شناسایی عوامل محرک بروز میگرن حاد

برای اینکه درک بهتری از چالش های متخصصان مغز و اعصاب ، متخصصان سردرد و سایر پزشکان در هنگام کنترل عوامل تحریک کننده سردرد میگرنی داشته باشید ، یک خانم 35 ساله با سابقه سردردهای مکرر را که 12 ماه پیش تشخیص میگرن بدون اورا برای وی داده شده، را در نظر بگیرید. این بیمار داروی سوماتریپتان خوراکی ، 100 میلی گرم ، در زمان حمله حاد و شدید میگرن مصرف می کند که 3 یا 4 بار در ماه تجربه می کند. وی همچنین هفته ای 3 سردرد با شدت کمتر است. شرکت بیمه، تعداد قرص های سوماتریپتان را که در یک ماه تحت پوشش قرار می گیرد محدود می کند و لذا بیمار مجبور می شود فقط در صورت سردرد شدید از این دارو استفاده کند. اما این جیره بندی، استرس و نگرانی را نیزبه زندگی او اضافه می کند که می تواند در تشدید سردرد نقش داشته باشد.
بیمار این مسئله را با متخصص مغز و اعصاب مطرح کرد و همچنین لیستی طولانی از مواردی را که احساس می کند باعث حملات سردرد در او می شود، ارائه داد: استرس ، چرخه قاعدگی ، شکلات ، بوی بنزین و هوای آلوده. او گزارش کرد که هر زمان فشار خونش کاهش می یابد، سردردهایی – گاهی شدید – را تجربه می کند. او به پزشک خود گفت که اخیرا با اجتناب از مصرف شکلات و استنشاق بخار بنزین برخی حملات سردرد را کنترل کرده است. او دیگر شکلات و شیرینی های دیگر مصرف نمی کند و برای پر کردن باک اتومبیل خود از دیگران کمک میخواهد. اما او نمی تواند عوامل دیگر ایجاد کننده سردرد را کنترل کند و به کمک پزشک خود نیاز دارد.

گوناگونی عوامل محرک سردرد: یک چالش دلهره آور

شرایط این بیمار در میان ده ها میلیون فرد مبتلا به میگرن در جهان غیر معمول نیست. برای پزشکانی که می خواهند درک کنند چگونه عوامل بالقوه باعث حملات میگرن میشوند، مهم است که عوامل موثر در بروز سردرد از دید بیمار تاثیر واقعی آنها در ایجاد درد ، میزان تلاش بیماران برای کنترل این عوامل و تمایز بین آنها و عوامل واقعی محرک میگرن را بشناسند. تشخیص چگونگی تأثیر هر یک از این 4 مساله در تجربه بیمار، پزشک بالینی را قادر می سازد تا افرادی را که دچار سردرد میگرنی می شوند، بهتر مدیریت کند.

مجموعه متنوعی از عوامل بالقوه محرک سردرد

شاید دشوارترین چالش هنگام تلاش برای کشف آنچه که باعث سردردهای این بیمار و سایر بیماران میگرنی می شود، این است که مجموعه متنوعی از ده ها یا شاید صدها محرک بالقوه می توانند یک حمله میگرن را ایجاد کنند. یک متاآنالیز که در طی یک دوره 60 ساله انجام شده و شامل بیش از 27000 شرکت کننده بود، 420 عامل محرک سردرد را که در 15 گروه طبقه بندی شده اند، نشان داد. این عوامل بسیار متنوع بودند از بالا بردن بازوها ، عطسه ، پرهیز از قهوه تا عدم استفاده از بالش ، عادات خواب آخر هفته ، استفاده از ژل های دوش ، استراحت پس از حوادث استرس زا و سفر با اتوبوس. 
البته محققان در نسبت دادن همه این عوامل با سردرد احتیاط کردند اما این نتیجه را بیان کردند که اغلب کسانی که سردردهای مکرر را تجربه می کنند – از جمله مبتلایان به میگرن – بیش از یک عامل محرک دارند  و استرس بیشترین محرکی است که بیماران ذکر می کنند و پس از آن، اختلالات خواب و محرک های محیطی.

