گردن درد

گردن – یا ستون فقرات گردنی – شبکه هماهنگی از اعصاب، استخوان ها، مفاصل و ماهیچه ها است. گردن وظیفه مهم پشتیبانی و تحرک سر را برعهده دارد، اما گاهی اوقات می تواند دردناک شود. مشکلات متعددی باعث ایجاد درد در گردن یا به اصطلاح گردن درد می شوند. تحریک مسیرهای عصبی گردن می تواند باعث درد در شانه، سر، اندام فوقانی و/یا دست شود. به علاوه، تحریک نخاع می تواند باعث درد در پاها و سایر نواحی زیر گردن نیز گردد.

گردن درد معمولاً ظرف چند روز یا چند هفته برطرف می شود، اما دردی که ماه ها ادامه داشته باشد می تواند نشانه ای از نوعی بیماری زمینه ای باشد که بایستی برطرف شود. در برخی موارد، برای حصول بهترین نتیجه مداخله زودهنگام ضروری است.

ستون فقرات گردنی و اختلالات آن

ستون فقرات گردنی از قاعده جمجمه شروع می شود و مجموعه ای از 7 مهره که C1 تا C7 نامیده می شوند، می باشد. ستون فقرات گردنی در سطح C7-T1 به ستون فقرات سینه ای (توراسیک (Thoracic)) متصل می شود.

رباط ها، ماهیچه ها و تاندون ها به تثبیت و حرکت ستون فقرات گردنی کمک می کنند. کشیدگی یا پیچ خوردگی یکی از این بافت های نرم در اثر استفاده بیش از حد شایع ترین علت گردن درد است. این نوع آسیب معمولاً در عرض یک یا دو هفته بهبود می یابد.

به استثنای قسمت فوقانی ستون فقرات گردنی، که در درجه اول چرخش جمجمه را فراهم می کند، بیشتر سطوح ستون فقرات گردنی را می توان به شرح زیر توصیف کرد:

• یک جفت مفصل فاست (Facet) که دو مهره را به هم متصل کرده و حرکت رو به جلو، رو به عقب و چرخش را امکان پذیر می سازند.
• دیسک بین مهره ها که باعث ایجاد حمایت، فاصله و هماهنگی می شود.
• ریشه های عصبی که از نخاع خارج می شوند و از طریق سوراخ بین مهره ای (شکاف در استخوان ها) واقع در طرف چپ و راست ستون فقرات، بیرون می آیند.

مشکلات مختلفی در ستون فقرات گردنی می تواند ریشه عصبی یا نخاع را تحریک کرده و باعث گردن درد طولانی مدت و/یا نقص عصبی شوند؛ مثلاً دیسک صدمه دیده ای که به عصب فشار می آورد یا یک خار استخوانی روی مفاصل که به عصب دست اندازی می کند.

دوره گردن درد

 درد گردن در بزرگسالان شایع است اما می تواند در هر سنی رخ دهد. حدود 15 درصد از بزرگسالان ایالات متحده در طول یک دوره 3 ماهه دچار گردن درد می شوند که حداقل یک روز کامل طول می کشد.

گردن درد می تواند به طور ناگهانی ایجاد شود، مثلا به دنبال ضربه، یا ممکن است به تدریج در طول زمان ایجاد شود، مانند وضعیت بدنی نامناسب یا فرسودگی در طول سال هایی طولانی.

درد را می توان با مراقبت از خود مانند استراحت، یخ گذاشتن بر ناحیه دردناک یا بهبود وضعیت بدن کاهش داد. گاهی اوقات به درمان هایی مانند دارو، فیزیوتراپی یا تزریق درمانی نیاز است. اگر درمان های غیرجراحی کمکی نکنند، می توان گزینه های جراحی را در نظر گرفت. جراح قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی، باید به تمام سوالات بیماران پاسخ دهد. خطرات احتمالی، مزایا و جایگزین های احتمالی این روش باید با دقت توضیح داده شود.

در صورت تداوم یا تداخل درد با فعالیت های معمول مانند خواب شبانه، باید با پزشک مشورت نمود.

گردن درد چه موقعی جدی است؟

برخی از علائم و نشانه های مرتبط با گردن درد می تواند نشان دهنده این باشد که سلامت ریشه عصبی یا نخاع در معرض خطر است یا اینکه شاید عفونت یا بیماری زمینه ای وجود داشته باشد. این علائم و نشانه های “پرچم قرمز” ممکن است شامل تب یا لرز، درد یا گزگز در اندام های فوقانی و تحتانی، مشکلات مربوط به تعادل یا هماهنگی و یا سایر علائم دردسرساز باشند. برای تشخیص دقیق و برنامه درمانی مؤثر باید با پزشک مشورت کنید.

