ارتباط بین اوتیسم و صرع

 اوتیسم و ​​صرع دو بیماری هستند که بر مغز و نحوه رفتار افراد تاثیر می گذارند. گاهی اوقات، افراد همزمان به اوتیسم و ​​صرع مبتلا می شوند. در حقیقت، مطالعات نشان می دهد افرادی که مبتلا به صرع هستند بیشتر از دیگران به اوتیسم مبتلا می شوند و بالعکس.

ارتباط میان اوتیسم و ​​صرع چیست؟در ادامه به این می پردازیم که چگونه این دو بیماری به هم پیوند خورده اند و چگونه مدیریت می شوند.

چه شواهدی برای ارتباط اوتیسم و ​​صرع وجود دارد؟

نتایج یک مطالعه بزرگ که در سال 2013 بر روی 6000 کودک مبتلا به اوتیسم انجام شد، نشان داد که 12.5 درصد این کودکان مبتلا به صرع هستند. این نسبت در بین کودکان بالای 13 سال به 26 درصد می رسید. همچنین مطالعه دیگر بر روی 7000 کودک مبتلا به اوتیسم که در سال 2019 انتشار یافت، نشان داد که حدود 10 درصد این کودکان مبتلا به صرع هستند. میزان ابتلا در سایر مطالعات نیز از 2 تا 46 درصد متغیر است  که در هر صورت، بیش از شیوع صرع  در جمعیت عمومی (1.2 درصد) است.
افراد مبتلا به صرع نیز بیشتر از دیگران به اوتیسم مبتلا می شوند: یک مطالعه سوئدی بر روی بیش از 85000 فرد مبتلا به صرع نشان داد که اوتیسم در این افراد 10 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.
محققان هنوز دقیقاً نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد این ارتباط دوسویه بین اوتیسم و ​​صرع می شود اما چند توضیح احتمالی وجود دارد:

• ژنتیک: چندین مطالعه نشان می دهد که اوتیسم و ​​صرع از یک منشا ژنتیکی مشترک ناشی می شوند. یک مطالعه در سال 2013 نشان داد که بین ژن های مرتبط با صرع و آنهایی که با اوتیسم مرتبط هستند، همپوشانی وجود دارد. یک مطالعه دیگر نیز در سال 2016 نشان داد کودکانی که خواهر یا برادر بزرگتر مبتلا به اوتیسم دارند، 70 درصد بیشتر از گروه کنترل مبتلا به صرع هستند، حتی اگر خود مبتلا به اوتیسم نباشند.

محققان جهش در چندین ژن از جمله SCN2A و HNRNPU را با صرع ، اوتیسم یا هر دو مرتبط دانسته اند. برخی اختلالات ژنتیکی مرتبط با اوتیسم، مانند سندرم Phelan-McDermid ، نیز با صرع همراه است.

• فعالیت مغزی “صرعی”: یکی از راه های تشخیص صرع استفاده از دستگاه نوار مغزی برای ثبت فعالیت الکتریکی مغز است. افراد مبتلا به صرع اغلب الگوی خاصی از امواج الکتریکی غیر طبیعی مغزی دارند. الگوهای مشابه در افراد مبتلا به اوتیسم نیز دیده می شود – حتی اگر هرگز دچار تشنج نشده باشند.

نشانه های اوتیسم و ​​صرع اغلب در دوران کودکی پیشرفت می کند بطوریکه اکثر افراد تا زمان بلوغ علائم هر دو بیماری را نشان می دهند؛ احتمال ظاهر شدن تشنج در یک بزرگسال مبتلا به اوتیسم کمتر است.
چندین مطالعه نشان داده اند کودکانی که هم اوتیسم و هم عقب ماندگی ذهنی دارند، بیش از کودکان اوتیسم با عملکرد ذهنی طبیعی به صرع مبتلا می شوند.
بر اساس برخی مطالعات، زنان مبتلا به اوتیسم بیشتر از مردان مبتلا به صرع هستند و وجود ناتوانی حرکتی، مشکلات تکلمی و عقب ماندگی ذهنی در یک فرد اوتیسم، خطر ابتلا به صرع را افزایش می دهد. 