تفاوت درک شده در میزان و شدت عامل محرک

میزان مواجهه و قدرت عامل محرک نیز می تواند بسیار متفاوت باشد. در یک مطالعه مشاهده ای مقطعی ، از 300 نفر از مبتلایان به سردرد خواسته شد که 33 عامل را با توجه به تعداد دفعات مواجهه و قدرت آن ارزیابی کنند. عواملی که بیشتر روزهای ماه وجود داشتند آلودگی هوا و مصرف کافئین بودند(هر دو 30 روز). مصرف مشروبات الکلی حداقل کمترین تواتر (0 روز) را داشت. در این مطالعه تنوع بین افراد از نظر دفعات برخورد با محرک ها قابل توجه بود و ممکن بود  15 روز یا بیشتر تفاوت در میزان مواجهه وجود داشته باشد.
مهمترین محرک هایی که احتمال سردرد را افزایش می دهند ، استرس (75٪) ، نخوردن یک وعده غذایی و کمبود آب بدن (هر دو 60٪) بودند. آجیل و غذای شور کمترین تاثیر را در افزایش احتمال سردرد داشتند. درک بیماران نیز از شدت یک عامل محرک به طور گسترده ای متفاوت بود و تا 50 درصد تفاوت در درک شدت یک محرک در بین شرکت کنندگان مطالعه وجود داشت.
نویسندگان خاطرنشان کردند که حتی در مواردی که دو بیمار درک مشابهی از اهمیت یک محرک در بروز سردرد دارند ، تفاوت های قابل توجهی در تعداد دفعات مواجه با این محرک در بیماران وجود دارد، بدین معنی که در یک بیمار مواجه بسیار اندک با یک محرک می تواند سردردهای شدیدی را موجب شود . از سوی دیگر، بیشتر مبتلایان به سردرد اعتقادات گوناگونی در مورد میزان تاثیر محرک های مختلف دارند. این تفاوت های گسترده در بین بیماران، پیش بینی چگونگی تاثیر محرک ها در فرد مبتلا به سردرد را دشوار می کند.

نقش باورهای بیمار در مورد عوامل محرک

بسیاری از مبتلایان به میگرن، مجموعه باورهایی در مورد عوامل ایجاد کننده سردرد خود دارند که در طول سال ها شکل گرفته و از آن برای ایجاد یک محیط امن و کنترل شده برای جلوگیری از حملات سردرد استفاده می کنند. این امر بر پیچیدگی مدیریت این بیماران می افزاید. این مساله در چند مطالعه ارزیابی شده است. یک مطالعه، با بیش از 300 بیمار که برای درمان سردرد درگیر بودند، نشان داد در شرکت کنندگانی که اطمینان و باور داشتند عوامل موثر بر سردردشان می شناسند و کنترل کنند، مدیریت سردرد ها موفق تر بود. اگرچه این امر منجر به استفاده از استراتژی های مقابله ای مثبت می شد ، همچنین اضطراب بیشتری در بیمار ایجاد می کرد.
اجتناب از عوامل ایجاد سردرد همچنین می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی شود. به عنوان مثال ، فعالیت بدنی را که برای جلوگیری و کنترل میگرن توصیه می شود ، در نظر بگیرید: از هر 10 مبتلا به میگرن ، 8 نفر از فعالیت بدنی زیاد خودداری می کنند زیرا می ترسند این امر به سردردها دامن زند. در یک مطالعه اخیر، محققان ارتباط بالقوه بین اضطراب و خودداری از فعالیت بدنی در بین 100 زن مبتلا به میگرن را بررسی کردند. در این مطالعه امتیاز اضطراب بالاتر با پرهیز از فعالیت بدنی مکرر مرتبط بود. شرکت کنندگانی که به نگرانی های جسمی خود اشاره کردند ، تقریباً 8 برابر بیشتر از فعالیت بدنی شدید اجتناب می کردند. نویسندگان اظهار داشتند که اگرچه اجتناب از عوامل محرک توصیه می شود، در بعضی از موارد، تاکید افراطی بر پرهیز از عوامل محرک به دلیل افزایش اضطراب، حملات میگرن بیشتری ایجاد می کند. به همین دلیل ، اگرچه احتمالاً اجتناب برای برخی از عوامل محرک که دارای مکانیسم های بیولوژیک هستند، بهترین راهکار مدیریت میگرن است ، محرک هایی که با سازوکار اضطراب پیش بینی کننده یا انتظارات نگران کننده کار می کنند، بهتر است از طریق مواجهه تدریجی و حساسیت زدایی کنترل شوند.

