برای پزشکان

مدت زمان بستری برای تشخیص کامل و دقیق جهت مانیتورینگ نوار مغزی با ویدیو

Long Term Video EEG Monitoring

مقدمه

استاندارد طلایی تشخیص صرع، مانیتورینگ نوار مغزی با ویدئو از حملات (LTM) می باشد که با بررسی طولانی مدت بیشترین مزیت را نسبت به نوار مغزی معمولی با مدت زمان 30-20 دقیقه دارد. اگرچه ضبط برای مدت زمان طولانی تر، احتمال تشخیص اختلالات صرعی بین دوره ای را افزایش می دهد، اما بیشتر مطالعات پایش طولانی مدت نوار مغزی به امید ضبط حداقل یکی از رویدادهای بالینی معمول بیمار، انجام می شود. یک سوال جواب داده نشده در جامعه صرع این است: چه مدت مانیتورینگ نوار مغزی با ویدئو کافی است؟
محدودیت های عملی حاکم بر زمان لازم و کافی برای ضبط امواج مغزی می باشد، بدین معنی که احتمال صدمه دیدن الکترودهای استفاده شده حدودا بعد از  7 روز شروع می شود. علاوه بر این، حداقل زمان  24 ساعته با ثبت یک دوره خواب شبانه و تعیین می شود که با افزایش احتمال ضبط ناهنجاری های بینابینی و برخی از حوادث مشابه همراه می باشد.
در تعیین زمان کمتر بستری، تحقیقات از واحدهای کنترل صرع در بیماران بستری (LTM) می تواند یک نقطه شروع کافی را فراهم کند. تودوروف و همکاران (1) مدت مطالعه لازم را برای ثبت تعداد کافی تشنج برای بیمارانی که تحت ارزیابی پیش از جراحی در بیمارستان جان هاپکینز قرار گرفتند، بررسی کردند. متوسط ​​طول مدت بستری مورد نیاز برای ثبت یک تشنج 2.9 تا 3.7 روز بود که بسته به روش ضبط تفاوت داشت. این مطالعه از این جهت قابل توجه می باشد که تمام بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمانی بودند که در آنها فرکانس تشنج نسبتاً زیاد بود.
آیزنمن و همکاران (2) برای بررسی مدت زمان اولین رویداد تشخیصی مربوط به فرکانس تشنج گزارش شده، 155 بیمار را در واحد نظارت بر صرع (LTM) ارزیابی کردند. در بیمارانی که فراوانی تشنج کم، متوسط ​​یا زیاد گزارش شده بود، زمان اولین رویداد به ترتیب 2.8، 2.1 و 2.1 روز بود و تفاوت بین نتایج گروه از نظر آماری معنی دار نبود. این بررسی این نتیجه را تأیید می کند که صرف نظر از فرکانس تشنج، میانگین زمان وقوع اولین حمله بین 2-3 روز است.

حداکثر طول مدت مانیتورینگ

Moseley و همکاران (3) برای تعیین حداکثر مدت زمان بستری جهت مانیتورینگ مغزی، فواید بستری و پایش طولانی مدت را در 446 بیمار در بخش  LTM که توسط گروه های تشخیصی انجام شده بود را ارزیابی نمودند. به نظر نمی رسد برای بیمارانی که از صرع رنج می برند مدت زمان ضبط بیشتر بی فایده باشد. بیماران مبتلا به تشنج غیر صرعی روانشناختی (PNES) به طور کلی مطالعات بی نتیجه بیشتری داشتند و داده ها حاکی از قطع انجام تست تقریباً 5.5 روزه بود. محققان نتیجه گرفتند که به نظر می رسد طولانی شدن مدت ضبط از نظر بالینی بدون مدت زمان مشخصی مفید باشد. با این حال، نتایج جدیدتر Celik و همکاران (4) در بررسی گروه مشابهی از 212 بیمار نشان داد که اکثر بیماران پس از دو روز ضبط به تشخیص رسیدند و طولانی شدن مطالعات مانیتورینگ نوار مغزی با ویدئو در بیماران غیر جراحی بیش از 5 روز ارزشی نداشت.
فاکس و همکاران در ارزیابی کارایی تشخیصی EEG طولانی مدت در محیط سرپایی (5) 62 بیمار (اطفال و بزرگسالان) را که پس از پذیرش غیر تشخیصی LTM تحت 72 ساعت ارزیابی نوار مغزی سرپایی (غیر تصویری) قرار گرفته بودند را ارزیابی کردند. تقریبا نیمی از مطالعات سرپایی اطلاعات کافی برای تشخیص را فراهم می کند، طبق بررسی های انجام گرفته مشخص گردید عدم وجود ویدئو به طور بالقوه تمایزهای تشخیصی را به ویژه برای حوادث غیر صرع محدود می کند. اگرچه نویسندگان به طور خاص اظهار نکردند که مطالعات نوار مغز _ ویدیویی سرپایی می تواند عملکرد تشخیصی بالاتری داشته باشد، اما به نظر می رسد این از داده های ارائه شده آنها باشد.

نتیجه

در بررسی های موجود در مورد مدت زمان لازم برای مانیتورینگ نوار مغزی با ویدئو و تأثیر آن بر اثر تشخیصی، نتیجه گیری قابل قبول این است که زمان ضبط بهینه برای مانیتورینگ نوار مغزی با ویدئو در منزل 3 روز (72 ساعت) در بیمارانی که کاندید عمل جراحی صرع می باشد بیش از 5 روز است.

میانگین امتیازات 5 / 5. تعداد امتیازات 23

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا