همه چیز درباره داروهای میگرن
انواع مختلفی از داروها برای درمان افراد مبتلا به سردرد میگرنی وجود دارد. برخی به کاهش علائم سردرد کمک می کنند؛ برخی دیگر از وقوع حملات سردرد پیشگیری می کنند. مصرف این داروها می تواند عوارض جانبی داشته باشد اما برخی از آنها ایمن تر هستند.
دو روش اصلی برای درمان سردردهای میگرنی وجود دارد.
- داروهای حاد: که برای درمان علائم سردردهای میگرنی در حین سردرد استفاده می شوند.
- داروهای پیشگیرانه: که در وهله اول خطر بروز سردردهای میگرنی را کاهش می دهند.
در این مقاله انواع مختلف داروهای سردرد میگرنی و خطرات احتمالی آنها مورد بحث قرار خواهد گرفت.
داروهای بدون نسخه یا OTC
طیف وسیعی از داروهای ضد میگرن بدون نسخه در دسترس هستند. این داروها نیازی به تجویز پزشک ندارند. داروهای ضد درد مانند آسپرین، استامینوفن یا ایبوپروفن در این دسته قرار می گیرند.
بسیاری از این داروهای ضد درد از دسته داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) هستند. این بدان معنی است که این داروها التهاب را نیز کاهش می دهند که ممکن است به بهبود علائم کمک کند.
بهتر است این داروها را بلافاصله با شروع سردرد میگرن مصرف کنید. ورود داروها به جریان خون به طول می انجامد و مصرف آنها پس از تشدید سردرد ممکن است به معنی درد طولانی مدت فرد باشد.
داروهای نیازمند نسخه
هنگامی که داروهای بدون نسخه (OTC) موثر نیستند پزشک ممکن است داروهای با قدرت و اثر بیشتر را توصیه و نسخه کند. انواع مختلفی از این داروها وجود دارد، از جمله:
تریپتان ها (Triptans)
تریپتان ها در مراحل اولیه شروع علائم سردرد میگرنی اثر می کنند. مصرف آنها سردرد میگرنی را متوقف خواهد کرد اما می تواند با عوارضی مانند تهوع و استفراغ همراه باشند.
سازمان غذا و دارو امریکا (FDA) تریپتان ها را برای درمان میگرن متوسط تا شدید تأیید کرده است؛ میگرن متوسط تا شدید سردردهایی است که در توانایی انجام کارهای روزمره اختلال ایجاد می کند.
چندین داروی تریپتان وجود دارد ، مانند:
- سوماتریپتان
- زولمیتریپتان
- ریزاتریپتان
فرد باید به محض شروع علائم میگرن این داروها را مصرف کند. البته اگر در فاز اورای میگرن مصرف شوند، ممکن است موثر نباشند. این داروها به صورت قرص، اسپری بینی یا آمپول تزریقی در دسترس هستند.
آلکالوئیدهای ارگوت
اگرچه پزشکان، کمتر آلکالوئیدهای ارگوت را تجویز می کنند اما اگر کسی به سایر داروهای مسکن پاسخ ندهد، پزشک ممکن است آنها را توصیه و نسخه کند.
دو نوع اصلی آلکالوئیدهای ارگوت عبارتند از دی هیدروارگوتامین (DHE) و ارگوتامین. آنها می توانند در موارد شدید و بی اثر بودن سایر داروها به تسکین علائم کمک کنند.
با این حال، آلکالوئیدهای ارگوت ممکن است باعث تنگ شدن رگ های خونی شود که می تواند عوارض جانبی جدی به همراه داشته باشد.
داروهای ضد تهوع
داروهای ضد تهوع (Anti Nausea) که به عنوان داروهای ضد استفراغ نیز شناخته می شوند حتی در غیاب احساس تهوع، می توانند به افراد مبتلا به سردرد میگرنی کمک کنند. البته این داروها همیشه درد را کاهش نمی دهند بنابراین برخی از افراد آنها را در کنار داروهای تسکین دهنده درد استفاده می کنند.
