تغذیه و صرع

آیا تغییر در رژیم غذایی می تواند به کنترل بهتر تشنج ها کمک کند؟

غذاها می توانند عملکرد مغز را تغییر دهند اما اطلاعات قابل اعتماد یا توصیه های مفید در این رابطه اندک است. ما می دانیم که سطح بسیار پایین قند خون می تواند باعث تشنج در برخی از افراد شود به ویژه در افراد مبتلا به دیابت که دوز بالای انسولین مصرف می کنند. بنابراین، اگر مبتلا به صرع هستید، منطقی است که سعی کنید به طور منظم غذا بخورید و رژیم متعادل داشته باشید. با این حال، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد کاهش خفیف سطح قند خون که معمولاً با عنوان “هیپوگلیسمی” برچسب گذاری می شود، ارتباطی با تشنج یا صرع داشته باشد.

آیا ویتامین ها، گیاهان دارویی یا مکمل های اسیدهای آمینه می توانند به درمان تشنج کمک کنند؟

تحقیقات موجود هنوز قادر به تأیید گزارش افرادی که به نظر می رسد به این مواد پاسخ درمانی نشان داده اند، نیست. لذا، گزارش های جداگانه از چند مورد نمی تواند پایه ای برای تصمیم گیری بالینی باشد. البته نباید درمانهای امیدوار کننده را نادیده گرفت اما منطقی این است که افراد مبتلا به صرع تا زمانی که شواهد محکمی مبنی بر موثر بودن یک دارو وجود ندارد، از آن استفاده نکنند. بیشتر مکمل های غذایی در واقع دارو هستند. احتمالاً اکثر آنها هیچ تأثیری واقعی بر کنترل تشنج ندارند اما می توانند عوارض جانبی داشته باشند و در برخی موارد حتی خطرناک باشند.

آیا کمبود ویتامین باعث بروز تشنج یا تشدید آن می شود؟

تنها فرمی از کمبود ویتامین که باعث تشنج یا بدتر شدن آن می شود، کمبود ویتامین B6 (پیریدوکسین) است. این کمبود عمدتا در نوزادان رخ داده و موجب تشنج می شود که کنترل آن نیز دشوار است. در برخی موارد، پزشک ممکن است هنگام ثبت نوار مغزی، ویتامین را از طریق وریدی به نوزاد بدهد؛ اگر نوار به طور بارزی بهبود یابد این نشان می دهد که کمبود B6 در کار است. برخی از پزشکان ممکن است ویتامین B6 را در کودکان بزرگتر مبتلا به تشنج های دشوار نیز تجویز کنند اما هیچ شواهد محکمی بر مفید بودن آن نیست.

آیا میزان پایین مواد معدنی در بدن می تواند بر تشنج تأثیر بگذارد؟

مواد معدنی، مواد مغذی ضروری برای بدن هستند. سطوح پایین مواد معدنی مانند سدیم، کلسیم و منیزیم می تواند فعالیت الکتریکی سلول های مغزی را تغییر داده و باعث تشنج شود.

چه عواملی موجب کمبود مواد معدنی در بدن می شوند؟

کمبود مواد معدنی به ندرت اتفاق می افتد مگر اینکه سوء تغذیه شدید وجود داشته باشد اما عوامل زیر ممکن است بر سطح مواد معدنی در بدن تأثیر بگذارد:

• سطوح پایین سدیم ممکن است در اثر مصرف داروهایی مانند دیورتیک ها (ادرارآورها) یا کاربامازپین و اکسکاربازپین (داروهای ضد تشنج)، در اثر مصرف زیاد آب یا اختلالات هورمونی ایجاد شود.
• سطوح پایین کلسیم اغلب ناشی از بیماری کلیوی یا اختلالات هورمونی است. همچنین ممکن است با سطوح پایین منیزیم مرتبط باشد.
• سطوح پایین منیزیم می تواند نتیجه سوء مصرف مزمن الکل و تغذیه نامناسب باشد. سطوح پایین منیزیم می تواند منجر به تشنج شود و همچنین می تواند باعث کاهش سطح کلسیم شود.

آیا نیاز به استفاده روتین از مکمل های معدنی است؟

افراد مبتلا به صرع به ندرت نیاز به مصرف سدیم، کلسیم یا منیزیم اضافی برای کنترل تشنج دارند. اگر پزشک متوجه سطوح پایین مواد معدنی در بدن شما شد و هیچ اختلال زمینه ای نیز پیدا نشد، ممکن است منطقی باشد که رژیم غذایی خود را تغییر دهید یا از مکمل های معدنی استفاده کنید. مصرف دوزهای اضافی برخی از مواد معدنی می تواند به جلوگیری از عوارض جانبی ناشی از استفاده طولانی مدت برخی داروهای تشنج، کمک کند. در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.

توصیه هایی برای تغذیه بیماران صرع

• گاهی اوقات افراد به انواع خاصی از مواد غذایی حساس هستند، اگرچه این مورد نادر است. اگر احیاناً شما چنین حساسیت هایی دارید، از خوردن این غذاها خودداری کنید. با پزشک خود نیز مشورت کنید تا مطمئن شوید مشکلی در مورد حساسیت به غذاها و تشنج ندارید.
• وعده های غذایی را به صورت منظم مصرف کنید و وعده ای را حذف نکنید. در صورت لزوم با مصرف میان وعده های سبک از گرسنه ماندن طولانی اجتناب کنید.
• اگر اشتهای شما کم است، به جای حذف وعده های غذایی، وعده های غذایی مکرر اما کم حجم را امتحان کنید. از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که ممکن است تشنج را تشدید کنند خودداری کنید.
• مصرف داروها در حین یا بعد از غذا، به خاطر سپردن زمان مصرف آنها را آسان می کند و ممکن است ناراحتی گوارشی ناشی از مصرف داروها را کاهش دهد.