تمایز بین عوامل تحریک کننده واقعی و علائم پیش درآمد (پیش بینی کننده)

هنگامی که پزشکان درک درستی از این عوامل داشته باشند ، برای مدیریت بهینه مبتلایان به میگرن آماده ترند. با این وجود ، یک عامل دیگر نیز باید در نظر گرفته شود: علائم پیش درآمد سردرد. تفکیک این علائم حسی از عوامل محرک اصلی میگرن، پزشک را به مدیریت بهینه نزدیک می کند. با این حال، تمایز دادن همیشه آسان نیست.
علائم پیش درآمد معمولاً 2 تا 48 ساعت (یا بیشتر) قبل از شروع سردرد میگرنی بروز می کند. این علائم شامل تغییر در خلق و خو، تحریک پذیری، خستگی، ولع خوردن غذا، خمیازه کشیدن مکرر، سفتی گردن و حساسیت به نور است. از آنجا که این علائم می توانند حتی پس از خاتمه سردرد  ادامه داشته باشند، نمی توان آنها را به عنوان محرک های واقعی میگرن در نظر گرفت. مشخص شده است که علائم پیش درآمد 30٪ تا 80٪ حملات میگرن را همراهی می کنند؛ علائمی مانند گردن درد ، فوتوفوبیا و ولع مصرف مواد غذایی که اغلب با عوامل محرک واقعی میگرن اشتباه گرفته می شوند.

زمان بندی بروز علائم: سرنخ های احتمالی

تعیین فاصله بین بروز یک علامت و شروع سردرد میگرن بسیار مهم است زیرا می تواند به تمایزیک محرک واقعی از یک علامت پیش درآمد یا سایر تظاهرات کمک کند. برای این منظور ، مرور جدول زمانی حمله میگرن کمک می کند. چهار مرحله پرودرم، اورا، سردرد و پس از سردرد شناخته شده اند. طبق نظر بنیاد میگرن آمریکا، این 4 مرحله با علائم خاصی مشخص می شوند که معمولاً – اما نه همیشه – در یک چارچوب زمانی کلی اتفاق می افتند (شکل 1).
اگرچه این جدول زمانی علائم، می تواند به پزشکان و مبتلایان به میگرن کمک کند، اما مهم است که بدانیم این مراحل همیشه به صورت خطی و پشت سرهم رخ نمی دهند و اغلب هم پوشانی های قابل توجهی وجود دارد که می تواند پزشک و بیمار را گمراه کند.

محرک های رایج سردرد میگرنی

استرس: استرس شایعترین علت بروز سردرد میگرن است  و مطالعات بیشماری ارتباط بین استرس و میگرن را نشان داده اند. با این حال، بررسی دفترچه های ثبت سردرد، به صورت گذشته و آینده نگر نتوانسته است ارتباط بین روزهای پرتنش و حملات حاد میگرن را تایید کند. علاوه بر این ، اگرچه یک مطالعه نشان داد که میگرن در تعطیلات یا روزهای تعطیل کمتر اتفاق می افتد اما آرامش نقشی ندارد. در این مطالعه احساس خستگی جسمی شایعتر از خستگی ذهنی یا بی خوابی بود که موجب شد محققان حدس بزنند این امر احتمالا یک علامت پیش درآمد سردرد است.