گردن درد شدید ناشی از ضربه، مانند سقوط شدید یا تصادف اتومبیل، نیاز به مراقبت های اورژانسی دارد.

محدوده علائم درد گردن 

گردن درد می تواند از خفیف –به طوری که به آسانی نادیده گرفته می شود- تا طاقت فرسا – به طوری که در فعالیت های روزمره مانند توانایی لباس پوشیدن، تمرکز یا خوابیدن مداخله کند- متغیر باشد. گاهی اوقات گردن درد می تواند منجر به سفت شدن گردن و کاهش دامنه حرکتی شود.

مدت زمان گردن درد معمولاً به شرح زیر طبقه بندی می شود:

• حاد. دردی که کمتر از 4 هفته طول بکشد.
• تحت حاد. دردی که 4 تا 12 هفته طول می کشد.
• مزمن. دردی که 3 ماه یا بیشتر طول بکشد.

گردن درد ممکن است شدید باشد و در یک نقطه حس شود یا ممکن است خفیف تر باشد ولی در ناحیه وسیعی گسترش یابد. گاهی اوقات درد به سر منتقل می شود یا همراه با سردرد است. در موارد دیگر می تواند با اسپاسم عضلانی در گردن، قسمت فوقانی پشت یا اطراف کتف همراه باشد. درد شوک مانند یا گزگز به ندرت ممکن است به شانه، اندام فوقانی  یا دست سرایت کند.

علائم گردن درد

علائم گردن درد می تواند بسیار متفاوت باشد. این درد ممکن است فقط یک ناراحتی خفیف باشد یا می تواند به قدری آزاردهنده شود که بیمار از هرگونه حرکت بیش از حد اجتناب کند.

اغلب اوقات درد  گردن در یک نقطه است و طی چند روز یا چند هفته به خودی خود برطرف می شود. درد به ندرت پایدار می شود و یا به سایر قسمت های بدن مانند شانه و اندام فوقانی سرایت می کند.

علائم و نشانه های شایع گردن درد

گردن درد معمولاً شامل یک یا چند مورد از علائم و نشانه های زیر است:

• گرفتگی گردن. درد و مشکل در حرکت دادن گردن، به ویژه هنگام تلاش برای چرخاندن سر از طرفی به طرف دیگر.
• درد تیز. موضع این درد ممکن است صرفاً در یک نقطه باشد و می تواند احساسی شبیه به نیش یا چاقو خوردن داشته باشد. این نوع درد معمولاً در قسمت تحتانی گردن ایجاد می شود.
• درد (Soreness) عمومی. این ناراحتی معمولاً در قسمت وسیع تری از گردن احساس می شود و به عنوان حساسیت یا درد مداومی که چندان شدید نیست توصیف می شود، نه درد تیز.
• درد رادیکولار (Radicular) یا انتشاری. این درد می تواند در امتداد یک عصب از گردن به شانه و اندام فوقانی منتشر شود. شدت این درد عصبی می تواند متفاوت باشد و ممکن است احساس سوزش هم داشته باشد.
• رادیکولوپاتی گردن (Cervical radiculopathy). نقایص عصبی – مانند مشکلات رفلکس، حس یا قدرت – ممکن است به دلیل فشردگی ریشه عصبی در گردن تجربه شود. رادیکولوپاتی گردنی نیز ممکن است با درد انتشاری (رادیکولار) همراه باشد.
• مشکل در گرفتن یا بلند کردن اجسام. این مشکل در صورت بی حسی یا ضعف در اندام فوقانی یا انگشتان ایجاد می شود.
• سردرد. گاهی اوقات تحریک گردن می تواند ماهیچه ها و اعصاب متصل به سر را هم تحت تأثیر قرار دهد. به عنوان مثال می توان سردرد تنشی (Tension headache)، سردرد سرویکوژنیک (Cervicogenic headache) و نورالژی اکسیپیتال (Occipital neuralgia) را نام برد.

اگر علائم گردن درد پیشرفت کند، خوابیدن دچار مشکل می شود. گردن درد ممکن است با سایر فعالیت های روزانه مانند لباس پوشیدن یا رفتن به محل کار یا هر گونه فعالیتی که شامل چرخاندن سر است، مانند رانندگی، نیز تداخل داشته باشد.

