درمان میگرن با طب سنتی و روش خانگی با گیاهان دارویی

اگر شما یکی از افراد بیشماری باشید که مبتلا به میگرن است، می‌دانید که میگرن چیزی بیش از یک سردرد می باشد. سردرد شدید، ضربانی و طاقت فرسای میگرن می‌تواند فرد را ناتوان کند. طبق گزارشات بنیاد تحقیقات میگرن (Migraine Research Foundation)، بیش از 90 درصد افرادی که مبتلا به میگرن هستند نمی‌توانند به طور طبیعی در هنگام حمله میگرن کار یا فعالیت کنند.
بیشتر افرادی که تجربه میگرن دارند، دارو را انتخاب می‌کنند. اما بسیاری از افراد توجه خود را به درمان های طبیعی، نظیر تکنیک های آرامش و درمان های گیاهی، معطوف می‌کنند.
سال ها قبل از پیدایش پزشکی نوین، فرهنگ های سراسر جهان برای درمان سردرد و سایر علائم شایع میگرن، داروهایی گیاهی تولید کردند. بسیاری از این سنت های گیاهی در طول زمان باقی ماندند. اگرچه اثربخشی اکثر درمان های گیاهی میگرن تماماً از راه و روش علمی بررسی نشده است، بسیاری از آنان به سرعت در حال پذیرفته شدن توسط جامعه پزشکی نوین هستند و نوعی درمان میگرن با طب سنتی محسوب می شوند.

همواره در هنگام استفاده از داروهای گیاهی با احتیاط عمل کنید. قبل از مصرف هرگونه درمان دارویی یا گیاهی، متخصص بهداشت و درمان را از تصمیم خود آگاه کنید. بسیاری از گیاهان با سایر داروها تداخل دارند.

گیاهان دارویی موثر بر سردردهای میگرنی جهت درمان میگرن با طب سنتی

بابونه گاوی (Feverfew) یا تاناستوم پارتنیوم (Tanacetum parthenium)

ابتدا در یونان باستان در اوایل قرن پنجم قبل از میلاد استفاده شد. بابونه گاوی (یا “بابونه وحشی (Featherfew)”) برای درمان بیماری های متنوعی ـ شامل تب، خیز و التهاب – مورد استفاده قرار می‌گرفته است. مردم به طور گسترده ای از این گیاه برای تسکین دردهایی نظیر سردرد در قرن اول استفاده می‌کردند.
این گیاه بومی کوه های بالکان (Balkan) است ولی امروزه تقریباً در همه جای جهان یافت می‌شود. فرهنگ های اروپای شرقی از بابونه گاوی به طور سنتی برای سردردها، نیش حشرات و سایر دردها بهره می‌بردند. امروزه از این گیاه استفاده های بیشتری جهت درمان بیماری های زیر می‌شود:

• میگرن
• گیجی سر (Dizziness)
• التهاب
• مشکلات تنفسی

بابونه گاوی معمولاً با خشک کردن برگ ها، گل ها و ساقه ها آماده می‌شود. از این ترکیب برای ساخت مکمل ها و عصاره ها استفاده می‌گردد. بعضی فرهنگ ها برگ های خام را مصرف می‌کنند.
یک بررسی در سال 2011 پیشنهاد داد که بابونه گاوی درمان مؤثری برای میگرن، تب، سرماخوردگی معمولی و التهاب مفصل (Arthritis) است. بررسی کاکرین (Cochrane) از پنج کارآزمایی بالینی بزرگ، عدم تأثیر یا تأثیر کم این درمان را برای اکثریت افراد مبتلا به میگرن نشان داد.
بابونه گاوی ممکن است عوارض جانبی اندکی نظیر نفخ شکم، زخم های شانکر و حالت تهوع ایجاد کند. شما ممکن است عوارض جانبی متوسطی را در هنگام قطع مصرف ـ شامل مشکل در به خواب رفتن، افزایش سردردها و درد مفصل ـ تجربه کنید.
زنان باردار، افرادی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می‌کنند و افرادی که به گیاهان خانواده دیزی (Daisy) حساسیت دارند، نباید از بابونه گاوی استفاده کنند.