قاعدگی

ه نظر می رسد قاعدگی شایع ترین عامل ایجاد کننده میگرن در زنان است. یک مطالعه بزرگ سه ماهه افزایش شیوع و ماندگاری میگرن را در دوره قاعدگی تا 96٪ نشان داد. علاوه بر این ،  در یک مطالعه مبتنی بر جمعیت، بیش از نیمی از زنان مبتلا به میگرن میزان افزایش سردردهای میگرنی را در دوران قاعدگی گزارش کردند اگرچه ، فقط 4٪ صرفا در دوران قاعدگی، سردرد داشتند.

رژیم غذایی

مطالعاتی که به دنبال یافتن ارتباط بین غذاهای خاص و میگرن هستند ، مورد تردید هستند زیرا فاقد گروه دارونما یا شاهد هستند و افتراق بین ولع مصرف مواد غذایی به عنوان یک علامت پیش درآمد از عوامل محرک  واقعی دشوار است. علاوه بر این ، در اکثر بیماران به نظر می رسد که غذا یکی از چندین عامل ابتلا به سردرد میگرنی است و تنها عامل نیست. 

روزه داری یکی از بیشترین موارد مطالعه شده در میگرن است و به نظر می رسد در روزه های طولانی تر احتمال وقوع سردرد میگرنی بیشتر باشد. تصور نمی شود که علت کمبود آب بدن باشد. مطالعه ای که بیش از 3000 زن در آن شرکت کرده بود نشان داد که کسانی که میگرن دارند از نظر رژیم غذایی کیفیت پایین تری نسبت به همتایان خود که میگرن را تجربه نکرده اند، داشتند. مطالعات کوچکتر دیگر نشان می دهد که رژیم های کم چربی و کتوژنیک می تواند در کنترل میگرن سودمند باشد. همچنین، بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر و میگرن ممکن است از حذف غذاهای محرک ، برای بهبود فرکانس میگرن و علائم گوارشی بهره مند شوند.

آب و هوا

چند مطالعه كوچك رابطه بین آب و هوا و میگرن ارزیابی کرده اند. یک مطالعه شامل 77 بیمار مبتلا به میگرن نشان داد که کمی بیش از نیمی از آنها به حداقل یک عامل مربوط به هوا (یعنی تغییرات فشار، رعد و برق ، دما و بارش) حساس هستند. یک مطالعه دیگر از 238 شرکت کننده روندی را به سمت افزایش دفعات حملات میگرن در روزهایی با فشار زیاد هوا، سرعت کم باد و افزایش آفتاب نشان داد، اگرچه این ارتباط مورد تردید است. مطالعه ای دیگر بر روی 90 نفر نشان داد که رعد و برق یک عامل خطر مستقل برای حمله میگرن است.

محرک های حسی

 اگرچه مشخص شده است که محرک های بینایی ، شنیداری ، بویایی و سایر محرک ها سردرد میگرن را در افراد مستعد ایجاد می کنند و شدت میگرن را بدتر می کنند، تشخیص اینکه آیا اینها محرک واقعی هستند یا علائم پیش درآمد، دشوار است. در واقع ، آستانه ناراحتی ناشی از محرک های مختلف حسی در مبتلایان به میگرن پایین تر است. بوها معمولاً بیشترین محرک های گزارش شده در بین تمام محرک های حسی هستند. در یک مطالعه ، از هر 10 مبتلا به میگرن 7 نفر گزارش کردند که بوها حمله آنها را تحریک می کند. این بوها عمدتا شامل عطرها، رنگ، بنزین، سفید کننده و بوهای تند هستند. دود و دود اگزوز نیز در برخی بیماران سردرد را تحریک می کند.