شروع علائم گردن درد

گردن درد معمولاً به یکی از روش های زیر ایجاد می شود:

• تدریجی و به مرور زمان. گردن درد ممکن است به صورت خفیف شروع گردد یا فقط در پایان روز کاری رخ دهد اما ممکن است عود کند و با گذشت زمان بدتر شود.
• بلافاصله پس از آسیب. گردن درد می تواند به عنوان مثال بلافاصله پس از تصادف حین دوچرخه سواری یا خوابیدن نامناسب روی گردن شروع شود.
• واکنش تأخیری پس از آسیب. علائم کشیدگی عضلات گردن، به عنوان مثال پس از تصادف رانندگی، ممکن است چند ساعت یا چند روز پس از وقوع آسیب شروع شوند. برخی از آسیب های گردنی می توانند با گذشت زمان بدتر گردند.
• ناگهانی و بدون علائم پیشین. گاهی اوقات گردن درد می تواند در وسط یک روز معمولی بدون دلیل مشخصی شروع شود.

علائم گردن درد ممکن است ثابت باشد، سریعاً از بین برود، مرتباً بیاید و برود یا با تاخیر بازگردد. برخی فعالیتها یا حرکات – مانند عطسه یا سرفه – می توانند درد را بدتر کند.

علل گردن درد

به منظور درمان مؤثر گردن درد، باید بیماری زمینه ای ایجاد کننده آن را بدانیم. این بخش بر علل مختلف گردن درد و عوامل خطر آن تمرکز می کند و اینکه چگونه علل درد حاد (کوتاه مدت) و درد مزمن (طولانی مدت) متفاوت است.

علل شایع گردن درد حاد

شایع ترین علل گردن درد -کشیدگی عضلات/تاندون ها و پیچ خوردگی رباط ها- ظرف چند روز یا چند هفته بهبود می یابد. بسیاری از موارد کشیدگی و پیچ خوردگی ناشی از استفاده بیش از حد یا کشیدگی بیش از حد است، مانند:

• وضعیت بدنی نامناسب. خم شدن روی صفحه کامپیوتر برای مدت زمانی طولانی می تواند منجر به ایجاد حالت سر به جلو (Forward head posture) شود که فشار بیشتری بر گردن وارد می کند. نگاه مستقیم و مکرر به تلفن همراه یا تبلت نیز ممکن است باعث دردی شود که گاهی اوقات گردن پیامکی (Text neck) نامیده می شود.
• خوابیدن به صورت نامناسب. اگر سر در زاویه بدی نگه داشته شود یا در طول شب به اشتباه بچرخد، صبح گاه ممکن است گرفتگی گردن وجود داشته باشد.
• حرکات مکرر. چرخاندن سر به شیوه ای مکرر، مانند از طرفی به طرف دیگر بردن هنگام رقص یا شنا، ممکن است منجر به استفاده بیش از حد از ماهیچه ها، تاندون ها و رباط های گردن شود.
• ضربه. به عنوان مثال می توان به هر نوع زمین خوردن یا ضربه، مانند تصادف ورزشی یا جراحت ناشی از تصادف اتومبیل، اشاره کرد.

گاهی اوقات کشیدگی یا اسپاسم عضلانی صرفاً یک آسیب بافت نرم نیست. در برخی موارد مشکلی در ستون فقرات گردنی وجود دارد که باعث می شود یک عضله گردنی در پاسخ به آن دچار اسپاسم شود.

علل شایع گردن درد مزمن

اگر گردن درد به مدت چند ماه ادامه یابد معمولاً به دلیل دژنراسیون (آرتروز) ستون فقرات ناشی از فرسودگی در طول زمان است (که به آن اسپوندیلوز گردنی (Cervical spondylosis) نیز می گویند).