گیاه سایبان (Butterbur) یا پتاسیتس هیبریدوس (Petasites hybridus)

گیاه سایبان (بابا آدم جنگلی) در مناطق مرطوب و باتلاقی اروپا، آسیا و آمریکای شمالی یافت می‌شود. زمانی مردم از برگ های این گیاه برای بسته بنده و محافظت از کره (Butter) در هوای گرم استفاده می‌کردند، بنابراین در اسم آن (Butterbur) از نام کره (Butter) استفاده شده است. این گیاه در طول تاریخ برای مقاصد گوناگونی استفاده شده است. دیوسکوریدس (Dioscurides)، پزشک یونانی، در اصل از این گیاه به عنوان درمانی برای زخم پوست بهره می برده است. از آن زمان تاکنون، این گیاه برای درمان بیماری های مختلفی مصرف شده است:

• سردرد
• آسم
• آلرژی
• سرفه
• تب
• مشکلات گوارشی
• درد منتشر

بیشتر درمان های گیاهی از عصاره خالص ریشه این گیاه ـ پتاسیتس ـ به صورت قرص برای درمان سردرد و میگرن استفاده می‌کنند. یک مطالعه در سال 2012 که در مجله Neurology چاپ شده، نتایج حاصل از مطالعات پیشین ـ اینکه پتاسیتس در صورت مصرف روزانه دو دوز 50 تا 75 میلی گرمی، در پیشگیری از میگرن مؤثر است ـ را پشتیبانی می‌کنند.
اگر در اروپا زندگی می‌کنید، ممکن است به دست آوردن گیاه سایبان برای شما دشوار باشد. انگلستان و آلمان هر دو به دلیل نگرانی از ایمنی تولیدکنندگان عمده گیاه سایبان، فروش آن را منع کرده اند.

نعناع فلفلی (Peppermint) یا منتا بالسامی (Mentha x Balsamea)

این گیاه که ترکیبی از نعنای دشتی (Spearmint) و نعنای آبی (Watermint) است در سراسر آمریکای شمالی، اروپا و آسیا رشد می‌کند. برگ ها و روغن های ضروری نعنای آبی، برای مقاصد درمانی و آشپزی استفاده می‌شود. علاوه بر درمان سردرد، این گیاه برای موارد زیر نیز استفاده می‌شود:

• اسپاسم
• دندان درد
• مشکلات گوارشی
• حالت تهوع

روغن نعنای فلفلی و ترکیب فعال آن، منتول (Menthol)، به شکل کپسول های مایع قابل دسترسی است. نسخه هایی از آن به صورت چایی نیز برای دم کردن آسان در دسترس هستند. یک مطالعه در سال 2012 که در مجله International Journal of Clinical Practice چاپ شده، کشف کرد که منتول برای متوقف کردن درد میگرن و کاهش حالت تهوع ـ در صورت استفاده در پیشانی و گیجگاه ها در غلظت 10 درصد ـ مؤثر است.
تحقیقات درباره اثربخشی بالینی آن محدود است اما روغن موضعی نعناع فلفلی ممکن است برای تسکین درد میگرن، درمان گیاهی خوبی باشد. روغن نعناع فلفلی به علت فراوانی آن در داروخانه ها و مراکز غذایی سالم، یکی از آسان ترین درمان های گیاهی برای مصرف است.

درخت بید (Willow) یا گونه های سالیکس (Salix spp.) 

عصاره پوست درخت بید (Willow bark extract/WBE) برای تولید آسپیرین (Aspirin) ـ یک داروی ضدالتهاب، کاهنده تب و مسکن معروفی که بدون نسخه پزشک نیز در دسترس است ـ استفاده می‌شده است. عصاره پوست درخت بید حاوی یک ماده ضدالتهابی به نام سالیسین (Salicin) می‌باشد. یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که عصاره پوست درخت بید یک آنتی اکسیدان مؤثر نیز است.