بهترین شواهد در مورد عوامل محرک سردرد میگرنی

یک بررسی بزرگ گذشته نگر، محرک های حاد میگرن را در 1750 فرد تحت درمان بررسی کرد. ارزیابی دقیق سردرد شامل مصاحبه ساختارمند سردرد و معاینه عصب شناسی انجام شد. بیش از سه چهارم بیماران با عوامل محرک روبرو شده بودند. تقریباً از هر 10 بیمار 6 نفر بین 4 تا 9 محرک داشتند و تقریباً یک چهارم 1 تا 3 محرک را تجربه کرده بودند. همانطور که در شکل 2 نشان داده شده است ، 5 محرکی که حداقل در نیمی از بیماران گاهی اوقات رخ داده شامل استرس (80٪) ، تغییرات هورمونی (65٪) ، روزه داری (57٪) ، تغییرات آب و هوا (53٪) و اختلال خواب (50٪) بود.

مطالعاتی که فرد را به طور تصادفی در معرض عوامل محرک احتمالی قرار می دهند نیز می توانند بسیار مفید باشند. نشان داده شده است ترکیبات قوی مانند گلیسیرین تری نیتریت ، پروستاگلاندین I2 و E2 ، پپتید مربوط به ژن کلسی تونین و پلی پپتید فعال کننده سیکلاز آدنیلات هیپوفیز محرک های مهم در محیط آزمایش هستند. با این حال ، طرح های آزمایشی که از نزدیک به تقلید از تجربه دنیای واقعی نمی پردازند ، فاقد کاربرد بالینی هستند. 
همچنین مطالعات جالبی انجام شده است که توانایی مبتلایان به میگرن را در پیش بینی سردرد ارزیابی می کند. در مطالعه ای که از طراحی دفتر ثبت الکترونیکی سردرد استفاده شده است، محققان با استفاده از تنها یک سوال که روزانه پرسیده می شود، فرضیه خود را بررسی کردند: “امروز چقدر احتمال بروز سردرد می دهید؟” هنگامی که شرکت کنندگان در ابتدای یک روز خاص اعلام کردند که سردرد “تقریباً قطعی است” ، سردرد واقعی در بیش از 90٪ موارد رخ داده است.

استفاده از بهترین شواهد برای بهترین راهکارها

گفتگوی پزشک و بیمار

مهارتهای کارآگاهی یک پزشک هنگام ارزیابی بیماران مبتلا به میگرن در بوته آزمایش قرار می گیرد. همانطور که ذکر شد، لیست عوامل محرک احتمالی بی پایان به نظر می رسد، مدت و فرکانس سردرد ها متغیر است، بیماران اغلب سعی می کنند محیط خود را به سبک خود کنترل کنند، و تشخیص تفاوت بین عوامل تحریک کننده واقعی و علائم پیش درآمد دشوار است، همان طور که در بیمار معرفی شده در ابتدای مقاله اشاره شد. او ناامیدانه می خواست پزشک داروی مسکن کافی برایش تجویز کند تا از نگرانی و استیصال در زمان بروز سردرد رها شود اما پزشک این کار را نکرد. در عوض ، وی با واکاوی و شناخت درست عوامل  محرک احتمالی، برنامه ای برای کاهش تعداد حملات ماهانه میگرن پیشنهاد کرد و این امکان را برای بیمار فراهم کرد تا داروی کمتری استفاده کند. پزشک وی تأیید کرد که خودداری از مواجهه با بوی بنزین باعث کاهش تعداد حملات می شود؛ عدم مصرف شکلات ها و شیرینی ممکن است موثر باشد اما مشخص نیست که شکلات عاملی قطعی برای شروع سردرد است. او پیشنهاد کرد که بیمار هر از گاهی به خودش اجازه خوردن شکلات بدهد  که احتمالاً به عنوان یک عامل کاهنده استرس عمل می کند و امکان بهبود جزئی در کیفیت زندگی را فراهم می کند. در نتیجه، او دیگر با استرس ناشی از سهمیه بندی قرص زندگی نمی کند و مشتاقانه منتظر است که هر آخر هفته در کنار خانواده خود از مقدار کمی بستنی شکلاتی لذت ببرد.
مطالعه این بیمار نشان می دهد که در عمل بهترین راه برای دستیابی به پاسخ های معنی دار از مبتلایان به میگرن، پرسیدن سوالات باز است. با این حال ، پزشکان اغلب در انجام این کار کوتاهی می کنند. در یک مطالعه برای ارزیابی استراتژی های ارتباطی بین پزشکان و 60 بیمار مبتلا به میگرن طولانی مدت (به طور متوسط ​​14 سال) که سردردهای مکرر را تجربه می کردند (به طور متوسط ​​5 بار در ماه) ، 90٪ از سوالات مرتبط با میگرن که در حین ویزیت پرسیده می شد یا سوالات بسته بودند یا شامل یک جواب کوتاه. یک سوم این بیماران کاندید دریافت داروهای پیشگیرانه بودند اما تنها 20٪ این درمان را دریافت کردند. امکان تجویز داروی پیشگیرانه در نیمی از ویزیت ها با بیمارانی که کاندید دریافت این درمان بودند، مورد بحث قرار نگرفت.