• بیماری دژنراتیو دیسک گردنی. همه دیسک ها به تدریج آب خود و توانایی محافظت از مهره های ستون فقرات را در طول زمان از دست می دهند. در برخی از افراد اگر دیسک به اندازه کافی تخریب شود، می تواند به طرق مختلف درد ایجاد کند؛ مانند فتق دیسک، عصب گیر افتاده یا تغییر در مفاصل فاست که می تواند باعث آرتروز یا استئوآرتریت (Osteoarthritis) شود.
• آرتروز گردن. هنگامی که غضروف مفصل فاست گردنی به اندازه کافی فرسوده شود، آرتروز گردن ممکن است به وجود آید. آرتروز گردن یکی از شایع ترین علل گردن درد مزمن است.
• فتق دیسک گردنی. اگر لایه بیرونی محافظت کننده دیسک بین مهره ای (آنولوس فیبروزوس) تا حدی یا به طور کامل پاره شود، ممکن است قسمتی از لایه داخلی ژله مانند آن (نوکلئوس پولپوزوس) نشت کرده و باعث التهاب و درد گردد.

با پیشرفت دژنراسیون ستون فقرات، خطر تنگ شدن فورامن یا کانال نخاعی (تنگی کانال مرکزی گردنی) افزایش می یابد. اگر ریشه عصبی یا نخاع دچار اختلال شود، درد، سوزن سوزن شدن، بی حسی و/یا ضعف ممکن است به اندام های فوقانی یا تحتانی سرایت کند.

دیگر علل گردن درد

علل دیگر گردن درد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• استرس عاطفی. استرس، اضطراب و حمایت اجتماعی پایین همگی به عنوان علل یا عوامل بالقوه گردن درد مطرح شده اند.
• عفونت. اگر قسمتی از ستون فقرات گردنی عفونی شود، التهاب ناشی از آن می تواند باعث گردن درد گردد. یک مثال مننژیت است.
• سندرم درد میوفاسیال (Myofacial pain syndrome). این بیماری مزمن دارای نقاط ماشه ای (Trigger points)، ناشی از ماهیچه ها و بافت های همبند اطراف دردناک، معمولاً در قسمت فوقانی کمر یا گردن است. نقاط ماشه ای ممکن است به طور مزمن دردناک یا به شدت حساس به لمس باشند. درد ممکن است در یک نقطه باقی بماند یا می تواند به ناحیه دیگری از بدن گسترش یابد که در این حالت درد ارجاعی نامیده می شود.
• فیبرومیالژیا (Fibromyalgia). تشخیص فیبرومیالژیا دشوار است اما معمولاً شامل درد در عضلات، تاندون ها و رباط ها در چندین ناحیه از بدن، از جمله در گردن، است.
• تومور نخاعی. یک تومور، مانند سرطان، می تواند در ستون فقرات گردنی ایجاد شود و به بافت ها آسیب برساند یا به عصبی فشار وارد کند.
• اسپوندیلولیستز (Spondylolisthesis) یا لغزندگی مهره. این حالت زمانی رخ می دهد که یک مهره روی مهره ای که در زیر آن قرار دارد بلغزد که خود می تواند به دلیل شکستگی کوچکی در مهره، سستی رباط یا احتمالاً دژنراسیون پیشرفته دیسک باشد.

علل بسیار دیگری نیز برای گردن درد وجود دارد.

عوامل خطرساز برای ایجاد گردن درد

عوامل خطر مختلفی برای گردن درد در متون پزشکی نام برده شده است، مانند:

• کاهش قدرت عضلات گردن
• آسیب های قبلی در گردن
• وضعیت بدنی نامناسب
• سیگار کشیدن
• شغل پرتحرک
• جنسیت زن
• احساس دریافت حمایت عاطفی کم از محل کار، خانواده یا دوستان.

در مورد عوامل خطرساز گردن اختلاف نظر وجود دارد، زیرا برخی از مطالعات به نتایج متضادی رسیده اند. تحقیقات بیشتری برای تأیید اینکه کدام عوامل واقعاً بیشترین خطر را برای ایجاد گردن درد دارند، مورد نیاز است.

چه زمانی گردن درد نیاز به مراقبت پزشکی دارد؟

اگرچه گردن درد معمولاً خود به خود برطرف می شود، گاهی اوقات برای تسکین علائم، باید علت اصلی را درمان کرد. اگر گردن درد همچنان در فعالیتهای معمول شما تداخل ایجاد می کند یا روزها بدون بهبودی ادامه می یابد، توصیه می شود که به پزشک مراجعه کنید.

گاهی اوقات گردن درد ناشی از یک بیماری زمینه ای جدی مانند فشردگی نخاع، سرطان، مننژیت یا برخی از عفونت ها است. اگر گردن درد با هر یک از موارد زیر همراه باشد، نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارید:

• انتشار درد به هر دو اندام فوقانی یا تحتانی (درد میلوپاتی یا نخاعی)
• بی حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف در اندام های فوقانی یا تحتانی.
• مشکلات تعادل.
• از دست دادن کنترل روده یا مثانه.
• کاهش وزن ناخواسته.
• تب یا لرز.
• سردرد شدید همراه با گرفتگی گردن.

