بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر یک نوع پیشرونده از زوال عقل یا دمانس است.  زوال عقل یک اصطلاح گسترده تر برای شرایط ناشی از صدمات مغزی یا بیماری هایی است که بر حافظه ، تفکر و رفتار تاثیر منفی میگذارند و زندگی روزمره را مختل می کنند.

طبق گزارش انجمن آلزایمر ، بیماری آلزایمر 60 تا 80 درصد موارد زوال عقل را شامل می شود.  اکثر افراد مبتلا به این بیماری پس از 65 سالگی تشخیص داده می شوند. اگر قبل از آن تشخیص داده شود ، به طور کلی به عنوان بیماری زودرس آلزایمر شناخته می شود.

هیچ درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد ، اما درمان هایی هست که می تواند پیشرفت بیماری را آهسته کند.

حقایق آلزایمر

اگرچه بسیاری از مردم درباره بیماری آلزایمر شنیده اند  اما برخی از آنها دقیقاً نمی دانند که این بیماری چیست.  در اینجا برخی از حقایق در مورد این بیماری ذکر شده است:

• بیماری آلزایمر یک بیماری مزمن مداوم است.
• علائم آن به تدریج ظاهر می شود و تأثیرات آن بر مغز دژنراتیو است، به این معنی که باعث تخریب تدریجی می شود.
• هیچ درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد اما درمان می تواند پیشرفت بیماری را کند کرده و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
• هر کسی می تواند به بیماری آلزایمر مبتلا شود اما برخی افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند که شامل افراد بالای 65 سال و کسانی است که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند.
• آلزایمر و زوال عقل یک چیز نیستند.  بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل است.
• سیر بیماری آلزایمر قابل پیش بینی نیست.  برخی از افراد مدت طولانی با آسیب شناختی خفیف زندگی می کنند ، در حالی که برخی دیگر با شروع سریعتر علائم و پیشرفت سریعتر بیماری روبرو می شوند.

سفر هر فرد با بیماری آلزایمر متفاوت است.

زوال عقل در مقابل آلزایمر

اصطلاحات “زوال عقل” و “آلزایمر” گاهی به جای یکدیگر استفاده می شوند.  با این حال ، این دو یکسان نیستند.  آلزایمر نوعی زوال عقل است.

زوال عقل یک اصطلاح گسترده تر برای شرایطی است که علائم مربوط به از دست دادن حافظه مانند فراموشی و گیجی ایجاد می کند.  زوال عقل شامل بیماری های خاص تری مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون ، آسیب مغزی و سایر موارد است که علائم شناختی ایجاد می کند.

دلایل، علائم و درمان این بیماری ها می تواند متفاوت باشد.

علل و عوامل خطر بروز بیماری آلزایمر

متخصصان هنوز یک علت واحد برای بیماری آلزایمر تعیین نکرده اند اما عوامل خطر را مشخص کرده اند ، از جمله:

• سن : بیشتر افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند ، 65 سال یا بیشتر دارند.
• سابقه خانوادگی:  اگر فامیل درجه یک دارید که به این بیماری مبتلا شده است، احتمال اینکه شما هم مبتلا شوید بیشتر است.
• ژنتیک:  ژنهای خاصی با بیماری آلزایمر مرتبط هستند.

داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر به این معنا نیست که به بیماری آلزایمر مبتلا می شوید. این عوامل فقط سطح خطر شما را افزایش می دهند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خطر ابتلا به این بیماری، با پزشک خود مشورت کنید.

آلزایمر و ژنتیک

در حالی که هیچ دلیل قابل تشخیصی برای آلزایمر وجود ندارد، ژنتیک ممکن است نقش کلیدی را ایفا کند.  یک ژن به طور خاص مورد توجه محققان است. آپولیپوپروتئین ای (APOE) ژنی است که با بروز علائم آلزایمر در افراد مسن ارتباط دارد.

آزمایش خون می تواند تعیین کند که آیا شما این ژن را دارید یا خیر، ژنی که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد.  به خاطر داشته باشید که حتی اگر فردی دارای این ژن باشد ، ممکن است به آلزایمر مبتلا نشود.

