مواجهه مغز با غذا اگر همه رطوبت را از مغزتان بیرون کشیدید و آن را به اجزاء اصلی تغذیه ای آن تقسیم کردید چه شکلی خواهد شد؟ غالب وزن مغز بی آب شده از چربی ناشی می شود، که همچنین به لیپیدها معروفند. در ماده باقیمانده مغز، شما پروتئین ها و آمینو اسیدها را خواهید یافت مقدار کمی از ریز مغذی ها، و گلوکز. مغز، البته بیش از حاصل جمع صرف بخش های مغذی تشکیل دهنده آن است، اما هر جزئی اثر متمایزی روی عملکرد، رشد، حالت، وانرژی آن دارد. پس آن بی حسی بعد از نهار، یا بی خوابی که شبها تا دیر وقت ممکن است احساس کنید، به سادگی می تواند اثر غذا بر روی مغرتان باشد. اثر چربی ها بر مغر شما، که معروف ترین شان امگا ۳ و ۶ هستند. این اسیدهای چرب ضروری، که با پیشگیری از وضعیت های تخریب مغزی، ارتباط دارند، باید از رژیم غذایی ما تأمین شوند. در نتیجه خوردن غذاهای سرشار از امگا، مانند آجیل، دانه ها، و ماهی های چرب، برای ساختن و نگهداری غشاءهای سلولی حیاتی هستند. و در حالی که امگاها، چربی های خوب برای مغز شما هستند، مصرف طولانی مدت از بقیه چربی ها، مثل ترانس و چربی های اشباع، می تواند سلامت مغز را به مخاطره بیاندازد. ضمناً، پروتئین ها و آمینواسیدها که واحدهای سازنده و مغزی برای رشد و پیشرفت هستند، اینکه ما چطور احساس و عمل می کنیم را دستکاری می کنند. آمینو اسیدها حاوی مواد تشکیل دهنده انتفال دهنده های عصبی می باشند. فرستنده های شیمیایی که سیگنال ها را بین نورون ها جابه جا می کنند، چیزهایی مانند حال و حوصله، خواب، حواس، و وزن را تحت تاثیر قرار می دهند. آنها یکی از دلایلی هستند که ما بعد از خوردن یک بشقاب بزرگ پاستا احتمالا احساس آرامش می کنیم. یا احساس هشیاری بیشتری بعد از یک غذای پر از پروتئین داریم. ترکیبات پیچیده در مواد غذایی می تواند سلول های مغز را تحریک کند تا هورمن های سر حال کننده ای چون نوراپی نفرین دوپامین، و سروتونین ترشح کنند. اما رسیدن به سلول های مغز مشکل است، و آمینواسیدها می باید برای دسترسی ای که محدود است رقابت کنند. یک رژیم غذایی با طیف وسیعی از غذاها به حفظ یک ترکیب متعادل از فرستنده های مغزی کمک می کند. و ازاینکه حالتان زیادی به یک سمت متمایل شود جلوگیری می کند. مثل بقیه اندام های بدن ما، مغزمان نیز از فوائد یک تغذیه مداوم از ریز مغزی ها بهره مند می شود. آنتی اکسیدان ها در میوه ها و سبزیجات مغز را برای مقابله با رادیکال های آزاد که باعث نابودی سلول های مغز می شوند، قوی می کنند، و به مغزتان این قابلیت را می بخشد تا برای مدت زمان طولانی تری درست کار کند. و بدون ریزمغزی های قدرتمند، مثل ویتامین ب۶، ب۱۲، و فولیک اسید، مغزمان در برابر بیماری مغزی و زوال ذهنی آسیب پذیر خواهد بود. مقدارهای کم از مواد معدنی آهن، مس، روی، و سدیم، نیز برای سلامت مغز و رشد شناختی اولیه ضروری است. برای اینکه مغز بتواند به طور موثر کار تبدیل و ترکیب این مواد ارزشمند غذایی را انجام دهد، به مقدار زیاد به سوخت نیاز دارد. با اینکه مغز انسان فقط دو درصد از وزن ما را شامل می شود، بیشتر از ۲۰٪ از منابع انرژی ما را مصرف می کند. غالب این انرژی از کربوهیدرات ها تامین می شود که بدن ما به گلوکز یا قند خون تبدیل می کند. در حقیقت لوب های جلویی مغز به افتادن گلوکز بسیار حساس هستند. که تغییر در عملکرد ذهنی، یکی از علائم اولیه کمبود ماده مغزی است. اگر فرض کنیم که ما مرتباً در حال دریافت گلوکز هستیم، پس چگونه نوع مشخصی از کربوهیدرات ها که می خوریم بر مغزمان اثر می گذارد؟ کربوهیدرات ها در سه شکل وجود دارند: نشاسته، شکر، و فیبر. با اینکه در اکثر برچسب های غذایی، همه آنها در شمار کربوهیدرات گنجانده می شوند. از لحاظ نسبت شکر و فیبر به دسته هایی کلی تقسیم می شوند که در اینکه مغز چطور به آنها واکنش نشان می دهد اثر گذار است. یک غذای پر گیلیسمی، مثل نان سفید، باعث آزاد شدن سریع قند در خون، و سپس فرونشستن سریع قند خون می شود. قند خون می افتد، و همراه با آن دامنه حوصله و توجه مان کاهش می یابد. از سوی دیگر، دانه های جو، حبوبات، و غلات آزادسازی گلوکز آهسته تری را در پی دارند، که سطح پایدارتری از هوشیاری را موجب می شوند. برای داشتن توان مغزی پایدار، انتخاب یک رژیم غذایی متنوع از غذاهای مغذی ضروری است. وقتی بحث به اینجا می رسد که شما چه چیز را گاز می زنید، می جوید و قورت می دهید، انتخاب شما یک اثر مستقیم و بلند مدت بر نیرومندترین اندام بدن تان دارد.