هنگامی که بیمار به گردن درد شدیدی –به عنوان مثال ناشی از ضربه های شدید مانند تصادف رانندگی یا سقوط از نردبان– مبتلا است، باید به عنوان یک فوریت پزشکی درمان شود. بیمار باید توسط کادر پزشکی بی حرکت و سپس به اورژانس منتقل شود تا خطر فلج شدن او کاهش یابد.

تشخیص گردن درد

هنگامی که گردن درد پس از چند روز یا چند هفته بهبود نیافت، احتمالاً برای تسکین علائم به برخی از درمان ها یا راهنمایی های پزشکی نیاز دارید. تشخیص دقیق علت گردن درد می تواند به تنظیم یک برنامه درمانی مؤثرتر کمک کند.

شرح حال پزشکی کامل

شرح حال پزشکی کامل اولین قدم در تشخیص علت خاص گردن درد است. پزشک علاوه بر کسب آگاهی از شرح حال فرد، سوالاتی را در مورد موارد زیر می پرسد:

• علائم کنونی. درد از کی شروع شد؟ آیا می آید و می رود؟ آیا درد در یک نقطه حس می شود یا به شانه ها، بازوها یا انگشتان انتشار می یابد؟ آیا علاوه بر گردن درد علائم دیگری نیز وجود دارد؟
• اشتغال. شخص چه کاری انجام می دهد؟ آیا روز فرد صرف انجام کارهای دستی یا نشستن جلوی کامپیوتر می شود؟ رفت و آمد فرد چگونه است؟
• سبک زندگی. آیا فرد پرتحرک است یا کم تحرک؟ به عنوان مثال آیا سرگرمی های فرد شامل حرکت بیشتر -مانند باغبانی یا شنا- یا نشستن بیشتر -مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه- است؟

بسیاری از موضوعات دیگر مانند وضعیت بدن، عادات خواب و آسیب های اخیر یا قدیمی ممکن است مورد بازبینی قرار گیرند. پزشک با جمع آوری اطلاعات بیشتر می تواند لیست تشخیص های احتمالی را به موارد کمتری محدود کرده و در ادامه به دوره درمانی بپردازد.

معاینه فیزیکی برای تشخیص گردن درد

پزشک پس از اخذ شرح حال، معاینه فیزیکی را انجام می دهد که شامل موارد زیر است:

• مشاهده. وضعیت بدن، به ویژه گردن و شانه ها، را بررسی کنید و گردن را از نظر هرگونه ضایعه یا ناهنجاری جست و جو کنید.
• لمس کردن. در کنار بافت نرم گردن به دنبال حس کردن علائم اسپاسم، سفت شدن یا حساسیت عضلانی باشید.
• تست دامنه حرکتی. بررسی کنید که چگونه گردن بیمار در مقایسه با گردن طبیعی، از طرفی به طرف دیگر، به سمت بالا و پایین حرکت می کند و نیز می چرخد. حتی اگر گردن دامنه حرکتی کاملی داشته باشد، پزشک باید توجه کند که آیا این کار به راحتی انجام می شود یا برخی حرکات با درد یا تقلا همراهند.
• رفلکس ها. آزمایشات ساده ای را با یک چکش لاستیکی برای ارزیابی رفلکس های عضلات دوسر (Biceps)، سه سر (Triceps) و ساعد انجام دهید؛ چرا که می تواند نشان دهد آیا اعصاب گردن سیگنال های مورد نظر را ارسال می کنند یا خیر.
• قدرت عضلانی. ماهیچه های شانه، اندام فوقانی یا دست را به منظور جست و جوی علائم ضعف آزمایش کنید.
• حس ها. احساسات غیر معمول مانند گزگز در شانه ها، اندام های فوقانی یا انگشتان دست را بررسی کنید.

بسیاری از موارد درد گردن  بر اساس شرح حال پزشکی و معاینه فیزیکی بیمار تشخیص داده می شوند. در صورتی که اطلاعات بیشتری مورد نیاز باشد، ممکن است برای دستیابی به تشخیص دقیق از روش های تشخیصی پیشرفته استفاده شود.

مطالعات تصویربرداری

فناوری های مختلف تصویربرداری در دسترس هستند تا دید بهتری از آنچه ممکن است باعث گردن درد شود ارائه دهند.

• اشعه ایکس. اشعه ایکس (رادیوگرافی) با استفاده از اشعه الکترومغناطیسی تصویر خوبی از استخوان های گردن را نشان می دهد. از اشعه ایکس می توان برای تشخیص دژنراسیون (آرتروز) ستون فقرات (Spinal degeneration)، شکستگی مهره ها یا حتی تومورهای خاص استفاده کرد.
• CT اسکن. در CT اسکن از اشعه ایکس و رایانه برای تهیه یک سری تصاویر مقطعی استفاده می شود که مشاهده بهتر استخوان ها را نسبت به عکس برداری معمولی امکان پذیر می سازد. CT اسکن مخصوصاً برای شناسایی تغییرات ظریف استخوانی مفید است. گاهی اوقات CT اسکن با میلوگرام (Myelogram) انجام می شود، که شامل تزریق ماده حاجب به ستون فقرات برای مشاهده بهتر ابعاد راه های عصبی، کانال مرکزی و اینکه علت ایجاد مشکل، استخوان یا بافت نرم (دیسک) است یا خیر، می باشد. 
• تصویربرداری MRI. MRI از امواج رادیویی و آهن ربایی قوی برای ایجاد مقاطع دقیقی از بافت نرم و استخوان ها استفاده می کند. MRI در صورت وجود معمولاً اولین گزینه تصویربرداری برای مشاهده بافت های نرم است زیرا خطرات مربوط به دوز تشعشع اضافی و میلوگرافی را ندارد.

سایر گزینه های تصویربرداری مانند اسکن استخوان یا سونوگرافی در دسترس است. گاهی اوقات یک مطالعه تصویربرداری می تواند آسیبی را در سطح ستون فقرات نشان دهد که با علائم گزارش شده مطابقت ندارد. در چنین مواردی، درمان علائم مهم است نه آن چه که تصویربرداری نشان می دهد.

تزریق برای تشخیص

برای انجام تست تزریق به منظور تشخیص بیماری، محلول بی حس کننده ای به ستون فقرات گردنی تزریق می شود تا ساختار خاصی مانند مفصل فاست (تزریق بلوک مفاصل فاست گردنی) یا عصب (تزریق انتخابی ریشه عصبی) تمیز داده شوند. این تزریق ها با استفاده از هدایت اشعه ایکس (فلوروسکوپی (Fluoroscopy)) و ماده حاجب با دقت انجام می شود. اگر تزریق به طور موقت درد را کاهش دهد، نشان می دهد که مفصل یا ریشه عصبی مورد نظر منبع درد است.

اگرچه تزریق های تشخیصی بی خطر و مؤثر هستند اما ممکن است عوارض جانبی جدی ای داشته باشند و معمولاً یکی از آخرین آزمایش های تشخیصی ای هستند که انجام می شوند. تزریقات ستون فقرات می تواند درمانی نیز باشد و ممکن است به قدری درد را تسکین کند که نیازی به مداخله جراحی نباشد.

الکترودیاگنوستیک (نوار عصب و عضله) و سایر آزمایشات

• نوار عصب و عضله (EMG-NC) سرعت حرکت سیگنال های الکتریکی در طول اعصاب را اندازه گیری می کنند و می توانند سرنخ هایی را در مورد محلی که ممکن است عصبی تحت تأثیر قرار گرفته باشد، نشان دهد.
• یک مطالعه هدایت عصبی (NC) فعالیت الکتریکی اعصاب در اندام های فوقانی  و تحتانی را بررسی می کند.
• الکترومیوگرام (EMG) فعالیت الکتریکی در ماهیچه ها را آزمایش می کند.
• نوار عصب و عضله به مهارت اپراتور وابسته است که ممکن است نتایج آن را به اندازه سایر آزمایشات قابل اعتماد نکند.
• سایر آزمایشات می تواند شامل تست خون آزمایشگاهی برای بیماری ها یا پتانسیل های برانگیخته حسی پیکری (SSEP) برای مشکلات احتمالی در نخاع باشد.

گاهی اوقات نمی توان علت مشکلات گردنی خاصی را با اطمینان تشخیص داد. با این حال اگر گردن درد ناشی از یک بیماری زمینه ای جدی است، معمولا این بررسی ها به تشخیص خواهند رسید.