برعکس آن نیز صادق است: ممکن است شخصی حتی اگر ژن را نداشته باشد ، به آلزایمر مبتلا شود.  به هیچ وجه نمی توان با اطمینان گفت که آیا فردی به آلزایمر مبتلا می شود یا خیر.

ژن های دیگر نیز می توانند خطر ابتلا به آلزایمر و شروع زودهنگام آن را افزایش دهند.

علائم بیماری آلزایمر

هر کس گاهی اوقات فراموشی را تجربه می کند.  اما افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رفتارها و علائم خاصی را نشان می دهند که با گذشت زمان بدتر می شوند که می تواند شامل موارد زیر باشد:

• از دست دادن حافظه بر فعالیتهای روزانه تأثیر می گذارد، مانند توانایی در به یادآوری قرار ملاقات
• مشکل در انجام کارهای روزمره مانند استفاده از مایکروویو
• مشکل در توانایی حل مسئله
• مشکل در گفتار یا نوشتن
• در مورد زمان ها یا مکان ها دچار گیجی می شوند
• کاهش توانایی قضاوت
• کاهش بهداشت شخصی
• تغییر خلق و خو و شخصیت
• کناره گیری از دوستان ، خانواده و اجتماع

علائم با توجه به مرحله بیماری تغییر می کنند.

مراحل آلزایمر

آلزایمر یک بیماری پیشرونده است ، به این معنی که علائم به تدریج با گذشت زمان بدتر می شوند.  بیماری آلزایمر به هفت مرحله تقسیم می شود:

• مرحله 1. در این مرحله هیچ علامتی وجود ندارد اما ممکن است بر اساس سابقه خانوادگی تشخیص زودهنگام وجود داشته باشد.
• مرحله 2. اولین علائم ظاهر می شوند، مانند فراموشی.
• مرحله 3. اختلالات جسمی و ذهنی خفیف ظاهر می شوند، مانند کاهش حافظه و تمرکز که فقط افراد بسیار نزدیک به بیمار متوجه آن می شوند.
• مرحله 4. آلزایمر اغلب در این مرحله تشخیص داده می شود، اما هنوز خفیف تلقی می شود.  از دست دادن حافظه و ناتوانی در انجام کارهای روزمره مشهود است.
• مرحله 5. علائم متوسط ​​تا شدید نیاز به کمک افراد خانواده یا مراقبین دارند.
• مرحله 6. در این مرحله، یک فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است در کارهای اساسی مانند غذا خوردن و پوشیدن لباس به کمک نیاز داشته باشد.
• مرحله 7. این شدیدترین و آخرین مرحله آلزایمر است.  ممکن است گفتار، حالات چهره و توانایی حرکت از بین برود.

با پیشرفت این مراحل، فرد نیاز به حمایت بیشتر یک مراقب دارد.

شروع زودهنگام

آلزایمر معمولاً افراد 65 سال به بالا را تحت تأثیر قرار می دهد.  با این حال ، ممکن است در سنین 40 یا 50 سالگی نیز رخ دهد.  به این نوع آلزایمر، آلزایمر زودرس می گویند .  حدود 5 درصد از کل افراد مبتلا دچار این نوع آلزایمر می شوند.

علائم شروع زودهنگام آلزایمر می تواند شامل از دست دادن حافظه خفیف و مشکل در تمرکز یا انجام کارهای روزمره باشد.  پیدا کردن کلمات مناسب دشوار است و زمان زیادی نیاز دارد.  مشکلات بینایی خفیف مانند مشکل در تشخیص فاصله ها نیز ممکن است رخ دهد.

تشخیص بیماری آلزایمر

تنها راه قطعی برای تشخیص فرد مبتلا به آلزایمر، بررسی بافت مغزی وی پس از مرگ است.  اما پزشک شما می تواند با استفاده از سایر معاینات و آزمایشات برای ارزیابی توانایی های ذهنی شما، زوال عقل را تشخیص دهد و سایر شرایط را رد کند.

پزشکان با گرفتن سابقه پزشکی شروع می کنند. ممکن است موارد زیر را بپرسند:

•  علائم
•  سابقه پزشکی خانوادگی
•  سایر شرایط سلامتی فعلی یا گذشته
•  داروهای فعلی یا گذشته
•  رژیم غذایی ، مصرف الکل یا سایر عادات سبک زندگی

پزشک شما به احتمال زیاد چندین آزمایش را انجام می دهد تا بتواند تشخیص دهد که آلزایمر دارید یا خیر.

