ارتباط دو طرفه بین زوال عقل و صرع

این مطالعه برای ارزیابی صرع پس از تشخیص زوال عقل و بالعکس از داده های جمع آوری شده به صورت آینده نگر و یک طرح کنترل موردی تودرتو (nested case-control design)استفاده کرده است.
بر اساس نتایج مطالعه منتشر شده در Neurology ، صرع و زوال عقل به هم پیوسته هستند زیرا بیماران مبتلا به صرع 2 برابر خطر ابتلا به زوال عقل را دارند و کسانی که مبتلا به زوال عقل هستند در معرض خطر ابتلا به صرع هستند.
مطالعات اخیر ارتباط دو طرفه بین زوال عقل و صرع را با شواهد نشان می دهد که خطر ابتلا به تشنج در بیماران مبتلا به زوال عقل را 2 تا 10 برابر افزایش می دهد. مطالعه دیگر افزایش خطر ابتلا به زوال عقل را در میان بیماران صرع گزارش کرد.
هدف مطالعه حاضر استفاده از داده های مطالعه قلب Framingham برای تعیین خطر صرع در بیماران مبتلا به زوال عقل و خطر ابتلا به زوال عقل در بیماران صرع بود.
محققان مطالعه از یک طرح کنترل موردی تودرتو برای ارزیابی صرع پس از تشخیص زوال عقل استفاده کردند. هر بیمار مبتلا به زوال عقل با 3 گروه کنترل رایگان از زوال عقل از گروه های مطالعه قلب اصلی و فرزندان فرامینگهام مطابقت داشت. محققان مطالعه با استفاده از روندی مشابه ، به دنبال تشخیص صرع ، زوال عقل را ارزیابی کردند. در یک تجزیه و تحلیل ثانویه ، آنها نقش سطح تحصیلات و وضعیت آلل آپولیپوپروتئین ε4 (APOE4) در اصلاح ارتباط بین صرع و زوال عقل را ارزیابی کردند.
این مطالعه شامل 4906 بیمار با اطلاعات موجود در مورد صرع و زوال عقل و پیگیری حداقل تا 65 سال بود. از این تعداد 888 بیمار مبتلا به زوال عقل و 90 نفر مبتلا به صرع تشخیص داده شدند.
کنترل های همسان برای هر یک از 660 بیمار مبتلا به زوال عقل در دسترس بود. گروه کنترل شامل 1980 شرکت کننده بدون زوال عقل بود. در طی پیگیری 58 بیمار مبتلا به صرع وجود داشتند که شامل 19 نفر (2.9٪) مبتلایان به زوال عقل و 39 نفر (2.0٪) افرادی که فاقد زوال عقل بودند (نسبت خطر [HR] ، 1.82 ؛ 95٪ CI ، 1.05-3.16 ؛ P = .034). نتایج پس از تنظیم برای آموزش و APOE4 مشابه بود.
در میان 43 بیمار مبتلا به صرع و 129 شاهد بدون صرع ، 51 بیمار مبتلا به زوال عقل حین پیگیری وجود داشت که شامل 18 بیمار (41.9٪) در میان مبتلایان به صرع و 33 بیمار (25.6٪) در بین گروه کنترل بدون صرع (HR ، 1.99 ؛ 95٪ CI ، 1.11-3.57 ؛ P = .021) بود. نتایج پس از تنظیم برای آموزش و APOE4 مشابه بود.
در میان شرکت کنندگان با هر تحصیلات بعد از دبیرستان در مقایسه با بیماران گروه کنترل با همان آموزش ، صرع با تقریباً 5 برابر خطر ابتلا به زوال عقل همراه بود (HR ، 4.67 ؛ 95٪ CI ، 1.82-12.01 ؛ P = 0.001)
این مطالعه محدودیت های زیادی داشت ، از جمله وجود سردرگمی سکته مغزی بالینی ، عدم توانایی در حساب کردن اثر داروی ضد تشنج بالقوه در تشخیص زوال عقل ، از دست دادن داده ها در مورد فراوانی تشنج ، و شامل یک جمعیت عمدتا قفقازی ، تعمیم نتایج عمومی .
محققان این مطالعه نتیجه گیری کردند: “بین صرع و زوال عقل ارتباط دو طرفه وجود دارد که هر دو بیماری خطر ابتلا به دیگری را تقریباً 2 برابر افزایش می دهد.”