بید درختی است که در آسیا، اروپا و آمریکای شمالی یافت می شود. از این درخت از زمان بقراط در 400 سال قبل از میلاد نیز استفاده شده است، زمانی که مردم پوست درخت بید را می جویدند تا از خواص ضدالتهابی و مسکنی آن بهره ببرند. بعدها درخت بید در چین و اروپا برای سردرد، التهاب استخوانها و مفاصل (Osteoarthritis)، التهاب تاندون (Tendonitis) و درد کمر استفاده شد.

زنجبیل (Ginger) یا زینجیبر افیسیناله (Zingiber officinale)

زنجبیل یک گیاه استوایی در آسیا است. این گیاه به عنوان داروی گیاهی به مدت 2000 سال در چین مورد بهره قرار گرفته و همچنین گیاهی پرطرفدار در داروهای هندی و عربی از زمان باستان بوده است. زنجبیل به صورت سنتی به عنوان دارویی برای موارد زیر استفاده می شده است:

• سردرد
• درد شکم
• حالت تهوع
• التهاب مفاصل (Arthritis)
• علائم سرماخوردگی و آنفلوآنزا
• مشکلات عصبی

زنجبیل به خوبی به عنوان دارویی ضد التهابی، ضد ویروسی، ضد قارچی و ضد باکتریایی اثبات شده است. به علاوه، یک مطالعه در سال 2014 که در مجله Phytotherapy research منتشر شده نشان داده که مزایای پودر زنجبیل با سوماتریپتان (Sumatriptan) ـ داروی شایعی که برای میگرن تجویز می شود ـ قابل مقایسه است.
بسیاری از افراد می توانند ریشه، مکمل ها یا عصاره زنجبیل تازه یا خشک شده را تحمل کنند. مراقب باشید که به علت تداخلات دارویی بالقوه، مکمل های زنجبیل را با داروهایی رقیق کننده خون ترکیب نکنید.
کپسول ها و چای زنجبیل هر دو نسبتاً به آسانی در فروشگاه های مواد غذایی یا داروخانه ها در دسترس است. 

کافئین (Caffeine)

مصرف چای های کافئین دار از زمان سلسله مینگ (Ming) در چین رایج شدند. محبوبیت آنها در اروپا در قرون 18 و 19 به شدت افزایش یافت. در طب سنتی چینی، چای سبز در ترکیب با سایر گیاهان برای درد میگرن استعمال می‌شود. قهوه ابتدا در عربستان به رسمیت شناخته شد. منشأ چای یربا ماته (Yerba mate) ـ چای کافئین داری که کمتر شناخته شده است ـ از آمریکای جنوبی می‌باشد.

مردم در بسیاری از فرهنگ های اولیه کافئین را برای درمان موارد زیر مصرف می‌کرده اند:

• سردرد
• فشار خون بالا
• مشکلات معده
• بیماری های مقاربتی
• سرطان
• مشکلات دستگاه گردش خون
• التهاب
• آسیب های پوستی
• بیماری کلیوی

کافئین همچنین در بسیاری از مسکن هایی که بدون نسخه پزشک قابل دسترسی هستند، یافت می شود.
اگرچه کافئین همراه با سایر مسکن ها مکرراً مورد مطالعه قرار گرفته است، به عنوان یک افزودنی سالم و مفید در قرص ها برای افرادی که درد میگرن را تجربه می‌کنند، در نظر گرفته می‌شود. یک مطالعه در سال 2012 دریافت که ترکیبی از 1000 میلیگرم استامینوفن (Acetaminophen) و 130 میلیگرم کافئین بسیار مفید است. به هر حال ترک کافئین و یا مصرف آن هر دو می‌توانند سردرد و میگرن را تحریک کنند.

