یک هیئت بین المللی از متخصصان ،اولین مجموعه توصیه ها را بر اساس اقدامات بالینی فعلی و شواهد علمی برای استفاده از روشهای درمانی رژیم کتوژنیک (KDT) در بزرگسالان مبتلا به صرع مقاوم به دارو منتشر کرده است.
این گروه می گوید ، همانطور که در کودکان مبتلا به صرع ، رژیم کتوژنیک در بزرگسالان مبتلا به صرع نیز می تواند ایمن و موثر باشد اما فقط با حمایت متخصصان پزشکی آموزش دیده در استفاده از آنها انجام می شود.
اولین نویسنده ، مکنزی سروونکا ، MD ، مدیر مرکز رژیم صرع بزرگسالان ، دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز ، بالتیمور ، مریلند ، به اخبار پزشکی Medscape گفت: “انگیزه کلید پیروی موفقیت آمیز از رژیم کتوژنیک است.”
سروونکا گفت: “بیمارانی که خودمختار هستند ، نیاز به انگیزه شخصی دارند و همچنین داشتن یک ساختار پشتیبانی قوی نیز مهم است. برای آن دسته از بیماران که تحت تابعیت هستند ، مراقبان مراقبت از آنها باید انگیزه لازم برای مدیریت رژیم غذایی خود را داشته باشند.”
این رهنمودها به صورت آنلاین در تاریخ 30 اکتبر در Neurology Clinical Practice منتشر شد.
رژیم کتوژنیک رژیم های غذایی پرچرب ، کم کربوهیدرات و پروتئین کافی هستند که متابولیسم چربی و تولید کتون را القا می کنند. علی رغم استفاده از آن به عنوان یک درمان ضد انحصاری موثر از دهه 1920 همچنان در عصب شناسی بزرگسالان جدید است.
علاوه بر این ، در حالی که دستورالعمل های مشخصی برای رژیم کتوژنیک وجود دارد تا تشنج را در کودکان کاهش دهد ، تاکنون هیچ توصیه رسمی برای بزرگسالان وجود ندارد.
Cervenka و یک تیم بین المللی با استفاده از تجربه متخصصان در 20 مرکز با استفاده از رژیم کتوژنیک در بیش از 2100 بزرگسال مبتلا به صرع در 10 کشور ، توصیه هایی را در مورد استفاده از رژیم کتوژنیک در بزرگسالان ارائه دادند.
هیئت مدیره خاطرنشان می کند ، “با مشخصات عارضه جانبی نسبتاً ملایم و احتمال کاهش تشنج در تقریباً 60٪ بزرگسالان مبتلا به صرع مقاوم به دارو ، رژیم کتوژنیک باید بخشی از لیست گزینه های موجود باشد.”
آنها می گویند رژیم کتوژنیک مناسب برای بزرگسالان مبتلا به انواع تشنج و سندرم صرع است که این روش درمانی در کودکان موثر است.
این موارد شامل کمپلکس اسکلروزیس توبروس ، سندرم Rett ، سندرم لنوکس-گاستوت ، سندرم کمبود نوع 1 حمل کننده گلوکز (G1DS) ، صرع های جنرالیزه ژنتیکی و صرع کانونی به دلیل اختلالات اساسی مهاجرت و مقاوم در برابر داروهای ضد تشنج است.
با این حال ، با توجه به پیش بینی بالاتر میزان بهبود تشنج از طریق این مسیر ، برای بزرگسالان مبتلا به صرع کانونی مقاوم به دارو باید ابتدا ارزیابی جراحی انجام شود .
کارشناسان تقریباً در همه مراکز گزارش می دهند که از دو یا چند رژیم کتوژنیک استفاده می کنند. نود درصد از رژیم اتکینز اصلاح شده ، 84 درصد از رژیم کتوژنیک کلاسیک و 63 درصد از رژیم کتوژنیک اصلاح شده و / یا درمان با شاخص گلیسمی پایین استفاده می کنند.
بیش از نیمی از مراکز (58٪) از روغن تری گلیسیرید با زنجیره متوسط در ترکیب با رژیم کتوژنیک دیگر برای تقویت تولید بدن به کتون استفاده می کنند.
مهمترین عوامل تأثیرگذار در انتخاب رژیم کتوژنیک سهولت استفاده از رژیم غذایی برای بیمار (100٪) و اولویت بیمار و / یا مراقب ، تنظیم منزل و نحوه تغذیه (هر کدام 90٪) است.