آزمایشات لازم جهت تشخیص

هیچ آزمایش قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد.  با این حال، پزشک شما به احتمال زیاد چندین آزمایش را برای تشخیص انجام می دهد که می توانند آزمایشات ذهنی، جسمی، عصبی و تصویربرداری باشند.

پزشک ممکن است با تست کردن سطح توانایی ذهنی شما شروع کند که می تواند به آنها در ارزیابی حافظه کوتاه مدت، حافظه بلند مدت و توانایی تشخیص مکان و زمان کمک کند.  به عنوان مثال، ممکن است از شما بپرسند:

• امروز چه روزی است
•  رئیس جمهور کیست
•  به خاطر سپردن و به خاطر آوردن یک لیست کوتاه از کلمات

در مرحله بعد، به احتمال زیاد یک معاینه فیزیکی انجام می دهند.  به عنوان مثال، ممکن است فشار خون شما را بررسی کنند، ضربان قلب شما را ارزیابی کرده و درجه حرارت را اندازه گیری کنند.  در برخی موارد، ممکن است نمونه های ادرار یا خون را نیز برای آزمایش جمع آوری کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است یک معاینه عصبی انجام دهد تا سایر تشخیص های احتمالی مانند عفونت یا سکته مغزی را رد کند.  در طول این معاینه، آنها رفلکس ها، تون عضلانی و گفتار شما را بررسی می کنند.

همچنین ممکن است مطالعات تصویربرداری از مغز را درخواست دهد. این مطالعات که تصاویری از مغز ایجاد می کنند، می توانند شامل موارد زیر باشند:

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا MRI که می تواند نشانگرهای کلیدی مانند التهاب، خونریزی و مشکلات ساختاری را نشان دهد.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT).  سی تی اسکن تصاویر اشعه ایکس می گیرد که می تواند به پزشک در جستجوی ویژگی های غیر طبیعی در مغز کمک کند.
• اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET).  تصاویر اسکن PET می تواند به پزشک شما در تشخیص تجمع پلاک آمیلوئید کمک کند.  آمیلوئید یک ماده پروتئینی است که با علائم آلزایمر مرتبط است.

سایر آزمایشاتی که پزشک ممکن است انجام دهد شامل آزمایش خون برای بررسی ژن هایی است که می توانند نشان دهند شما بیشتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر هستید یا خیر.

درمان آلزایمر

هیچ درمان قطعی شناخته شده ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد.  با این حال، پزشک می تواند داروها و سایر روش های درمانی را برای تسکین علائم شما و تاخیر در پیشرفت بیماری تا حد ممکن توصیه کند.

برای مراحل اولیه و متوسط  آلزایمر، پزشک داروهایی مانند  (donepezil (Aricept یا ( rivastigmine (Exelon را تجویز  می کند.  این داروها می توانند سطح بالای استیل کولین را در مغز شما حفظ کنند.  استیل کولین یک نوع انتقال دهنده عصبی است که می تواند به حافظه شما کمک کند.

برای درمان آلزایمر متوسط ​​تا شدید، پزشک ممکن است  donepezil یا  memantine را تجویز کند.  ممانتین می تواند به جلوگیری از اثرات گلوتامات اضافه کمک کند.  گلوتامات یک ماده شیمیایی مغزی است که در بیماری آلزایمر به میزان بیشتری آزاد می شود و به سلول های مغز آسیب می رساند.

پزشک شما همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به درمان علائم مربوط به آلزایمر توصیه کند.  این علائم عبارتند از:

• افسردگی
• بی قراری
• خشونت
• اضطراب
• توهم

سایر درمان ها

علاوه بر دارو، تغییر شیوه زندگی نیز ممکن است به شما در مدیریت بیماری کمک کند. پزشک ممکن است استراتژی هایی را برای کمک به شما یا خانواده تان ارائه دهد مانند:

• تمرکز بر وظایف
• تلاش برای کاهش سردرگمی 
• اجتناب از بحث با بیمار
• استراحت روزانه کافی
• تکنیک های آرام ماندن

برخی معتقدند ویتامین E می تواند از کاهش توانایی های ذهنی جلوگیری کند  اما مطالعات نشان می دهد که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.  قبل از مصرف ویتامین E یا مکمل های دیگر حتما از پزشک خود سوال کنید.  این دارو می تواند با برخی از داروهایی که برای درمان بیماری آلزایمر استفاده می شود تداخل ایجاد کند.

