لرزش اساسی

لرزش اساسی (essential tremor) یک بیماری مغزی است که باعث می شود قسمتی از بدن شما به طور غیرقابل کنترل تکان بخورد. به این حرکت غیرارادی، لرزش (tremor) گفته می شود.  دست ها و ساعد ها بیشترین نواحی آسیب دیده هستند.  اما قسمت های دیگر بدن نیز می توانند تحت تاثیر قرار گیرند، از جمله:

• سر
• صورت
• زبان
• گردن
• تنه
• در موارد نادر ، لرزش در پاها نیز می تواند رخ دهد.

در سایر بیماریها مانند بیماری پارکینسون ، لرزش به عنوان یک علامت شناخته می شود.  اما در لرزش اساسی، هیچ علت زمینه ای شناخته شده ای که باعث ایجاد لرزش شود و هیچ علائم مرتبط دیگری نیز وجود ندارد.  این لرزش ها می توانند در هر سنی شروع شوند اما بیشتر در افراد مسن شایع هستند.

 لرزش اساسی یک اختلال نسبتاً شایع است که تقریباً 7 میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد.  این بیماری تهدید کننده زندگی نیست و هیچ مشکل جدی برای سلامتی ایجاد نمی کند اگرچه این لرزش ها ممکن است فعالیت های روزمره مانند خوردن و آشامیدن را دشوار کنند.

علائم لرزش اساسی

 لرزش های مرتبط با لرزش اساسی، حرکات کوچک و سریعی هستند.  ممکن است آنها را دائماً، مکرر یا گهگاه تجربه کنید.  هر دو طرف بدن شما می تواند به طور یکسان یا غیر یکسان تحت تاثیر قرار بگیرد.

اکثر مردم هنگام تلاش برای انجام کاری مانند بستن بند کفش خود دچار لرزش می شوند.  این لرزش ها به لرزش های در حین فعالیت (ترمور فعالیتی) معروف هستند.  سایر افراد ممکن است وقتی کاری انجام نمی دهند دچار لرزش شوند.  به این موارد، لرزش در حالت استراحت گفته می شود.

 لرزش می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.  لرزش شما ممکن است آنقدر جزئی باشد که بر زندگی روزمره شما تأثیر نگذارد یا ممکن است آنقدر شدید باشد که در فعالیتهای عادی شما اختلال ایجاد کند.

علائم لرزش اساسی در قسمت های مختلف بدن به شرح زیر است:

• هنگام تلاش برای انجام فعالیت ها با دست ممکن است لرزش قابل توجهی در دست یا بازوها مشاهده کنید.
• رعشه در سر و گردن می تواند باعث حرکت سر به صورت بالا و پایین یا پهلو به پهلو شود.
• ممکن است قسمت هایی از صورت شما دچار لرزش شوند، مانند پلک ها.
• لرزش در زبان یا حنجره می تواند صدای شما را در هنگام صحبت کردن لرزان کند.
• لرزش در ماهیچه های اصلی بدن و پاها باعث ایجاد مشکل در تعادل می شود و روی نحوه راه رفتن شما تأثیر می گذارد.

عوامل خاصی ممکن است لرزش شما را موقتاً بدتر کنند، از جمله:

• استرس عاطفی
• خستگی
• گرسنگی
• دمای بسیار سرد یا بسیار گرم
• نوشیدنی های کافئین دار
• سیگار کشیدن

علت لرزش اساسی

لرزش می تواند ناشی از سوء مصرف الکل، تیروئید بیش فعال یا سکته مغزی باشد و همچنین می تواند در اثر انواع بیماری های عصبی ایجاد شود اما این لرزش ها به عنوان لرزش های اساسی توصیف نمی شوند.

 علت دقیق لرزش اساسی ناشناخته است.  دانشمندان هیچ دلیل ژنتیکی یا محیطی مطلقی پیدا نکرده اند و هیچ نقص سلولی با این وضعیت ارتباطی ندارد.

 با این حال، طبق گزارش موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS) ، تحقیقات اخیر نشان می دهد که لرزش اساسی ممکن است در اثر تغییراتی در مناطق خاصی از مغز ایجاد شود.  مانند بسیاری از بیماری های دیگر، تحقیقات در این زمینه در حال انجام است.

عوامل خطر لرزش اساسی

 افراد بالای 40 سال سن، بیشتر در معرض خطر لرزش اساسی هستند.

