انجمن بین المللی مبارزه با صرع (ILAE) / انجمن صرع آمریکا (AES) در مورد اثرات قلبی لاموتریژین در پاسخ به برچسب اخیراً اضافه شده برای داروی لاموتریژین توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تشکیل شد.
لاموتریژین نام غیر اختصاصی دارویی که با نام عمومی آن و چندین نام تجاری از جمله Lamictal به فروش می رسد.
برسی های علمی نشان داد که لامیکتال فعالیت ضد آریتمی کلاس IB را در غلظت های درمانی نشان می دهد . بر اساس این فعالیت ، لامیکتال می تواند هدایت بطنی را کندتر کند (QRS را طولانی کند) و در بیماران مبتلا به بیماری قلبی ساختاری یا ایسکمی میوکارد ، آریتمی ، از جمله مرگ ناگهانی را القا کند. بنابراین از مصرف لامیکتال در بیمارانی که دارای اختلالات هدایت قلبی هستند (به عنوان مثال ، انسداد قلب درجه 2 یا 3) ، آریتمی های بطنی ، یا بیماری قلبی یا ناهنجاری (به عنوان مثال ، ایسکمی میوکارد ، نارسایی قلبی ، بیماری قلبی ساختاری ، سندرم بروگادا ، یا دیگر کانالوپاتی های سدیم) باید خودداری نمود. مصرف همزمان سایر مسدود کننده های کانال سدیم ممکن است خطر ابتلا به آریتمی را افزایش دهد.
در دو مطالعه کوچک که مقایسه لاموتریژین با کاربامازپین ، از جمله افراد مسن مبتلا به صرع است ، هیچ تفاوتی در وقوع ناهنجاریهای EKG گزارش نشده است. اثرات لاموتریژین و سایر مسدود کننده های کانال های سدیم در الکتروفیزیولوژی قلب یک فعل و انفعال فارماکودینامیکی هم افزایی با سایر مواد با خاصیت انسداد کانال سدیم ممکن است مورد انتظار باشد و به طور بالقوه خطر اثرات سو قلبی را افزایش می دهد
در حالی که داده های in vitro نشان می دهد لاموتریژین دارای خواص انسداد کانال سدیم ضد آریتمی کلاس IB است ، در افراد سالم و افراد مبتلا به صرع بدون بیماری قلبی تغییری در هدایت بطنی (مدت زمان QRS) مشاهده نمی شود. افزایش متوسط در فاصله هدایت AV (طولانی شدن PR) ممکن است به ویژه در دوزهای بالا اتفاق بیفتد. به طور قابل توجهی ، برخلاف داروهای ضد آریتمی کلاس IA ، لاموتریژین رپولاریزاسیون (بدون تغییر در QT) را در افراد سالم QT طولانی نمی کند. در دوزهای بالا لاموتریژین ، منجر به کوتاه شدن QT خفیف مشاهده می شود ، که یک خاصیت کلاس IB است. بنابراین ، بر اساس عدم وجود تغییرات QRS یا QT ، و فقط طولانی شدن PR ملایم حتی در دوزهای بالا ، خطر آریتمی درمانی لاموتریژین درمانی در افراد سالم بدون بیماری قلبی وجود ندارد. همچنین باید توجه داشت که کلاس داروهای ضد آریتمی IB ، لیدوکائین و مکسیلتین سابقه طولانی مصرف در افراد مبتلا به بیماری ایسکمیک قلب را دارند.
در صورت عدم وجود فاکتورهای عمده خطر قلبی عروقی از جمله دیابت ، فشار خون بالا ، هایپرکلسترولمی خانوادگی و استعمال دخانیات خطر ابتلا به بیماری قلبی بدون علامت کمتر از 60 سال است. در افراد بالای 60 سال ، احتمال ناهنجاری های هدایت قلب تشخیص داده نشده افزایش می یابد و ممکن است قبل از شروع لاموتریژین EKG در نظر گرفته شود. EKG همچنین باید در افراد زیر 60 سال مبتلا به بیماری قلبی شناخته شده یا عوامل خطر قابل توجه در بالا در نظر گرفته شود.
ناهنجاری های غیر اختصاصی EKG (به عنوان مثال ، ناهنجاری های غیر اختصاصی ST و T) نگران کننده نیستند و نباید از تجویز لاموتریژین برای این افراد جلوگیری کنند.
بالاترین موارد خطر ، مواردی با بلوک قلب درجه 2 و 3 ، سندرم بروگادا ، کاردیومیوپاتی بطنی آریتموژنیک (ARVC) ، بلوک شاخه چپ (LBBB) و بلوک شاخه راست (RBBB) با بلوک فاسیکولار قدامی یا خلفی چپ است. این بیماران نیاز به بررسی دقیق قلب و عروق دارند تا مشخص شود که آیا لاموتریژین می تواند با خیال راحت تجویز شود. در صورت وجود نگرانی ، مشاوره با متخصص قلب قبل از شروع لاموتریژین ضروری است.
در اکثر موارد عمدتا زمانی که فرد در شروع مصرف اولین دوز 25 میلی گرم در روز است ، EKG اولیه را می توان هنگام تیتراسیون انجام داد ، زیرا لاموتریژین باید به آرامی تیتر شود و از آنجا که عوارض جانبی قلب به دوز مربوط می شود.
اگر در افراد در معرض خطر استفاده شود ، تکرار EKG باید در دوز مورد نظر در نظر گرفته شود ، عمدتا وقتی که دوز هدف (یا سطح لاموتریژین سرم) نزدیک یا بالاتر از حد بالایی محدوده درمانی باشد و همیشه در صورت استفاده همزمان سایر مسدود کننده های کانال سدیم یا موادی که به عنوان اختلال در هدایت قلب دهلیزی و بطنی شناخته می شوند – از آنجا که استفاده همزمان از این نوع داروها افراد را در هنگام افزایش افزودن لاموتریژین در معرض خطر ابتلا به اختلال در هدایت قلب قرار می دهد ، باید EKG اولیه نیز انجام شود.
پزشکان باید دریافت EKG و / یا مشاوره قلب و عروق را در افرادی که لاموتریژین دارند با سنکوپ یا پره سنکوپ شروع ناگهانی با از دست دادن تون عضلانی بدون علت در نظر بگیرند.