این هیئت توصیه می کند که رژیم کتوژنیک متناسب با نیازهای فرد ، با در نظر گرفتن خصوصیات جسمی و روحی وی ، شرایط زمینه ای پزشکی ، ترجیحات غذایی ، نوع و میزان حمایت خانواده و دیگران ، سطح خودکفایی ، عادات ، و سهولت پیروی از رژیم غذایی تنظیم شود.
سروونکا گفت: “بیشتر تفاوت های توصیه های کودک و بزرگسال مربوط به انطباق است. اغلب این چالش برای بزرگسالان بیش از کودکان است.”
این پانل توصیه می کند که ایده های مربوط به دستور العمل ها ، آموزش های فردی در مورد رژیم غذایی کتوژنیک را از یک متخصص تغذیه راهنمایی برای برنامه ریزی و تهیه غذا قبل از شروع رژیم غذایی به بیماران بزرگسال ارائه دهید. آنها خاطرنشان می كنند كه این بیشترین احتمال موفقیت را خواهد داشت ، زیرا بیماران اغلب گزارش می كنند كه برای مقابله با محدودیت های كربوهیدرات مشكل دارند.
“در عمل کودکان ، پاسخ دهندگان مثبت معمولاً قبل از در نظر گرفتن از شیر گرفتن 2 سال در رژیم کتوژنیک باقی می مانند. رژیم کتوژنیک در بزرگسالان محدود به زمان نیست. با این حال ، حداقل 3 ماه رژیم کتوژنیک قبل از هرگونه قضاوت در مورد پاسخ توصیه می شود ” .
این هیئت به موارد منع مصرف و هشدارهای متابولیکی مطلق در مورد مشکلات تغذیه ، اختلال عملکرد دستگاه گوارش و هضم غذا برای کودکان و بزرگسالان یکسان اشاره دارد.
با این حال ، آنها اضافه می کنند که طیف وسیعی از بیماری های بزرگسالان مانند چربی خون ، بیماری های قلبی ، دیابت ، تراکم استخوان کم و بارداری “باعث استفاده بیشتر از رژیم کتوژنیک ، احتیاط و نظارت بیشتر می شود.”
فراتر از صرع
این رهنمودها همچنین خواستار انجام مطالعات بیوشیمیایی قبل از رژیم کتوژنیک برای غربالگری بزرگسالان برای وجود ناهنجاری های قبلی و ایجاد مرجعی برای مقایسه نتایج پیگیری پس از 3 ، 6 و 12 ماه و سپس سالانه یا در صورت لزوم است.
آنها همچنین خاطر نشان می کنند که مطالعات متابولیکی مانند اسید آلی ادرار و سطح آمینو اسید سرم در بزرگسالان معمولاً لازم نیست مگر اینکه سوظن بالینی شدیدی برای یک اختلال متابولیک اساسی وجود داشته باشد.
ارزیابی ژنتیکی به روز شده نیز ممکن است در بزرگسالان دارای ناتوانی ذهنی و صرع با علت ناشناخته مورد توجه قرار گیرد. اسکن تراکم مواد معدنی استخوان سریال ممکن است هر 5 سال یکبار انجام شود.
این دستورالعمل ها همچنین برای نظارت بر کتون (βHB خون یا AA ادرار) در طی ماه های اولیه رژیم کتوژنیک به عنوان نشانه ای از انطباق و پاسخ بیوشیمیایی درخواست می کنند.
تنظیمات رژیم غذایی باید بر روی بهینه سازی پاسخ درمانی ، به حداقل رساندن عوارض جانبی و حداکثر پایداری باشد.
به بزرگسالان مبتلا به رژیم کتوژنیک نیز باید توصیه شود از مکمل های مولتی ویتامین و مواد معدنی استفاده کنند و مایعات زیادی بنوشند.
این هیئت می گوید شواهد در حال ظهور همچنین از استفاده رژیم کتوژنیک در سایر اختلالات عصبی بزرگسالان مانند میگرن ، بیماری پارکینسون ، زوال عقل و مولتیپل اسکلروزیس پشتیبانی می کند.
با این حال ، هیئت می گوید شواهد بیشتری برای هدایت توصیه های استفاده از رژیم کتوژنیک در سایر شرایط عصبی لازم است.