نشانه های بالینی صرع در اوتیسم

افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به انواع مختلف تشنج از جمله تشنج ژنرالیزه، تشنج فوکال و اسپاسم شدید دوران نوزادی مبتلا شوند.
به نظر می رسد شروع صرع در کودکان مبتلا به اوتیسم در اوایل کودکی و نوجوانی بیشتر است اما حدود 20 درصد از افراد اوتیسم مبتلا به صرع، اولین تشنج را در بزرگسالی تجربه میکنند.
گاهی تشخیص صرع در کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است دشوار باشد و با اختلالات رفتاری اوتیسم اشتباه شود. به عنوان مثال،  از علائم رایج اوتیسم قرار دادن  بدن در حالت های غیر معمول یا انجام حرکات تکراری است که اینها همچنین می تواند نشانه هایی از انواع خاصی از حملات صرعی باشد.
پس اگر کودک شما مبتلا به اوتیسم است و فکر می کنید ممکن است تشنج هم داشته باشد، بهتر است برای تشخیص درست با یک متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. در صورت امکان، سعی کنید یک فیلم از حمله مشکوک به تشنج ضبط کنید  یا از آنچه اتفاق می افتد یادداشت های دقیق بردارید.

درمان اوتیسم و ​​صرع

 هر فرد مبتلا به اوتیسم و ​​صرع درمان خاص خود را می طلبد. هیچ درمان استانداردی برای مبتلایان به اوتیسم وجود ندارد و در واقع، اوتیسم “درمان” قطعی ندارد. از طرف دیگر، صرع به طور معمول با داروهای ضد صرع درمان می شود که به حدود دو سوم افراد کمک می کند تا تشنج خود را کنترل کنند. اگر بیمار به دارو جواب ندهد، درمانهای جایگزین دیگری (مانند جراحی، رژیم کتوژنیک…) وجود دارد.
بعضی اوقات افراد مبتلا به اوتیسم  دچار اختلال بیش فعالی (ADHD) یا اضطراب نیز هستند که ممکن است برای درمان این شرایط دارو مصرف کنند. اگر همزمان به صرع مبتلا باشند و داروی ضد تشنج مصرف کنند، امکان تداخلات دارویی وجود دارد. همیشه بهتر است هنگام استفاده از داروی جدید با متخصص مغز و اعصاب کودک خود مشورت کنید تا خطر تداخل داروهای مختلف با یکدیگر را ارزیابی کند.

درمان زودرس

تحقیقات نشان می دهد درمان زودرس ​​صرع در مبتلایان به اوتیسم بهترین نتیجه را در پی دارد. بنابراین، اگر فکر میکنید کودک شما  تشنج می کند، در اسرع وقت با متخصص مغز و اعصاب قرار ملاقات بگذارید.
ثابت شده است که حملات صرعی شدید در دوران نوزادی – به ویژه نوعی به نام اسپاسم شیرخوارگی – پیامدهای ماندگاری بر روی مغز دارد و به نظر می رسد جراحی برای درمان اشکال شدید صرع منجر به بهبود طولانی مدت در رفتار و شناخت اجتماعی شود.
محققان برای کشف ارتباط بین تشنج و اوتیسم، سلامتی نوزادان تازه متولد شده را که مبتلا به بیماری توبروس اسکلروز هستند (یک بیماری ژنتیکی که منجر به حملات صرع و اوتیسم می شود) به مدت طولانی پیگیری کردند؛ این تیم تاکنون دریافته است کودکانی که در سال اول زندگی خود تشنج می کنند به احتمال زیاد دچار تاخیر در رشد و تکامل می شوند.
همین تیم همچنین یک کارآزمایی بالینی را طراحی کرده است تا ببیند آیا جلوگیری از تشنج در دوران نوزادی در کودکان مبتلا به کمپلکس توبروس اسکلروز، سیر رشد و تکامل در آنها را بهبود میبخشد و از بروز بعدی اوتیسم جلوگیری می کند. نتایج این بررسی به زودی منتشر خواهد شد.