استراتژی های پیشنهادی

مهم است که توجه داشته باشید که بحث در مورد محرک ها می تواند برای برخی بیماران ناامید کننده باشد به ویژه اگر صحبت درباره اجتناب از عوامل تحریک کننده باشد. بیماران ممکن است با عوامل محرک دچار احساس انگ شوند و فکر کنند هیچ کاری برای کنترل آنها نمی توان انجام داد و اضطراب بیشتری پیدا کنند. در واقع، شاید آموزش به آنها برای سازگاری با برخی عوامل محرک یا علائم پیش درآمد -به جای اجتناب از آنها- ممکن است استراتژی مناسب تری باشد .

در ادامه، خلاصه ای از چهار استراتژی درمانی ارائه می شود؛ دو مورد اول  توصیه هایی است که به بیماران در مورد عوامل ایجاد کننده میگرن و علائم پیش درآمد می شود و دو مورد باقیمانده کمک می کند تا روش درمان تنظیم شود:

1- از بیماران بخواهید که در دفترچه یادداشت، تعداد حملات سردرد خود را یادداشت کنند. این کار احتمال اشتباه را کم می کند و تصویر واضح تری از میزان و شدت میگرن ارائه می دهد. علائم و فاکتورهای مهم دیگر نیز بهتر است ثبت شود: از دست دادن زمان مفید در محل کار، لغو فعالیتهای خانوادگی، حالت تهوع و استفراغ و غیره. این ثبت وقایع روزانه ممکن است محرک هایی را کشف کند که از طریق اصلاح رفتار می توانند از بین بروند یا سازگار شوند. همچنین می تواند برای بیمار آشکار سازد که برخی عوامل محرک ممکن است در بروز میگرن آنطور که در ابتدا تصور می شد، موثر نباشند.

برای رسیدن به رابطه درست و موفق با بیمار، سوالات باز بپرسید که توانایی ارزیابی سطح ناتوانی بیمار و تأثیر واقعی میگرن در زندگی روزمره آنان  را نه تنها در هنگام حمله ، بلکه بین حملات نیز تسهیل می کند. مثلا:

میگرن چه تاثیری روی کار، خانواده و زندگی اجتماعی شما گذارده است؟
ابتلا به میگرن چه حسی در شما ایجاد می کند ، حتی زمانی که سردرد ندارید؟
برای تعیین روزهای میگرن از پرسش های متوالی و تاکیدی استفاده کنید. مثلا بپرسید: هر ماه چند سردرد میگرن دارید و هر حمله معمولاً چه مدت طول می کشد؟
بعد از پاسخ بیمار، آن را دوباره تعریف کنید و دوباره به بیمار بگویید: شما 4 حمله دارید که هر کدام حدود یک و نیم روز طول می کشد. بنابراین ، شما 6 روز در ماه درگیرید و بپرسید: درست است؟

