میزان بالاتری از عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به صرع دیررس ممکن است در بروز بالای سکته و زوال عقل در این جمعیت نقش داشته باشد.
یک مطالعه نشان می دهد ، افرادی که مبتلا به صرع دیررس (LOE) در سن 30 سال به بالا تشخیص داده می شوند ، به طور قابل توجهی با افزایش خطر سکته مغزی در آینده مواجه خواهند شد.
در این مطالعه ، محققان از انگلستان و کانادا یک بررسی سیستماتیک از مطالعات گزارش شده در مورد صرع دیررس و سکته مغزی از 2014 تا 2019 انجام دادند. برای شناسایی مقالات مرتبط ، آنها صرع دیررس را به عنوان تشخیص صرع از سن 30 سالگی تعریف کردند.
محققان این مطالعه در مجموع 5 مورد ، مورد شاهد یا گروهی را مقایسه کردند که میزان بروز سکته مغزی در صرع دیررس را با جمعیت کنترل سالم مقایسه می کند. آنها سپس برای تعیین خطر سکته مغزی در شرکت کنندگان در مطالعه با مقایسه با افراد بدون صرع دیررس ، یک متاآنالیز انجام دادند.
متاآنالیز داده های مطالعه تلفیقی نشان داد که بیماران مبتلا به صرع دیررس در مقایسه با جمعیت شاهد به طور قابل توجهی خطر سکته بعدی را افزایش می دهند (نسبت شانس وزنی 3.88 ؛ 95٪ CI ، 2.76-5.46). به گفته محققان ، احتمال سکته مغزی در دوره های مختلف پیگیری و همچنین در مناطق مختلف جغرافیایی پایدار بود. در مطالعاتی که سکته مغزی ایسکمیک و خونریزی داخل مغزی را از هم متمایز می کند ، به میزان نامتناسبی میزان خونریزی داخل مغزی (ICH) وجود دارد. علاوه بر این ، نتایج یک مطالعه آینده نگر نشان داد که میزان تبدیل به بیماری آلزایمر (AD) به طور قابل توجهی در طول 3.5 سال پس از شروع تشنج (تبدیل به زوال عقل ، 17.5 [[46 AD AD)] در مقایسه با بیماران در گروه کنترل افزایش یافته است.
محققان این مطالعه توضیح دادند که میزان بالای سکته مغزی در بیماران مبتلا به صرع دیررس می تواند ناشی از میزان بالاتر عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی در این جمعیت باشد. این عوامل خطر شامل دیابت ، فشار خون بالا ، سیگار کشیدن و الل آپولیپوپروتئین E4 (APOE4) است. محققان افزودند ، ورزش بدنی و مصرف کم الکل ، عوامل خطر محافظتی هستند که همچنین ممکن است خطر کمتری برای صرع دیررس ایجاد کنند.
محدودیت این متاآنالیز شامل ناهمگنی موجود در مطالعات تحلیل شده از جمله تغییر در تعریف صرع دیررس در سراسر مطالعات است.
بر اساس یافته های خود ، محققان این مطالعه نتیجه گرفتند که اگرچه ” صرع دیررس ممکن است یک نقطه مداخله برای اصلاح خطر سکته مغزی و زوال عقل باشد” ، “با مطالعات آینده نگر” به “پیشرفت های بیشتری در دانش تاریخ طبیعی و پاتوفیزیولوژی” نیاز است.