 علاوه بر تغییر شیوه زندگی، چند گزینه جایگزین دیگر وجود دارد که می توانید از پزشک خود در مورد آنها بپرسید.

پیشگیری از آلزایمر

همانطور که هیچ درمان شناخته شده ای برای آلزایمر وجود ندارد، هیچ اقدام پیشگیرانه ای نیز وجود ندارد.  با این حال، محققان بر روی عادات کلی سبک زندگی سالم به عنوان راه هایی برای جلوگیری از زوال شناختی تمرکز می کنند.

 اقدامات زیر ممکن است کمک کننده باشد:

• ترک سیگار
• ورزش منظم
• تمرینات آموزشی شناختی را امتحان کنید.
• از رژیم غذایی گیاهی استفاده کنید.
• آنتی اکسیدان بیشتری مصرف کنید.
• یک زندگی اجتماعی فعال را حفظ کنید.

قبل از ایجاد هر گونه تغییر بزرگ در سبک زندگی خود حتما با پزشک صحبت کنید.

مراقبت از بیمار آلزایمر

اگر یکی از عزیزانتان مبتلا به آلزایمر است، ممکن است مراقبت از او بر عهده شما قرار گیرد.  این یک شغل تمام وقت است که معمولاً آسان نیست، اما می تواند بسیار مفید باشد.

مراقب بودن مهارت های زیادی می طلبد که مهم ترین آنها صبر و شکیبایی است و همچنین خلاقیت، استقامت، و توانایی لذت بردن از کمک به شخصی که برایتان مهم است، را نیاز دارد.

به عنوان یک مراقب، مهم است که هم از عزیزتان و هم از خودتان مراقبت کنید. مسئولیت های این نقش می تواند خطر استرس، تغذیه نامناسب و عدم ورزش را در زندگی شما افزایش دهد.

اگر قرار است نقش مراقب را بر عهده بگیرید، می توانید از مراقبان حرفه ای و همچنین اعضای خانواده کمک بگیرید.

آمار جهانی

 آمار مربوط به بیماری آلزایمر دلهره آور است.

• با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، آلزایمر ششمین علت شایع مرگ و میر در میان بزرگسالان ایالات متحده است.  در میان علل مرگ افراد 65 سال و بالاتر، رتبه پنجم را دارد.
• یک مطالعه نشان داد که 4.7 میلیون آمریکایی بالای 65 سال در سال 2010 به بیماری آلزایمر مبتلا بودند. محققان پیش‌بینی کردند که تا سال 2050، 13.8 میلیون آمریکایی مبتلا به آلزایمر خواهند بود.
• CDC تخمین می‌زند که بیش از 90 درصد افراد مبتلا به آلزایمر تا زمانی که بیش از 60 سال سن ندارند، هیچ علامتی را مشاهده نمی‌کنند.
• آلزایمر یک بیماری هزینه بر است.  طبق گزارش CDC، در سال 2017 حدود 259 میلیارد دلار برای مراقبت از بیماران آلزایمر و زوال عقل در ایالات متحده هزینه شده است.

آلزایمر یک بیماری پیچیده است که ناشناخته های زیادی در آن وجود دارد.  آنچه شناخته شده است این است که این وضعیت با گذشت زمان بدتر می شود اما درمان می تواند به تاخیر در علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.

اگر فکر می کنید که شما یا یکی از نزدیکانتان ممکن است آلزایمر داشته باشید، اولین قدم این است که با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به تشخیص کمک کنند، در مورد آنچه می توانید انتظار داشته باشید صحبت کنند، و در ارتباط گرفتن با خدمات و پشتیبانی به شما کمک کنند.  اگر علاقه مند هستید، آنها همچنین می توانند اطلاعاتی درباره شرکت در کارآزمایی های بالینی به شما بدهند.