2- به جای اجتناب از عامل ایجاد سردرد ، پیشنهاد کنید که بیماران بر روی انتخاب سبک زندگی سالم ، از جمله حفظ وزن مناسب، خواب کافی و ورزش منظم تمرکز کنند. بعضی از مطالعات نشان داده اند که این روش بهتر از داروهای پیشگیرانه عمل می کند. اگرچه تصور نمی شود که یک تغییر رفتار، مانند سازگاری با برخی از صداها ، یک عادت سالم در سبک زندگی باشد اما اگر در نهایت، تحمل بیمار را بهبود بخشد و سردرد های میگرن را کاهش دهد، چنین خواهد بود.

3- در نظر داشته باشید که بسیاری از بیماران از بروز حمله میگرن  ترس دارند. در صورت مشاهده این اضطراب در بیمار ، آن را با قدرت درمان کنید. در صورت عدم کنترل اضطراب بیمار از وقوع سردرد، این وضعیت می تواند منجر به میگرن مزمن و استفاده بیش از حد از دارو شود. داروی حاد مناسب ممکن است کافی باشد  اما گاهی اوقات برای مدیریت مسائل رفتاری که ممکن است در درمان موفقیت آمیز اختلال ایجاد کنند، درمان شناختی رفتاری و تکنیک های بیوفیدبک ضروری است.

4- اگر حملات مکرر است و شناسایی عوامل تحریک کننده را مشکل می سازد، درمان پیشگیرانه را در نظر بگیرید. بیماران ممکن است در برابر استفاده از داروهای پیشگیرانه مقاومت کنند زیرا احساس می کنند از بین بردن عوامل محرک کافی است  یا ممکن است نگران هزینه دارو و عوارض جانبی آن باشند. در این موارد از پرهیز از یک رویداد استرس زا به تنهایی کمکی نخواهد کرد، بنابراین لازم است برای بیماران – با زبان ساده – شرح دهید که چگونه داروهای پیشگیرانه علت اصلی میگرن را درمان می کند و تحریک پذیری مغز را کاهش می دهد  و بیمار را از معرض حمله دور می کند.