گیاه سنبل الطیب یا علف گربه (Valerian) یا والریانا افیسینالیس (Valeriana officinalis)

سنبل الطیب گیاه بومی اروپا و آسیا است. این گیاه هم اکنون به طور شایع در آمریکای شمالی یافت می شود. استفاده از سنبل الطیب به یونان و رم باستان ـ از زمان بقراط ـ بازمی گردد. این گیاه چند قرن بعد به عنوان دارویی برای بی خوابی شناخته شد. سنبل الطیب در دهه 1500 به عنوان “التیام دهنده همه چیز” دانسته می شد و برای درمان بیماری های گوناگونی مورد استفاده قرار می گرفت. شامل:

• بی خوابی
• سردرد
• تپش قلب
• لرزش
• اضطراب

از این گیاه گاهی اوقات در درمان های جدید سردرد استفاده می‌شود، اما تحقیقات کافی در مورد آن صورت نگرفته تا کاربردش در رابطه با درد میگرن را تعیین کند. سنبل الطیب را معمولاً به صورت مکمل، چای یا تنتورِ تهیه شده از ریشه خشک شده مصرف می کنند. همچنین عصاره مایع آن به شکل کپسول در دسترس است. در ایران نیز ترکیبات حاوی سنبل الطیب به صورت قرص، کپسول و قطره در دسترس است.

بذر گشنیز (Coriandrum) یا کوریاندروم ساتیووم (Coriandrum sativum)

برای بیش از 7000 سال، مردم فرهنگ های مختلف از بذرهای گشنیز برای خواص درمانی و ادویه ای آن استفاده می کرده اند. گشنیز به دلیل توانایی اش در درمان بیماری های مختلف ـ از آلرژی تا دیابت و میگرن ـ مورد ستایش و تمجید قرار گرفته است. طب سنتی آیورودا (Ayurveda) از گشنیز برای درمان فشار سینوس و سردرد ـ با ریختن آب داغ بر روی دانه های تازه و سپس استنشاق بخار آن ـ بهره گرفته است.

تحقیقات بر روی اثرات دارویی بذر گشنیز عموماً بر روی توانایی آن در درمان التهاب مفاصل و دیابت تمرکز دارد. مطالعات بیشتری مورد نیاز است تا تعیین کند که آیا این دارو به عنوان درمانی برای درد میگرن مناسب است یا نه. به هر حال، قدرت ضدالتهابی بذر گشنیز ممکن است فوایدی برای گروهی از افراد مبتلا به میگرن داشته باشد.‌
بذرهای گشنیز می توانند جویده بشوند و در چای و غذا مورد استفاده قرار گیرند. عصاره های خورکی نیز موجود است.

گیاه دونگ کوئی (Dong quai) یا آنژلیکا سیننسیس (Angelica sinensis)

ریشه این گیاه که از همان خانواده هویج، جعفری و کرفس است، به عنوان ادویه، نیروبخش و کرم دارویی برای بیش از 1000 سال ـ به ویژه در درمان های ژاپنی، چینی و کره ای ـ مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه از این گیاه در ترکیب با سایر گیاهان برای درمان موارد زیر استفاده می‌شود:

• سردرد
• خستگی
• اتهاب
• درد عصب

علی رخم تاریخچه ریشه گیاه دونگ کوئی، به اندازه کافی مورد مطالعه قرار نگرفته تا به عنوان یک درمان مؤثر برای درد میگرن پیشنهاد شود.

روغن اسطوخودوس (Lavender oil) یا لاواندولا آنگوستیفولیا (Lavandula angustifolia)

روغن اسطوخودوس که با بوی خوشش شناخته می شود و از گلهای گیاه اسطوخودوس تهیه می‌گردد، بسیار معطر است و مدت ها برای معطرسازی محصولات بهداشتی از آن استفاده می‌شود. اسطوخودوس بومی مناطق کوهستانی اطراف مدیترانه است. هم اکنون به طور گسترده ای در سراسر اروپا، استرالیا و آمریکای شمالی رشد می کند.

در مصر باستان روغن اسطوخودوس در فرآیند مومیایی کردن استعمال شده است. به علت خواص ضدمیکروبی و رایحه پاک، بعداً به حمام های رومی، یونانی و ایرانی اضافه شد. گل های خوشبو و روغن آنها برای درمان هرچیزی ـ از سردرد و بیخوابی تا مشکلات سلامت روانی نظیر استرس و خستگی ـ استفاده شده است. بسیاری از این کاربردهای تاریخی امروزه همچنان محبوب باقی مانده اند.

یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که استنشاق روغن اسطوخودوس در حین میگرن ممکن است کمک کند تا سریعاً علائم برطرف شوند. برای استفاده از روغن اسطوخودوس، روغن را بو بکشید یا محلولی رقیق شده از آن را بر روی گیجگاه ها قرار دهید. اگر به طور مناسب آن را رقیق نکنید، روغن ممکن است باعث ناراحتی پوست در محل استفاده شود. روغن اسطوخودوس ـ در صورت مصرف خوراکی در دوزهای مشخصی ـ می‌تواند سمی باشد.

رزماری (Rosemary) یا رزمارینوس افیسینالیس (Rosmarinus officinalis)

رزماری بومی مناطق مدیترانه ای است. استفاده های دارویی آن درمان موارد زیر را شامل می شود:

• درد ماهیچه ها و مفاصل
• اختلالات حافظه
• اختلالات تمرکز
• اختلالات عصبی
• اختلالات دستگاه گردش خون
• بیماری های کبدی
• میگرن

روغن رزماری می‌تواند رقیق شده و به صورت موضعی یا استنشاقی برای اهداف رایحه درمانی استفاده شود. برگ های گیاه رزماری را می توان خشک و برای استفاده در کپسول آسیاب کرد. همچنین می‌توان از آن در چایها، تنتورها و عصاره های گیاهی استفاده کرد. باور بر این است که رزماری حاوی اثرات ضدمیکروبی، ضداسپاسمی و ضداکسیدانی است. توانایی آن در کاهش درد میگرن همچنان به خوبی مطالعه نشده است.

زیرفون (Linden) یا درخت نمدار (Lime tree) یا گونه های تیلیا (Tilia spp)

زیرفون، که با نام های درخت نمدار یا تیلیا نیز شناخته میشود، درختی است که از شکوفه های آن برای چای های دارویی در فرهنگ های اروپایی و سنت های بومی آمریکایی استفاده شده است. از این درخت برای آرام کردن اعصاب و رفع اضطراب، تنش و مشکلات التهابی استفاده شده است. شکوفه ها همچنین می‌توانند در تنتورها، عصاره های گیاهی و کپسول ها مورد بهره قرار گیرند.

ثابت شده که زیرفون دارای اثر آرام بخش و عرق زا است. از این گیاه برای رفع تنش و سردردهای سینوسی، آرام کردن ذهن و خواب آوری استفاده شده است. همچنین گل های آن برای رفع احتقان بینی و پایین آوردن فشار خون بالا استعمال شده اند.

گاهی اوقات از این چای برای درمان سردرد و میگرن در پزشکی جایگزین نوین استفاده می‌شود. تا به امروز تحقیقات کافی ای در رابطه با اثر چای نمدار بر میگرن وجود ندارد تا به عنوان یک درمان طبیعی و مؤثر پیشنهاد گردد.

برش سیب زمینی خام 

سیب زمینی برای بیش از 2000 سال در طب سنتی اروپا استفاده شده است. روایت های طب سنتی روستایی استفاده از برش های ضخیم سیب زمینی خام را در آرام کردن درد میگرن حمایت می‌کند. به طور سنتی این برش ها را در پارچه نازکی می پیچند و آن را به دور سر می‌بندند یا مستقیماً بر روی گیجگاه ها می‌مالند تا تنش و درد را آرام کند. هم اکنون هیچ تحقیق علمی ای وجود ندارد که نشان دهد برش های سیب زمینی ـ وقتی به صورت موضعی استفاده شوند ـ می‌توانند به طور مؤثری میگرن را درمان کنند.

