ورزش برای بیماران ام اس

ورزش و بیماری ام اس

برای اینکه سیستم ایمنی بدن شما با وجود بیماری ام اس در بهترین حالت خود باشد، ورزش کمک کننده است. ورزش با تنظیم بدن بر روی کارآمدترین حالت، به طور غیرمستقیم به سیستم ایمنی بدن شما کمک می کند.

یک برنامه غذایی و ورزشی مناسب انگیزه و استقامت میطلبد. عضله کالری بیشتری نسبت به چربی می سوزاند، بنابراین ورزش برای حفظ یا افزایش میزان عضله ضروری است. یک پوند عضله می تواند تقریباً 25 برابر بیشتر از یک پوند چربی، کالری بسوزاند. بافت عضلانی بیشترین انرژی را مصرف می کند و بنابراین میزان استفاده بدن از انرژی را تعیین میکند. ورزش میزان متابولیسم را افزایش میدهد. بدون یک رژیم مناسب، فرد با سرعت کمتری وزن خود را از دست می دهد و در نتیجه احتمال موفقیت فرد در جلوگیری از اضافه وزن کمتر است.

ورزش میتواند به کاهش علائم بیماری ام اس کمک کند، اما برای موفقیت یک برنامه ورزشی باید اقدامات احتیاطی را انجام دهید. هیچگاه در انجام هرگونه ورزش افراط نکنید زیرا میتواند برای مبتلایان به ام اس نتیجه مثبتی نداشته باشد. اگر در این کار زیاده روی کنید یک سیستم عضلانی را که قبلاً به خطر افتاده است خسته میکنید، درد را افزایش دهید و باعث میشوید که بدن و ذهن شما بیش از حد تحت فشار قرار گیرد، بیش از حد کار کند و خسته شود. هرگز تا حد خستگی ورزش نکنید.

تحرک بدنی برای داشتن زندگی سالم تر و طولانی تر بسیار مهم است. فعالیت بدنی می تواند به کاهش استرس کمک کرده و در کل احساس سلامتی ایجاد کند. فعالیت بدنی همچنین می تواند به دستیابی و حفظ وزن سالم و کاهش خطر بیماری های مزمن کمک کند. مزایای فعالیت بدنی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عزت نفس و احساس سلامتی را بهبود میبخشد.
• سطح آمادگی جسمانی را افزایش میدهد.
• به ساخت و نگهداری استخوان ها، عضلات و مفاصل کمک می کند.
• استقامت و قدرت عضلات را بهبود میبخشد.
• انعطاف پذیری و وضعیت بدن را افزایش میدهد.
• به مدیریت وزن بدن کمک میکند.
• خطر ابتلا به بیماری های قلبی، سرطان روده بزرگ و دیابت نوع 2 را کاهش می دهد.
• به کنترل فشار خون کمک می کند.
• احساس افسردگی و اضطراب را کاهش می دهد.

فعالیت بدنی و تغذیه با هم برای سلامتی بیشتر تلاش می کنند. به طور کلی، فعال بودن باعث افزایش میزان مصرف کالری میشود. با بیشتر شدن سن افراد متابولیسم بدن هم کاهش می یابد، بنابراین حفظ تعادل انرژی به فعالیت بیشتر و تغذیه کمتر احتیاج دارد.

برخی از انواع فعالیت های بدنی که مخصوصاً مفید هستند:

چقدر ورزش کنیم؟

پیشنهاد می شود که حداقل، بیشتر روزها یا ترجیحاً هر روز، فعالیت متوسطی را به مدت 30 دقیقه انجام دهید. این فعالیت در کنار فعالیتهای معمول روزمره است. افزایش شدت یا زمان فعالیت می تواند مزایای بیشتری برای سلامتی داشته باشد و ممکن است برای کنترل وزن بدن مورد نیاز باشد.

برای جلوگیری از افزایش وزن ممکن است حدود 60 دقیقه در روز فعالیت بدنی متوسط لازم باشد. برای کسانی که وزن کم کرده اند، ممکن است حداقل 60 تا 90 دقیقه در روز برای حفظ کاهش وزن لازم باشد. در عین حال نباید از میزان کالری بیش از حد عبور کرد. کودکان و نوجوانان باید حداقل 60 دقیقه در هر روز یا بیشتر روزها از نظر جسمی فعال باشند.

در حالی که 30 دقیقه در روز فعالیتهای بدنی با شدت متوسط فواید سلامتی دارد، فعالیت طولانی مدت یا انجام فعالیتهای شدیدتر حتی می تواند فواید سلامتی بیشتری نیز به همراه داشته باشد. با این کار کالری بیشتری در هر ساعت مصرف می شود. مهم نیست که چه فعالیتی انتخاب کردید، می توان آن را یکباره انجام داد، یا در طول روز به دو یا سه قسمت تقسیم کرد. حتی جلسات 10 دقیقه ای فعالیت نیز در اندازه فعالیت کلی شما حساب می شود.

بیشتر بزرگسالان نیازی به مراجعه به درمانگر خود قبل از شروع ورزش متوسط ندارند. با این حال مردان بالای 40 سال و زنان بالای 50 سال که قصد دارند یک فعالیت بدنی شدید را شروع کنند، باید با یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی مشورت کنند.