 ژنتیک نیز می تواند تاثیرگذار باشد، زیرا لرزش اساسی ممکن است ارثی باشد اما در افرادی که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند نیز می تواند رخ دهد.

 وقتی سابقه لرزش اساسی در خانواده وجود داشته باشد، گاهی اوقات این وضعیت، لرزش خانوادگی نامیده می شود.  در صورت وجود لرزش خانوادگی ، تا 50 درصد احتمال دارد که فرزند شما دچار لرزش اساسی شود.

نحوه تشخیص لرزش اساسی

 پزشکان با مشاهده لرزش و رد علل دیگر، لرزش اساسی را تشخیص می دهند.  پزشک شما ممکن است معاینات فیزیکی برای ارزیابی لرزش شما انجام دهد.

همچنین ممکن است آزمایشات تصویربرداری مغزی نیاز باشد تا مشخص شود آیا شما دارای بیماری زمینه ای هستید که باعث لرزش شما شود، مانند سکته مغزی یا تومور.  این آزمایشات می توانند شامل اسکن CT و MRI باشند.

درمان لرزش اساسی

 هیچ درمان قطعی برای لرزش اساسی وجود ندارد اما پیشرفت علائم آن، تدریجی و کند است.  همچنین درمان هایی وجود دارد که ممکن است به تسکین علائم شما کمک کنند.  اگر علائم شما جزئی باشند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.

 در صورت شدید بودن علائم و ایجاد اختلال در فعالیتهای عادی ، پزشک درمان را توصیه می کند.  گزینه های درمانی شامل موارد زیر هستند:

داروها

 داروهای لرزش اساسی شامل موارد زیر است:

• مسدودکننده های بتا مانند پروپرانولول که از لرزش جلوگیری می کنند.
• داروهای فشار خون مانند فلوناریزین
• داروهای ضد تشنج مانند پریمیدون که می تواند باعث کاهش تحریک پذیری سلول های عصبی شود.
• آرامبخش های ملایم مانند آلپرازولام

درمان ها

 برای بهبود هماهنگی و کنترل عضلات می توانید به فیزیوتراپی بروید.  همچنین تزریق بوتاکس در دستان شما می تواند کمک کننده باشد، زیرا ماهیچه ها ضعیف می شوند و لرزش به حداقل می رسد یا متوقف می شود.

عمل جراحی

جراحی زمانی انجام می شود که سایر درمان ها نتوانند مفید باشند. در واقع، جراحی آخرین راه حل است.  گزینه های جراحی شامل تحریک عمیق مغز و جراحی استریوتاکتیک (stereotactic radiosurgery ) هستند.

 با تحریک عمیق مغز، الکترودهای کوچکی در ناحیه ای از مغز قرار می گیرند که حرکت را کنترل می کنند.  این الکترودها سیگنال های عصبی را که باعث رعشه می شوند، مسدود می کنند.

 با جراحی رادیو-استریوتاکتیک، اشعه ایکس با قدرت بالا در ناحیه کوچکی از مغز تابانده می شود تا لرزش را برطرف کند.

پیش آگهی 

بسیاری از افراد مبتلا به لرزش اساسی زندگی عادی دارند.  بازیگر مشهور،  کاترین هپبورن، علی رغم رعشه ای که بر ناحیه سر و صدای او تاثیر گذاشت ، توانست در حرفه اش موفق شود.

شدت لرزش شما ممکن است نسبتاً ثابت بماند یا با گذشت زمان بدتر شود. همچنین، این قابلیت را دارد که به سایر نواحی بدن نیز سرایت کند.

در صورت لرزش شدید ممکن است مجبور شوید تغییراتی در زندگی خود ایجاد کنید.  این تغییرات  می توانند شامل موارد زیر باشند:

• پوشیدن کفش های پارچه ای راحتی و بدون بند
• برای بستن دکمه ها از قلاب مخصوص دکمه استفاده کنید
• استفاده از نی برای نوشیدن
• استفاده از تیغ برقی به جای تیغ دستی برای اصلاح صورت

 برخی تحقیقات نشان می دهند که افراد مبتلا به لرزش اساسی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون یا مشکلات حسی مانند از دست دادن بویایی یا شنوایی هستند.  با این حال، چنین ارتباطی هنوز در حال بررسی است.