ترب کوهی (Horseradish) یا آرموراسیا روستیکانا (Armoracia rusticana)

این گیاه که بومی اروپا است، به صورت عصاره روغن، ریشه خشک یا تازه در درمان های سنتی پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. این گیاه در طول تاریخ برای درمان موارد زیر استفاده شده است:

• عفونت های مثانه
• بیماری کلیوی
• مشکلات تنفسی
• درد مفصلی
• التهاب مفاصل
• کشیدگی عضلات

توانایی آن در باریک کردن عروق خونی ممکن است در درمان میگرن کمک کند، اما هیچ کارآزمایی بالینی ای استفاده از ترب کوهی برای میگرن را پیشنهاد نمی کند.

گیاه پیچ امین الدوله (Honeysuckle) یا لونیسرا ژاپونیکا (Lunicera japonica)

پیچ امین الدوله یا پلاخور که بومی آسیا است، در دهه 1800 در آمریکای شمالی شروع به ریشه دواندن کرد. این گیاه در طب سنتی چینی برای درمان موارد زیر به کار رفته است:

• زخم
• تب
• سرماخوردگی و ویروس ها
• التهاب
• جراحت
• عفونت

در کنار توانایی های ضدمیکروبی و ضدسرطانی پیچ امین الدوله، تحقیقات خواص ضدالتهابی را در برگ ها، ساقه ها، و گل های این گیاه شناسایی کردند که می توانند اثرات ضد دردی چون آسپیرین داشته باشد. این گیاه همچنین می‌توانند در برابر درد میگرن مؤثر باشد.

گل ماهور (Mullein) یا ورباسکوم (Verbascum)

از دوران باستان، مردم آسیا و اروپا از گل ماهور برای اهداف دارویی، درمان بیماری های التهابی، اسپاسم، اسهال و میگرن استفاده می‌کردند. میتوان از برگ ها و گل های این گیاه برای عصاره، کپسول، ضماد و محصولات خشک بهره برد. تنتورهای این گیاه در همسان درمانی (Homeopathy) های نوین برای میگرن استفاده می‌شود. تحقیقات نشان داده اند که گل ماهور ادرارآور است.

بومادران (Yarrow) یا آشیلا میلفولیوم (Achillea millefolium)

بومادران ـ که باور بر این است نام علمی او از آشیل، قهرمان اسطوره ای یونان، گرفته شده ـ در طول تاریخ برای درمان زخم ها و خونریزی ها استفاده شده است. سایر کاربردهای سنتی بومادران در درمان بیماری های التهابی، اسپاسم عضلانی و اضطراب یا بی خوابی است. درمان های سنتی جدیدتر از بومادران برای درمان سرماخوردگی، آنفلوآنزا، سرفه و اسهال بهره می‌برند.

نشان داده شده که بومادران خاصیت تسکین درد، ضداضطراب و ضدمیکروبی دارد. اگرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، این گیاه خواص ضدالتهابی ای دارد که ممکن است باعث تسکین افراد مبتلا به میگرن شود. می‌توان بومادران را به صورت های گوناگونی ـ نظیر کپسول یا تنتور ـ مصرف نمود.

انگورک (Teaberry) یا گوالتریا پروکامبنس (Gualtheria procumbens)

انگورک که با نام Wintergreen نیز شناخته می‌شود، گیاه بومی شمال شرقی آمریکا است. این گیاه خوردنی ـ که با آدامس آن محبوب شده ـ مدت زیادی است که به علت خواص ضدالتهابی اش، در پزشکی سنتی جای دارد. از این گیاه برای ساخت چای ها، تنتورها و عصاره های روغنی استفاده می‌شود.

از این گیاه در طول تاریخ به عنوان منقبض کننده و محرک جهت مقابله با خستگی استفاده شده است. مهمترین ویژگی انگورک برای افراد مبتلا به میگرن، توانایی آن در درمان دردهای عصبی و سردردها به همراه درد شکم و استفراغ است. شما می‌توانید به مدت 3 تا 4 دقیقه، انگورک را در آب داغ دم کرده و مخلوط آن را بنوشید تا از اثرات درمانی آن بهره مند گردید.

