تست سرعت هدایت عصبی (NCV) چگونه کار می کند؟
از تست سرعت هدایت عصبی (NCV) برای ارزیابی آسیب و اختلال عملکرد عصبی استفاده می شود. این روش که به عنوان مطالعه هدایت عصبی نیز شناخته می شود ، سرعت حرکت سیگنال های الکتریکی در اعصاب محیطی شما را اندازه گیری می کند.
اعصاب محیطی شما از جایی شروع می شود که ریشه عصب از نخاع جدا می شود. این اعصاب به شما کمک می کنند ماهیچه های خود را کنترل کرده و تجربه حسی داشته باشید. اعصاب سالم سیگنال های الکتریکی را سریعتر و با قدرت بیشتری نسبت به اعصاب آسیب دیده ارسال می کنند.
تست NCV به پزشک شما کمک می کند تا تفاوت بین آسیب فیبر عصبی و آسیب غلاف میلین ( پوشش محافظ عصب ) را تشخیص دهد. همچنین می تواند به پزشک کمک کند تا تفاوت بین اختلال عصبی و وضعیتی که یک آسیب عصبی بر ماهیچه ها تاثیر گذاشته را تشخیص دهد.
این تمایزات برای تشخیص مناسب و تعیین دوره درمان شما مهم هستند.
آزمایش سرعت هدایت عصبی (NCV) جهت تشخیص چیست؟
آزمایش NCV را می توان برای تشخیص بعضی از اختلالات عضلانی و عصبی عضلانی استفاده کرد، از جمله:
- سندرم گیلن باره
- سندرم تونل کارپ
- سندرم تونل حفره ای
- بیماری (Charcot-Marie-Tooth (CMT
- بیماری فتق دیسک
- پلی نوروپاتی التهابی مزمن و نوروپاتی
- مشکلات عصب سیاتیک
- آسیب عصب محیطی
- آسیب روحی شدید (trauma)
- اختلالات عضلانی
اگر پزشک شما گمان کند که فشاری به عصب وارد شده است، ممکن است تست NCV را توصیه کند.
تست الکترومیوگرافی (EMG) اغلب در کنار تست NCV انجام می شود. یک تست EMG سیگنال های الکتریکی را که در عضلات شما در حال حرکت هستند ثبت می کند. این روش به تشخیص وجود ، محل و وسعت هر بیماری که ممکن است به اعصاب و ماهیچه ها آسیب برساند ، کمک می کند.
نحوه آماده شدن برای انجام تست
هنگام برنامه ریزی برای این تست ، پزشک در مورد شرایط ، داروها یا رفتارهایی که ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد ، سوال می پرسد. سوالات میتواند شامل موارد زیر باشد:
- مصرف الکل
- استفاده از داروهای عصبی خاص مانند شل کننده های عضلانی ، مواد افیونی یا داروهای روانگردان
- دیابت
- کم کاری تیروئید
- بیماریهای سیستمیک
همچنین برای پزشک مهم است که بداند آیا شما دارای دستگاه ضربان ساز (pacemaker) هستید یا خیر. الکترودهای مورد استفاده در تست NCV ممکن است بر تکانه های الکترونیکی دستگاه پزشکی شما تاثیر بگذارند.
توصیه می شود چند روز قبل از تست استفاده از لوسیون یا روغن روی پوست خود را متوقف کنید. این کرم ها می توانند از قرارگیری صحیح الکترود بر روی پوست جلوگیری کنند.
معمولاً خودداری از غذا خوردن ضروری نیست ، اما ممکن است از شما خواسته شود که قبل از تست از مصرف کافئین خودداری کنید.
آنچه در طول تست NCV انتظار می رود
جزئیات تست هدایت عصبی می تواند متفاوت باشد ، اما از یک روند کلی مشابه پیروی می کند:
- از شما خواسته می شود که اشیاء فلزی مانند جواهرات که می توانند در روند کار اختلال ایجاد کنند را دربیاورید.
- ممکن است لازم باشد برخی لباس ها را درآورده و روپوش بپوشید.
- شما برای تست می نشینید و یا دراز می کشید.
- پزشک اعصاب مورد نظر برای تست را پیدا می کند.
- پزشک دو الکترود را روی پوست شما قرار می دهد ، یکی الکترودی که تحریک کننده عصب است و دیگری که این تحریک را ثبت می کند. پزشک ممکن است از ژله یا نوعی خمیر برای کمک به چسبیدن الکترود به پوست استفاده کند.