داروهای نوظهور

درمان های جدید گزینه های بیشتری را برای درمان حاد و پیشگیرانه حملات میگرن ارائه می دهند. درمان های دارویی حاد جدید شامل ژپانت (Gepant) و دیتان (Ditan) است. 
ژپانت ها آنتاگونیست پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) ، یک گشاد کننده عروق و انتقال دهنده عصبی درد، هستند. در طی دوره های میگرن سطح سرمی CGRP افزایش می یابد  و با به راه افتادن یک آبشار التهابی، انتقال سیگنال های درد از آوران حسی سه قلو محیطی را به سیستم سه قلو مرکزی تسهیل می کند. ژپانت ها با مسدود کردن CGRP، این آبشار التهابی را متوقف می کنند. ژپانت ها برای سه گروه از مبتلایان به میگرن سودمندند: آنها که به تریپتان ها پاسخ ندادند، آنها که تریپتانها را تحمل نمی کنند و آنها که ریسک فاکتورهای عمده قلبی عروقی دارند. اولین داروی خوراکی در این دسته، Ubrogepant  با نام تجاری Ubrelvy است که در سال 2019 توسط FDA برای درمان سردرد حاد میگرن با و بدون اورا تایید شده است. حدود 20 درصد از بیمارانی که دوز 50 میلی گرم این دارو را استفاده کردند پس از دو ساعت بدون سردرد شدند. عوارض جانبی این دارو نیز بسیار ناچیز است البته اطلاعات کافی در مورد عوارض جانبی احتمالی طولانی مدت ، به ویژه اثرات قلبی عروقی وجود ندارد. 
دیتان ها گیرنده 5HT-1F سروتونین را مهار می کنند. تریپتان ها این گیرنده ها و همچنین گیرنده های 5HT-1B و 5HT-1D را هدف قرار می دهند. عمل گیرنده 5HT-1B مسئول انقباض عروق خونی مغزی و محیطی است که با تریپتان ها اتفاق می افتد. بنابراین ، دیتان ها همچنین گزینه های مناسبی برای درمان بیماران مبتلا به بیماری عروقی هستند. Lasmiditan ، تنها ترکیب موجود در این کلاس میباشد در 2019 تاییدیه گرفت. مهمترین عارضه جانبی این دارو سرگیجه و خواب آلودگی ​​است. این دارو به صورت تک دوز استفاده می شود و بیماران نباید در طی 8 ساعت از مصرف دارو رانندگی کنند.
یک آنتی بادی مونوکلونال CGRP به نام Eptinezumab نیز در 2020 برای پیشگیری از میگرن به صورت تزریق وریدی 100 میلی گرم هر سه ماه تاییدیه گرفته است.
دستگاه های مدولاسیون عصبی نیز گزینه های موثری هستند که عوارض جانبی احتمالی درمان سیستمیک را ندارند. این ابزارها با تحریک الکتریکی یا میدان مغناطیسی فعالیت مغز را تغییر می دهند. این دستگاه ها شامل تحریک عصب سه قلو خارجی ، تحریک غیر تهاجمی عصب واگ ، تحریک غیر تهاجمی عصب سوپرااوربیتال  و تحریک مغناطیسی از طریق جمجمه تک پالسی هستند.

خلاصه

مدیریت سردردهای میگرنی یک چالش مهم برای متخصصین نورولوژی ، متخصصان سردرد و سایر پزشکان درگیر در درمان آن است. پرداختن به عوامل محرک احتمالی میگرن می تواند یک کار طاقت فرسا باشد زیرا عوامل مختلفی در بروز این اختلال نقش دارند و اثرات آنها از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است. حتی اگر علائم میگرن به طور کلی در یک جدول زمانی با چهار فاز ظاهر شوند ، برخی از علائم در چندین مرحله ادامه می یابند و همه علائم به صورت خطی ظاهر نمی شوند.
اقدامات خاصی وجود دارد که پزشکان می توانند برای بهینه سازی مدیریت بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیمار انجام دهند. با واکاوی دقیق و درست عوامل محرک و علائم پیش درآمد بیمار شروع کنید. در صورت لزوم، از این شواهد برای اصلاح رویکرد خود استفاده کنید. به طور مشخص:

• اطلاعاتی را که از بیماران جمع آوری می کنید با پرسیدن سوالات باز در مورد تجربه آنها در طول سردرد میگرنی و همچنین دوره بین حملات ، کامل تر کنید.
• به جای اینکه بیماران به شما بگویند هر ماه چند حمله را تجربه می کنند ، سعی کنید از آنها بخواهید چند روز در ماه احساس ناکارآمدی کنند.
• از بیماران خود بخواهید که یک دفترچه ثبت سردرد داشته باشند.
• کمتر در مورد اجتناب از عامل احتمالی تحریک کننده و بیشتر در مورد انتخاب شیوه زندگی سالم صحبت کنید.
• از طریق درمان شناختی رفتاری و روشهای بازخورد زیستی ، ترس از سردرد احتمالی را برطرف کنید.
• مدیریت حملات مکرر میگرن با درمان پیشگیرانه را در نظر داشته باشید که هم اکنون شامل داروهای مهار کننده CGRP نیز می باشد که به اندازه سایر داروهای قدیمی تر موثر هستند اما اثرات جانبی کمتری دارند و ممکن است از مصرف  بیش از حد دارو  بکاهند.