نمونه هایی از داروهای ضد تهوع عبارتند از:
- کلرپرومازین
- متوکلوپرامید
- پروکلرپرازین
- پرومتازین
آنتاگونیست های گیرنده CGRP
سازمان غذا و داروی امریکا اخیراً چند دارو را که گیرنده های پپتید مربوط به ژن کلسی تونین را مسدود میکنند، تایید کرده است. CGRP مولکولی است که به طور معمول در بروز سردرد میگرنی نقش دارد.
نمونه هایی از آنتاگونیست های گیرنده CGRP که اخیراً تأیید شده اند شامل rimegepant و ubrogepant است. FDA هر دو این داروها را برای درمان حاد میگرن تایید کرده است.
بوتاکس
پزشکان ممکن است OnabotulinumtoxinA (بوتاکس) را برای افرادی که سردردهای میگرنی مزمن دارند توصیه کنند. اگر شخصی حداقل 15 بار در ماه به مدت 3 ماه متوالی سردرد داشته باشد و حداقل هشت مورد از این سردردها علائم تیپیک میگرن را داشته باشد، می تواند کاندید دریافت بوتاکس باشد.
پزشکان عموما دو یا سه نوع دارو دیگر قبل از تجویز بوتاکس امتحان می کنند؛ یعنی از تزریق بوتاکس در موارد میگرن مزمن که به درمان های متداول پاسخ نداده، استفاده می شود.
پس از تزریق هم ، پزشکان با دقت علایم بیمار را کنترل می کنند و در صورت عدم پاسخ پس از 12 هفته، ممکن است تزریق را تکرار کنند. پزشکان ممکن است در صورت کاهش اپیزودهای میگرن به کمتر از 10 مورد در ماه به مدت 3 ماه متوالی درمان را متوقف کنند.
درمانهای خانگی
برخی از افراد پس از مواجهه با برخی عوامل محرک، سردردهای میگرنی را تجربه می کنند. شناسایی این عوامل محرک می تواند به کاهش دوره های میگرن، بدون نیاز به دارو کمک کند.
نمونه هایی از عوامل تحریک کننده میگرن می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- نوشیدنی های خاص مانند شراب قرمز یا قهوه
- گرسنگی
- تحریک شدید حواس مانند صداهای بلند یا نورهای چشمک زن
- تغییرات آب و هوا
- غذاهای خاصی مانند پنیر یا ماهی دودی
البته عوامل ایجاد کننده میگرن در افراد مختلف متفاوت است. یادداشت برداری از زمان بروز میگرن برای بررسی اینکه چه عواملی باعث ایجاد آن می شوند، می تواند مفید باشد.
سردردهای میگرنی می تواند باعث حساسیت بیش از حد به نور شود. بعضی از افراد خوابیدن در یک اتاق تاریک را در زمان سردرد مفید می دانند. کیسه یخ روی سر نیز ممکن است در برخی از افراد درد را کاهش دهد.
داروها در دوران بارداری
بهتر است از مصرف زیاد داروهای میگرن در دوران بارداری یا شیردهی خودداری کنید. برای میگرن متوسط تا شدید ، بیمار باید با پزشک خود صحبت کند و در مورد ایمن ترین گزینه های درمان مشورت کند. البته در برخی افراد سردردهای میگرنی در دوران بارداری کاهش می یابد.
داروهایی برای پیشگیری از میگرن
برای افرادی که مرتبا دچار سردرد میگرنی می شوند، برخی از داروها می توانند به کاهش تعداد و شدت اپیزودها کمک کنند. بنیاد میگرن آمریکا چهار دسته از این داروها را فهرست کرده است از جمله:
1. داروهای ضد فشار خون
این داروها معمولاً در افرادی که فشار خون بالا دارند کاربرد دارند اما انواع مختلفی از داروهای ضد فشار خون وجود دارد که ممکن است به جلوگیری از سردردهای میگرنی کمک کند مانند:
- مسدودکننده های بتا
- مسدود کننده های کانال کلسیم
- مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE)
2. داروهای ضد تشنج
داروهای ضد تشنج برای کنترل صرع تجویز می شوند. این داروها که با کاهش تحریک پذیری سلول های مغزی اثر می کنند ، می توانند احتمال بروز سردرد میگرنی را نیز کاهش دهند. نمونه هایی از داروهای ضد تشنج برای درمان میگرن شامل توپیرامات یا والپروئیک اسید است.
3. داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی اغلب از طریق افزایش سروتونین در مغز اثر می کنند. برخی از این داروها مانند آمی تریپتیلین می توانند به جلوگیری از سردردهای میگرنی نیز کمک کنند.
4. مهار کننده های CGRP
FDA اخیراً erenumab را برای جلوگیری از سردردهای میگرنی تایید کرده است که این دارو فعالیت پپتید مربوط به ژن کلسی تونین (CGRP) را مسدود می کند.
سفالی (Cephaly)
دستگاه سفالی با تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست اثر می کند و ابزار نسبتاً جدیدی از درمان پیشگیرانه میگرن است. این دستگاه برای تحریک عصب سه قلو که در میگرن نقش دارد ، از جریان الکتریکی استفاده می کند. تحقیقات اولیه نشان می دهد که این دستگاه ممکن است به کاهش روزهای دچار میگرن در افراد مبتلا کمک کند.
بلوک عصبی SPG
گانگلیون اسفنوپالاتین (SPG) گروهی از سلولهای عصبی است که به عصب سه قلو مرتبط است. استفاده از داروهای بی حسی موضعی برای بلوک این گروه از سلول های عصبی می تواند احساس درد مربوط به میگرن را کاهش دهد. پزشکان می توانند با استفاده از لوله های کوچکی به نام اسفنوکت، داروهای بیحسی را در بینی استفاده کنند. این لوله ها را در داخل بینی فرد قرار می دهند و سپس با استفاده از سرنگ داروی بی حسی را از طریق لوله وارد حفره بینی می کنند.
خطرات و عوارض جانبی
خطرات مرتبط با استفاده از مسکن های OTC نسبتاً کم است. با این حال، ممکن است در برخی افراد عوارض جانبی مانند ضایعات پوستی و عوارض گوارشی و کلیوی ایجاد کنند.
تریپتان ها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند که شامل موارد زیر است:
- سرگیجه
- خستگی
- تهوع و استفراغ
- درد در گلو ، قفسه سینه یا سر
- بی حسی
- دهان خشک
- سوزش یا احساس خارش روی پوست
- سو هاضمه
- گرگرفتگی
- لرز
برخی داروهای تجویز شده برای درمان میگرن عوارض بیشتری دارند. به عنوان مثال، آلکالوئیدهای ارگوت می توانند باعث مشکلات بینایی ، گیجی و بیهوشی شوند. به همین دلیل پزشکان از استفاده آلکالوئیدهای ارگوت در صورت امکان خودداری می کنند.
بوتاکس هم می تواند عوارض جانبی مانند بی حسی یا حالت تهوع خفیف داشته باشد. البته برخی از عوارض جانبی بوتاکس جدی تر است مانند اختلال عملکرد بلع، مشکلات بینایی.
خلاصه
داروهای زیادی برای درمان سردردهای میگرنی وجود دارد. این داروها به طور گسترده ای شامل داروهایی برای درمان علائم در هنگام بروز سردرد حاد و داروهای جلوگیری کننده از بروز سردرد هستند.
داروهای OTC برای درمان سردردهای حاد میگرنی می تواند برای بسیاری از افراد مفید باشد. در موارد متوسط تا شدید ، پزشکان ممکن است داروهای تجویز شده با نسخه مانند تریپتان را توصیه کنند. همچنین پیشگیری از سردردهای میگرنی با داروهای ضد تشنج امکان پذیر است.
همه داروها خطرات و عوارض جانبی دارند. داروهای OTC یا تریپتان ها به طور کلی برای اکثر افراد بی خطر است اما مصرف بی رویه آنها می تواند با عوارض جانبی، احتمال وابستگی و تشدید حملات سردرد همراه باشد.