- عصب توسط یک شوک ملایم و مختصر الکتریکی که از الکترود تحریک کننده ایجاد می شود ، تحریک می شود. به عنوان مثال ، یک نوع تست رایج این است که عصب های انگشت را تحریک می کنند و این تحریک ها با دو یا چند الکترود در نزدیک مچ ثبت می شوند.
کل آزمایش روی یک اندام 20 تا 30 دقیقه طول می کشد. اگر تمام اندام ها تست شوند ، بیش از 1 ساعت طول می کشد که ممکن است اذیت کننده باشد ، ولی معمولاً دردناک نیست.
پزشک شما ممکن است بخواهد تست را در بیش از یک قسمت از بدن انجام دهد. بسته به شرایط مورد بررسی ، این تست در امتداد مسیر اعصاب یک بازو یا یک پا انجام می شود.
در یک مطالعه ، محققان از تست سرعت هدایت عصبی برای بررسی آسیب به عصب اولنار (ulnar) ، که باعث ایجاد حس در دست ها می شود ، استفاده کردند. افزودن محل تحریک سوم به دو مورد معمول مورد استفاده ، حساسیت تست را از 80 به 96 درصد افزایش می دهد.
پزشک مراقبت های اولیه شما و متخصصی که تست را انجام می دهد می توانند به شما بگویند که دوباره باید تست انجام شود یا خیر و اگر بله، چه زمانی باید انجام شود.
درک نتایج آزمون سرعت هدایت عصبی
یکی از مزایای آزمایش NCV این است که در مقایسه با گزارشات شخصی از درد یا عملکرد ضعیف ، این تست یک اندازه گیری علمی از سلامت یک عصب محسوب می شود. سرعت هدایت عصبی بین 50 تا 60 متر در ثانیه معمولاً یک محدوده طبیعی در نظر گرفته می‌شود.
با این حال ، هر نتیجه ای باید در کنار سایر اطلاعات مورد بررسی قرار گیرد. پزشک نتایج تست شما را با استاندارد یا نرمال سرعتهای هدایت مقایسه می کند. البته هیچ استاندارد واحدی وجود ندارد. نتایج میتوانند تحت تاثیر سن شما ، قسمت مورد تست بدن شما، شاید جنسیت شما و یا حتی محل زندگی شما، قرار بگیرند.
سرعت خارج از حد نرمال نشان می دهد که عصب آسیب دیده یا بیمار است. با این حال ، دقیقاً نشان نمی دهد که چه چیزی باعث آسیب شده است. شرایط بسیاری وجود دارند که می توانند بر عصب تأثیر بگذارند ، مانند:
- ضربه روحی یا آسیب جسمی
- دیابت
- اختلالات ارثی
- مصرف الکل
- شیمی درمانی
- کمبود تغذیه ای
- سرطان
- بیماری تیروئید
- نارسایی کلیه یا کبد
- التهاب رگ های خونی (Vasculitis)
- فشار از نواحی اطراف عصب
- فتق دیسک
تشخیص شرایط شما بستگی به اطلاعات دیگر در سابقه پزشکی و علائم جسمی شما دارد.
هیچ راه یکسانی برای بهبود عصب آسیب دیده وجود ندارد. به عنوان مثال ، درمان با توجه به شرایط خاص شما و اینکه کدام عصب تحت تأثیر قرار گرفته است متفاوت می باشد.
چشم انداز
بهبودی قطعی نیست و ممکن است طولانی باشد. سن شما در زمان آسیب عامل مهمی است. یک عصب آسیب دیده در سنین بسیار پایین به طور متفاوتی واکنش نشان می‌دهد نسبت به زمانی که در سنین بالاتر آسیب ببیند. آسیب عصبی ناشی از آسیب دوران کودکی ممکن است تا نوجوانی یا بعد از آن آشکار نشود.
اندازه طولی و شدت یک آسیب دیدگی در وضعیت شما تفاوت ایجاد می کند. ضربه روحی ماندگار ممکن است آسیب عصبی طولانی مدت یا برگشت ناپذیری ایجاد کند ، در حالی که قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض همان آسیب ممکن است صدمه ای ایجاد کند که به راحتی با استراحت بهبود یابد.
آسیب شدید عصبی ممکن است با پیوند عصب درمان شود. در حال حاضر، مطالعات در حال تحقیق بر روی استفاده از سلولهای کشت شده برای تقویت رشد مجدد عصب هستند.