افرادی که یکی از شرایط زیر را، همانند بیماری ام اس، دارند و باید با یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی در زمینه طراحی یک برنامه ایمن برای فعالیت بدنی مشورت کنند:

انواع ورزش

ممکن است ورزش کردن با بیماری ام اس دشوارتر باشد، اما روش هایی وجود دارد که می تواند تمام سطوح توانایی را در خود جای دهد. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به ام اس به وضوح از ورزش سود میبرند. حتی افراد مبتلا به بیماری پیشرفته نیز میتوانند از مزایای این تمرینات – هرچند کوچک – بهره مند باشند. افرادی که مبتلا به ام اس هستند از تناسب اندام مانند افرادی که به ام اس مبتلا نیستند، سود میبرند.

انواع مختلف ورزش به روش های مختلفی به بدن کمک می کند. ورزش های هوازی (مانند پیاده روی) تناسب قلب و ریه ها را بهبود می بخشد. تمرین با وزنه یا تمرینات استقامتی باعث بهبود قدرت میشود. تمرینات تنفسی به بهبود عملکرد ریه ها کمک می کند. تقریباً همه می توانند نوعی از فعالیت بدنی سالم را پیدا کنند که هم چالش برانگیز باشد و هم سرگرم کننده. برای هر آنچه که انتخاب کردید، اهداف واقع بینانه تعیین کنید. مطالعات نشان میدهد که افرادی که به آرامی شروع می کنند در پایان به موفقیت بیشتری می رسند.

آب یک محیط ایده آل برای ورزش اندام و عضلات ضعیف است. جاذبه کاهش یافته و کشش سطحی بیشتر آب باعث میشود دامنه حرکت و انعطاف پذیری بیشتری نسبت به خشکی داشته باشید. آب همچنین یک اثر خنک کننده ایجاد می کند، که میتواند از گرم شدن بیش از حد بدن – که غالباً دلیل بدتر شدن موقتی ام اس است – جلوگیری کند.

یوگا نوعی ورزش است که در آن بدن خود را به موقعیت هایی منتقل می کنید که عضلات و مفاصل را کشیده و آنها را قویتر میکند. یوگا همچنین به کاهش استرس کمک می کند. بسیاری از مبتلایان به ام اس اغلب گزارش کرده اند که پس از تمرین یوگا، آرامش بیشتری دارند و از شدت علائم آنها کاسته میشود. آنها قادر به احساس بیشتر در ساق ها و پاهای خود و حرکت آسان پاهای خود هستند. حالت های بدنی یوگا از طریق تمرینات کششی باعث کاهش تنش عضلانی می شود و این باعث آرامش بدن و ذهن میگردد. اعصاب در طی یوگا ماساژ و کشیده می شوند، تنش را آزاد می کنند و توانایی ارتباط اعصاب با عضلات و سایر قسمت های بدن را افزایش میدهند.

مراقبت های تمرینی ویژه

نگرانی بسیاری از مبتلایان به ام اس این است که ورزش میتواند باعث عود بیماری شود که درست نیست. هیچ یک از مطالعات نشان نداده اند که ورزش منجر به افزایش فعالیت یا عود بیماری ام اس می شود.

برخی از افراد مبتلا به ام اس به گرما حساسند، بدان معناست که علائم آنها یا شروع شده یا با افزایش دمای بدن بدتر میشوند. این اتفاق می تواند به راحتی هنگام ورزش رخ دهد.

حساسیت به گرما (یا افزایش دمای مرکزی بدن) علائم ام اس را برای 80٪ از مبتلایان به ام اس افزایش میدهد و هنگام ورزش ممکن است دچار بی حسی، گزگز یا تاری دید شوند. این علائم ام اس نباید هشدار دهنده تلقی شوند زیرا موقتی بوده و باید در عرض نیم ساعت پس از قطع ورزش کاهش یابند. آنها عود واقعی بیماری نیستند، اما ممکن است مدت زمان ورزش را محدود کنند.

برای غلبه بر حساسیت به گرما، بسیاری از افراد مبتلا به ام اس بدن خود را قبل یا هنگام ورزش خنک می کنند. افراد می توانند خود را در آب سرد قرار دهند، دوش آب سرد بگیرند، از کیسه های یخ استفاده کنند یا نوشیدنی های سرد بنوشند. خنک سازی در حین ورزش با ورزش در آب – مانند شنا یا ورزش هوازی در آب – به همراه مصرف نوشیدنی های سرد و یا پوشیدن لباس خنک کننده مخصوص قابل انجام است.

باید توجه داشته باشید که خنک سازی برای همه مفید نیست. حساسیت به دما در مبتلایان به ام اس متفاوت است و گرما در واقع به بعضی از افراد کمک می کند. باید هنگام تصمیم گیری برای اینکه چه چیزی برای شما بهتر است، در مورد آن فکر کنید.

چه چیزی برای شما بهتر است؟

پاسخ هر فرد به ورزش متفاوت است. بنابراین اگر به نظر نمیرسد که ورزش به شما کمک میکند، ناامید نشوید. نوع و شدت بیماری شما میتواند کمک کردن یا نکردن ورزش به شما را تعیین کند. به همین دلیل مهم است که برای ایجاد برنامه ورزشی خود با پزشک خود مشورت کنید.

پزشک می تواند به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید آیا علائم مشخصی از بیماری ام اس وجود دارد که ورزش های خاصی می توانند در مورد آن کمک کنند یا خیر. سپس با هم می توانید نوع ورزش، انواع ترکیبات و میزان آن را به گونه ای که برای شما مناسب است، انتخاب کنید. ورزش متوسط به مدت 20 دقیقه در روز می تواند فوایدی مشابه تمرینات شدید داشته باشد که شما را خسته میکند و عرق شما را در می آورد. برنامه شما باید بر اساس نیازهای منحصر به فرد شما بوده و در صورت نیاز تغییر کند.