رازک (Common hops) یا هومولوس لوپولوس (Humulus lupulus)

رازک بومی اروپا و آسیای غربی است و امروزه می توان آن را در سرتاسر آمریکای شمالی یافت. این گیاه خوش طعم که زمانی از آن به عنوان غذا در فرهنگ روم باستان استفاده می‌شده، خواص دارویی قابل توجهی نیز دارد. در طول تاریخ از رازک برای درمان موارد زیر استفاده شده است:

• مشکلات خواب
• التهاب
• عفونت
• درد عصبی (درد ناشی از آسیب عصبی)
• تب
• گرفتگی عضلانی
• اسپاسم
• اضطراب

پزشکی نوین با اثرات آرامبخش این گیاه آشنا می باشد، اما اثرات آن بر درد میگرن به طور کامل مطالعه نشده است.

بتونی (Betony) یا استاکیس افیسینالیس (Stachys officinalis)

این گیاه چندساله (پایا) را می توان در سرتاسر اروپا و آسیا یافت. از دوران کلاسیک، از این گیاه به عنوان گیاهی دارویی استفاده شده است. به طور سنتی از این گیاه برای رفع سردرد، تورم صورت و درد استفاده شده است. میتوان از برگ های آن برای تهیه شیره، ضماد و پماد استفاده کرد. 

از خواص نسبتاً آرامبخش این گیاه برای درمان سردرد و درد میگرن، گرفتگی های عضلانی در دوران قاعدگی، استرس و تنش استفاده می شود. این گیاه هنگامی که در ترکیب با گلهای زیرفون و هماور طبی (Comfrey) استفاده شود، ممکن است سردردهای سینوسی و احتقان را برطرف کند.
به هر حال، هیچ کارآزمایی بالینی ای بر روی انسان انجام نشده تا اثربخشی آن را بر درد میگرنی نشان دهد. بتونی می‌تواند اثر تقویت کننده بر بدن داشته باشد. بسیار مهم است که در دوران بارداری آن را مصرف نکنید.

اوودیا (Evodia) یا اوودیا روتیکارپا (Evodia rutaecarpa)

این گیاه برگ ریز، بومی چین است و در طب چینی ـ از قرن اول پس از میلاد ـ استفاده شده است. از این گیاه به طور سنتی در درمان درد شکمی، سردرد، اسهال و استفراغ استفاده شده است. همچنین ممکن است میوه های این درخت، فشار خون را کاهش دهند. خواص ضدالتهابی و تسکین دهنده درد در میوه های آن، ممکن است به کاهش درد میگرن کمک کند.

هشدارها و عوارض بالقوه مصرف گیاهان دارویی

اگرچه بسیاری از درمان های گیاهی ـ در صورت مصرف صحیح ـ ایمن هستند، اما ممکن است مانند هر داروی تجویزی دیگری عوارض جانبی داشته باشند. بعضی از گیاهان می توانند با داروهایی نظیر ضدبارداری های خوراکی یا داروهای قلبی تداخل ایجاد کنند. گیاهان می توانند در صورت مصرف ناصحیح، خطرناک و حتی کشنده باشند. برخی از آنها تحقیقات کمی برای پشتیبانی ادعاها، بررسی میزان سمیت یا شناسایی عوارض جانبی بالقوه دارند.

جمع بندی

گیاهان متعددی در طول تاریخ جهت درمان سردردهای میگرنی مورد استفاده بوده اند و برخی از آن ها کماکان استفاده می شوند. گیاهان همانند داروها می توانند عوارض جانبی وخیمی در بدن داشته باشند. بعضی از آنها میتوانند با سایر داروها تداخل داشته و در صورت مصرف ناصحیح، خطرناک و حتی کشنده باشند. قبل از مصرف دارو، با پزشک در رابطه با همه گزینه های درمانی خود مشورت کنید.
محرک ها، علائم، شدت درد، مدت آن و سایر شاخص های مرتبط را در یک دفتر یادداشت یا برنامه (اپلیکیشن) میگرن ثبت و دنبال کنید. چه درمان دارویی را انتخاب کنید چه درمان طبیعی و چه ترکیبی از هر دو، در اختیار داشتن گزارش کاملی از تجربه خود می تواند هم به شما و هم به پزشک در انتخاب بهترین گزینه درمانی کمک کند.