من بعنوان پزشک و استاد دانشگاه ، دائماً تحت تأثیر اطلاعات غیرقانونی منتشر شده مربوط به COVID-19 قرار گرفته ام. من به طور معمول با باورهای غلط درمورد تاثیر استفاده از ماسک ها در گسترش ویروسی روبرو می شوم. یا به من گفته می شود که نوشیدن الکل یا شیر خام و غیر پاستوریزه با ویروس مقابله می کند یا مصرف فلفل تند درغذا، بیماری های ویروسی را از بین می برد.
برخی از این سردرگمی ها مربوط به اطلاعات مختلفی است که در این همه گیری مشاهده می شود. این البته به سطح دانش اولیه علمی و سواد بهداشتی در عموم جامعه مربوط نیز می شود. در یک مطالعه اخیراً که از بیش از 1500 بزرگسال آمریکایی خواسته است بین عناوین واقعی و نادرست COVID تمایز قایل شوند ، نشان داد که درصورت داشتن دانش عمومی بالاتر و علمی اعتقاد به عناوین کاذب کاهش می یابد. این نشان می دهد که می توان با ابزارهای ساده به کاهش اعتقادات ناشی از اطلاعات نائل شد.
صرف نظر از اینکه اطلاعات چگونه منتقل می شود اینکه چه کسی آن را ابلاغ می کند نیز مهم است. راهنمایی های بهداشت عمومی که از سوی دولت ارایه میشود در پایین ترین ضریب اعتماد عمومی قرار دارد ، به این معنی که پیام رسانی دولت ممکن است انگیزه کمی در جذب واکسن COVID ایجاد کند. تحقیقات قبلی حاکی از آن است که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند تأثیر زیادی در هنگام واکسیناسیون داشته باشند ، بنابراین جو بی اعتمادی و اطلاعات غلط موجود باعث می شود نقش ارائه دهندگان خدمات بهداشتی اهمیت بیشتری پیدا کند. ارایه دهندگان خدمات بهداشتی باید در خصوص نحوه انتقال اطلاعات علمی تخصصی مراقبت نمایند تا نتیجه بدست امده از توصیه های ایشان منجر به پذیرش واکسن به عنوان یک اولویت فوری شود. واضح است که اگاه کردن متخصصان مراقبت های بهداشتی به اطلاعات وراهکارهای موثردر مقابله با باورهای خرافی، عاملی اساسی در بهبود تمایل به واکسن و پایان دادن به این بیماری همه گیر است.
اما همچنین باید فراتر از همه گیر کنونی فکر کنیم. در دراز مدت ، ما باید درسهایی را که از COVID-19 آموخته ایم جمع آوری کنیم و از آنها برای آموزش متخصصان بهداشت خود در مورد روشهای ارتباطی مقابله با باورهای غلط استفاده کنیم. ما باید سواد علمی ابتدایی را در سطح عمومی ، از کودکان در سن مدرسه ، بهبود دهیم. ما باید دانش اولیه مردم را در مورد نحوه کار سیستم ایمنی بدن و نحوه انتشار میکروب ها برای رویارویی آنها با سوالات مهم شان هنگام مواجهه با خرافات، افزایش دهیم. متخصصانی که می خواهند چرخه فقر را بشکنند ، معمولاً مباحثی مانند امتیازات اعتباری ، سرمایه گذاری برای بازنشستگی یا بانکداری را در کنار ریاضیات تدریس می کنند تا سواد مالی پایه دانشجویان را بهبود ببخشند. به همین ترتیب ، فارغ التحصیل دبیرستان باید درک اساسی از نحوه کار بدن و عواملی که باعث سلامتی خود و جامعه آنها می شود ، داشته باشد.
برای ایجاد یک جمعیت کاملاً باسواد در مبانی بهداشت ، ما بیش از یک کلاس زیست شناسی نیاز به آموزش داریم – ما به یک روش چند رشته ای در آموزش و پرورش نیاز داریم که شامل علوم ، تاریخ ، جامعه شناسی ، علوم سیاسی و مدنی باشد. دانش آموزان باید تاریخچه سلامتی را درک کنند – به عنوان مثال ، چه اتفاقی در طی همه گیرهای قبلی رخ داده است؟ آنها همچنین باید عوامل اجتماعی را که بر سلامتی تأثیر می گذارد ، از جمله فقر ، مسکن ، حمل و نقل ، دسترسی به غذا ، تبعیض و غیره را درک کنند. آنها باید درک کنند که سیاست های دولت چگونه بر سلامتی تأثیر می گذارد و چگونه اقدامات آنها (به عنوان مثال ، سیگار کشیدن ، رانندگی بدون احتیاط یا واکسیناسیون) می تواند بر سلامت خود و جامعه آنها تأثیر بگذارد.
چرا همه اینها مهم است؟
همانطور که تغییرات آب و هوایی تسریع می شود و حیوانات برای فرار از محیط های سخت تر حرکت می کنند ، با گونه هایی روبرو می شوند که در غیر این صورت ممکن نیست و طولی نمی کشد که شاهد ظهور ویروس های جدیدتری خواهیم بود. در همین حال ، بدتر شدن آلودگی هوا ممکن است بر توانایی ریه های ما در جلوگیری از ویروس های جدید تأثیر بگذارد و شرایط مزمن مانند چاقی و دیابت بر توانایی سیستم ایمنی بدن ما در مبارزه با آنها تأثیر می گذارد. ما به جمعیت باسوادتر علمی نیاز داریم که بتواند خطرات را درک کند ، اگر پیام های مختلفی را می شنود ، واقعیت را از داستان جدا کند و نقش خود را در تأثیرگذاری بر سلامتی دیگران درک کند ، سوالات درستی را بپرسد. همه گیری بعدی ممکن است در مدت زمان کمتری از آنچه ما فکر می کنیم در راه باشد ، اما الزاما نمیتواند مسبب تحمیل خساراتی برای این فرد شود. نسلی که اصول بهداشت و علوم را می فهمد می تواند تفاوت را ایجاد کند.
