز گفت: “تکرار کردن همیشه خوب است.”
محققان با شش مطالعه دیگر نتایج فعلی را جمع آوری کردند که در آنها گزارش شده است که خطر ایجاد شکاف دهانی در میان تولدهای زنده در معرض بارداری وجود ندارد و دریافتند که میزان RR جمع شده 5.27 (95٪ CI ، 2.88 – 9.65) است.
دکتر هرناندز دیاز گفت: مهم است که خطرات را در چشم داشته باشید. شکاف دهانی تقریباً از هر 1000 تولد وجود دارد. “با افزایش خطر پنج برابر ، این بدان معناست که از هر 1000 زن در معرض توپیرامات ، پنج مورد دیگر از شکاف دهانی مشاهده خواهیم کرد.”
وی گفت ، در برخی موارد ، مزایا – به عنوان مثال ، بهبود کنترل تشنج – ممکن است بیش از این خطرات باشد.
این اعداد بسیار اندک بودند و نمی توان به طور جداگانه شکاف لب و شکاف کام را کشف کرد. دکتر هرناندز-دیاز گفت: به نظر نمی رسد توپیرامات خطر ابتلا به ناهنجاری های جنین را به غیر از شکاف های دهانی افزایش دهد.
برای اظهار نظر ، لورا A. Kalayjian ، MD ، استادیار مغز و اعصاب بالینی ، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC) ، و مدیر مشترک مرکز صرع USC ، لس آنجلس ، این مطالعه را تحسین کرد.
وی گفت: “این به طور قطع آنچه قبلا گزارش شده است را تأیید می کند” ، افزود: “اطلاعات جدید حاکی از اهمیت دوز مصرفی در رابطه با خطر شکاف دهان و شکاف کام است.”
دکتر کالایجیان گفت: علاوه بر احتمال افزایش خطر شکاف دهانی ، دوزهای بالاتر توپیرامات همچنین می تواند در پیشگیری از بارداری هورمونی تداخل ایجاد کند.
وی افزود: اگر زنان 200 میلی گرم توپیرامات مصرف می كنند و از قرص های ضد بارداری استفاده می كنند ، ممكن است تصور كنند كه قصد بارداری ندارند اما این احتمال وجود دارد. میزان حاملگی بدون برنامه ممکن است در زنان مبتلا به صرع بیشتر از جمعیت عمومی باشد ، “احتمالاً به دلیل این عدم پیشگیری از بارداری.”
وی گفت ، چنین زنانی باید به انواع غیر هورمونی پیشگیری از بارداری روی بیاورند. وی افزود: “یكی از مهمترین پیامها این است كه آنها باید از روش جلوگیری برای جلوگیری از بارداری استفاده كنند ، مانند كاندوم یا یك آی یو دی (دستگاه داخل رحمی)”.
دکتر کالایجیان گفت: از آنجا که این مطالعه فقط یک نمونه Medicaid را شامل می شود ، مشخص نیست که نتایج چقدر قابل تعمیم است. “ما می دانیم که این زنان از نظر اقتصادی – اجتماعی پایین تر هستند و این به خودی خود خطر شکاف دهان و شکاف کام را افزایش می دهد.”
همچنین دکتر کالایجیان گفت: محققان نمی توانند از اسیدفولیک استفاده کنند. زنانی که مایل به بارداری هستند و از داروهای ضد تشنج استفاده می کنند نیز باید از اسیدفولیک استفاده کنند که می تواند از نقص لوله عصبی جلوگیری کند و احتمالاً خطر شکاف دهانی را نیز کاهش دهد.
با این حال ، دکتر کالایجیان خاطرنشان کرد که اکثر زنان تا قبل از ایجاد شکاف لب یا کام متوجه بارداری خود نمی شوند. وی گفت ، این اتفاق در اوایل بارداری ، 14 تا 60 روز پس از بارداری رخ می دهد.
در حالی که شکاف های دهانی قابل اصلاح هستند ، اما برای مادران “بسیار نگران کننده” است زیرا کودک آنها قادر به مکیدن مناسب نیست ، “بنابراین تغذیه یک مسئله بزرگ است.”
این مطالعه با کمک مالی موسسه ملی بهداشت روان حمایت شد. دکتر هرناندز-دیاز از اداره ثبت بارداری AED آمریکای شمالی پشتیبانی حقوق دریافت کرد. بودجه تحقیقاتی را از GSK ، Lilly و Pfizer دریافت کرده است. و برای UCB ، Teva و Boehringer-Ingelheim مشاوره کرد. موسسه وی کمک های آموزشی از Pfizer ، Takeda ، Bayer و Asisa دریافت کرد. همسر دکتر کالایجیان صاحب سهام در جانسون و جانسون است که زیرمجموعه ای از آن بازارهای توپیرامات را به بازار عرضه می کند.